Ευτυχώς που σε λίγο θα ανοίξουν οι αγορές…
Της ΕΛΕΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ – ΛΑΜΠΡΑΚΗ
• Το θυμάστε, αλήθεια, εκείνο το τραγούδι που έλεγε: «Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω / απ’ την Κική κι απ’ την Κοκό ποια να διαλέξω / Την Κική την αγαπώ / μα μ’ αρέσει κι η Κοκό»; Σε λίγο καιρό θα τραγουδάμε όλοι εν χορώ το ίδιο τραγούδι. Είναι σαν να λέει: Να πιστέψω τώρα ή να μην πιστέψω. Στείλαμε τον προϋπολογισμό παρέα μ’ έναν δικό μας, άλλο, συνταγμένο από μας και μόνο.
Και ενώ στον έναν έχουμε υπογράψει τη μείωση των συντάξεων, στον άλλο βάλαμε αστεράκια στο σημείο αυτό, προσπαθώντας να δείξουμε την αντίθεσή μας σ’ αυτήν τη διάταξη. Κι από την άλλη, οι υπεύθυνοι υπουργοί κάνουν νάζια με το Σκοπιανό. Απ’ τη μια μεριά φοβούνται μην τους πουν οι αντίπαλοι ότι πούλησαν το όνομα της «Μακεδονίας» και από την άλλη δεν θέλουν να αφήσουν την αναθεματισμένη την καρέκλα. Δεν μπορεί να λες, κάνοντας το λιοντάρι, ότι δεν συμφωνείς και από την άλλη να μιλάς σαν την Πυθία και ο καημένος ο λαουτζίκος να προσπαθεί να ερμηνεύσει τι είπες ή τι πιστεύεις, κύριε υπουργέ.
• Τώρα τη Δικαιοσύνη θα την απονέμει ο «Ρουβίκωνας»; Τι τη θέλουν την Αστυνομία; Για να τη διασύρουν κάθε ώρα και στιγμή; Δεν έχει μείνει πλέον τίποτα όρθιο. Και οι υπηρετούντες στην Αστυνομία είναι διακοσμητικά στοιχεία; Όργιο διακίνησης ναρκωτικών και εισαγωγή λαθραίων μεταναστών κατά συρροή απ’ τον Έβρο. Αφήσαμε τα νησιά, πιάσαμε τα βόρεια.
Ξέφραγο αμπέλι η Ελλάδα. Κάθισαν καταμεσής του δρόμου για να εκβιάσουν για τη μεταφορά τους στις πόλεις. Το είδα με τα ίδια μου τα μάτια στην τηλεόραση και δεν το πίστευα. Μήπως να γίνουμε και εμείς μετανάστες σ’ άλλες, πιο ασφαλείς χώρες; Τι να τους κάνω τους μπατιροτουρίστες με το βραχιολάκι, όταν έρχονται στην πατρίδα μου και ελευθερώνουν ό,τι κακό κι ό,τι πιο ελεεινό έχουν μέσα τους, θεωρώντας τον τόπο που τους φιλοξενεί «μπάστε σκύλοι αλέστε» και δεν σέβονται τίποτε;
• Αλλά μη σκάτε, σε λίγο θα ανοίξουν οι αγορές, θα πέφτουν τα δάνεια σωρηδόν και η αγορά θα κινηθεί και πάλι σαν το τρένο το παλιό, το θεριό, που λέγανε, με το κάρβουνο, που τα βαριά του βαγόνια αγκομαχούσαν καθώς περνούσαν απ’ την Ομόνοια, κάνοντας τη γη να τρέμει. Τότε θα δείτε χαρές και πανηγύρια. Θα αγαπηθούμε, αφού θα ζούμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία.