Ανοχύρωτη από τις πλημμύρες η Δυτική Αθήνα
Του
ΓΕΩΡΓΙΟΥ-ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΡΡΑ
Βουλευτή Β’ Αθηνών ΚΙΝΑΛ
Από τις ανατολικές πλευρές των ορέων Αιγάλεω και Ποικίλου ξεκινούν παραρέματα, που σχηματίζουν μεγαλύτερα ρέματα, όπως αυτό της Εσχατιάς. Παλαιότερα εξέβαλλαν όλα στον ποταμό Κηφισό.
Η οικιστική πίεση, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, μετέβαλε μεγάλες εκτάσεις σε αστικές, όπου βρίσκονται οι σημερινοί Δήμοι Αγίας Βαρβάρας, Αγίων Αναργύρων-Καματερού, Αιγάλεω, Ιλίου, Πετρούπολης, Περιστερίου και Χαϊδαρίου. Έτσι εμποδίζεται η παροχέτευση των ομβρίων υδάτων από τα παραρεμάτια συστήματα προς τη λεκάνη απορροής, στο κέντρο του λεκανοπεδίου, με αποτέλεσμα να έχουν εκδηλωθεί πλημμυρικά φαινόμενα με φονικά αποτελέσματα και καταστροφή περιουσιών.
Η κλιματική αλλαγή, που ήδη είναι παρούσα στην Ελλάδα, έχει χαρακτηριστικά και πρόσφατα παραδείγματα τις πλημμύρες στη Μάνδρα από το μπάζωμα και την εξαφάνιση των ρεμάτων, την καταιγίδα «Ξενοφών» και τον κυκλώνα «Ζορμπά».
Τα πρόδρομα φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής είχαν εντοπιστεί από ετών και γι’ αυτό στην επίσημη «Επικαιροποιημένη Αξιολόγηση Κινδύνων Πλημμύρας» της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων του υπουργείου Περιβάλλοντος, ήδη από τις αρχές του 2013, η περιοχή των δυτικών δήμων της Αθήνας έχει χαρακτηριστεί ως ζώνη υψηλού κινδύνου.
Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων για τον κίνδυνο ακραίων καιρικών φαινομένων και τον σχηματισμό, ξαφνικά, ρεμάτων, που θα αναζητούν διέξοδο μέσα από κατοικημένες περιοχές, η αντίδραση της Πολιτείας όλο αυτό το διάστημα είναι απογοητευτική. Τα μοναδικά αντιπλημμυρικά έργα που έχουν υλοποιηθεί, όπως η κατασκευή αγωγών ομβρίων υδάτων και η μετατροπή τμημάτων επιφανειακών ρεμάτων σε υπόγεια, δεν επαρκούν πλέον και απαιτείται συνολική και οριστική αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Εντούτοις, στη ραστώνη της ελληνικής πραγματικότητας, μόλις περί το τέλος του προηγούμενου έτους (2017) και μετά, βέβαια, τα τραγικά γεγονότα στη Μάνδρα, ανατέθηκε από την Περιφέρεια Αττικής εκπόνηση συνολικής μελέτης για την κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων στους δήμους της Δυτικής Αθήνας.
Δυστυχώς, η προθεσμία των δύο χρόνων, που δόθηκε στον ανάδοχο για την υποβολή της μελέτης, προσδιορίζει την κατάθεσή της το νωρίτερο το φθινόπωρο του 2020. Οπότε, ανάλογα με τον αριθμό των έργων και τον προϋπολογισμό που θα προβλέπει η μελέτη -αν γίνει αποδεκτή και εγκριθεί-, τότε και μόνο θα μπορούν να εγγραφούν πιστώσεις για την υλοποίηση του έργου, εφόσον μπορούν να εξασφαλιστούν, και να ξεκινήσει ο διαγωνισμός για την ανάδειξη του αναδόχου που θα το εκτελέσει. Διαδικασία που, εάν υποβληθούν και ενστάσεις, θα απαιτήσει και άλλα τρία-τέσσερα χρόνια για την εγκατάσταση του αναδόχου, δηλαδή περί το 2024.
Είναι προφανές ότι μοναδικός στόχος της ενέργειας αυτής είναι να παράσχει άλλοθι ενεργειών στην κυβέρνηση και να δημιουργήσει ψευδαίσθηση αποτελεσματικότητας. Έτσι, μέχρι τυχόν να αρχίσει και να ολοκληρωθεί το έργο, οι περιοχές της Δυτικής Αθήνας θα παραμένουν ανοχύρωτες σε κάθε έντονη βροχόπτωση.
Για να μη φτάσουμε να θρηνούμε ξανά θύματα την επόμενη φορά που θα έχουμε έντονες βροχοπτώσεις στη Δυτική Αθήνα, πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα. Μοναδική ρεαλιστική πρόταση που μπορεί να γίνει κάτω από τις σημερινές συνθήκες είναι να συντμηθεί δραστικά ο χρόνος εκπόνησης και έγκρισης της μελέτης, να εξασφαλιστεί από τώρα και να δεσμευτεί η χρηματοδότηση προκειμένου να οριστεί σαφές χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης του έργου, για να μην καταλήξει προεκλογικό πυροτέχνημα.
Κυρίως, όμως, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη οφείλει ως απόλυτη προτεραιότητα να φροντίσει ώστε να μην έχουμε ανάλογη τραγωδία με εκείνη στο Μάτι, τώρα εξαιτίας πλημμυρών, να έχει συγκεκριμένα τοπικά σχέδια αντιμετώπισης του κινδύνου και να μην αρκείται στην έκδοση μιας γενικόλογης οδηγίας μία φορά τον χρόνο.