Προβληματισμός με την επιμονή για την επίσκεψη του Τσίπρα στην Τουρκία…
Επεισοδιακή η αποχώρηση του Νίκου Κοτζιά από το ΥΠΕΞ, καθώς η εξαγγελία της επέκτασης των χωρικών υδάτων έβαλε τη σφραγίδα της στον τρόπο με τον οποίο ασκήθηκε η εξωτερική πολιτική. Με προσωπικές ατζέντες πολλές φορές, που δεν βοηθούν και θολώνουν τη γενική εικόνα.
Όλοι πάντως έσπευδαν να πλησιάσουν τον διπλωματικό σύμβουλο του κ. Τσίπρα, τον νεαρό διπλωμάτη Βαγγέλη Καλπαδάκη, που έχει πάντως πάρει πάνω του όλο το παιγνίδι, τον προϊστάμενο του Γραφείου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σχέσεων του πρωθυπουργού Τάκη Παυλόπουλο και τον ΑΝΥΠΕΞ Γιώργο Κατρούγκαλο.
Βεβαίως, την Τρίτη, μετά τη σύσκεψη στο ΥΠΕΞ, έγινε γνωστή η κατανομή αρμοδιοτήτων: Πολιτικές Διευθύνσεις και Διευθύνσεις ΟΗΕ – ΝΑΤΟ θα τεθούν υπό παράλληλη αρμοδιότητα πρωθυπουργού και αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, αλλά ο πρωθυπουργός θα έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα των Διευθύνσεων Βαλκανικών, Τουρκίας και Κύπρου.
Τα σοβαρά και κρίσιμα μένουν στα χέρια του κ. Τσίπρα και αυτό είναι λογικό, αν και εκ των πραγμάτων ο ρόλος του κ. Κατρούγκαλου είναι αναβαθμισμένος.
Αυτό που δεν κατανοούμε είναι η εμμονή του Μεγάρου Μαξίμου να γίνει κανονικά, σαν να μην τρέχει τίποτα, η επίσκεψη Τσίπρα στην Κωνσταντινούπολη. Τέτοιες επισκέψεις, όταν οργανώνονται κυρίως λόγω ιδεοληψίας και ενώ δεν έχει προηγηθεί προετοιμασία και ούτε υπάρχει το κατάλληλο κλίμα και ατμόσφαιρα, τελικά οδηγούν μάλλον σε αντίθετα αποτελέσματα…