Μάκης Κουρής: Να μην πηγαίνουν τα μυστικά κονδύλια σε… τσέπες ημετέρων
Να μπουν ασφαλιστικές δικλίδες
Πώς τα καταφέρνουμε να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας και να γινόμαστε ρεζίλι διεθνώς… Χρειάζεται να ’χεις ντοκτορά, πτυχίο από το Χάρβαρντ. Γιατί τέτοιες ικανότητες δεν τις έχει όποιος κι όποιος.
Πρόκειται ομολογουμένως για άλλη μια επιτυχία της κυβέρνησης. Φόρα παρτίδα, ο υπουργός Άμυνας Πάνος Καμμένος έβαλε θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης Τρίτης, παρουσία του πρωθυπουργού, για το πού πάνε τα μυστικά κονδύλια που διαχειρίζεται το υπουργείο Εξωτερικών και ουσιαστικά ο ίδιος ο υπουργός. Και αυτό για να πάρει τη ρεβάνς από τον Νίκο Κοτζιά, ο οποίος τον κατηγόρησε για το plan B που… γνωστοποίησε σε συναντήσεις με ανώτερους αξιωματούχους στο Πεντάγωνο, για την περίπτωση που η Συμφωνία των Πρεσπών δεν περάσει.
Να θυμίσουμε ότι ο υπουργός Εξωτερικών, σχολιάζοντας το ότι ο Καμμένος μπήκε σε άλλα χωράφια, είχε πει ότι «την εξωτερική πολιτική την ασκεί ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών». Και εκεί, σε… δημόσια θέα, εξελίχθηκε μια άγρια αντιπαράθεση των δύο υπουργών, που οδήγησε τον Κοτζιά σε παραίτηση γιατί τον άφησε ακάλυπτο ο πρωθυπουργός. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνουν πρωτοσέλιδο και τα μυστικά κονδύλια να γίνουν φανερά… Άλλη μια ελληνική πρωτοτυπία… Τα μυστικά κονδύλια είναι για εθνικούς σκοπούς και εκεί που τα δίνεις δεν παίρνεις απόδειξη ούτε αυτός που τα παίρνει τα δηλώνει στην Εφορία. Έτσι λειτουργούν σε όλες τις χώρες. Κατά καιρούς, μετά από χρόνια, κάποια στοιχεία βγαίνουν στο φως και γράφονται ιστορίες για κρίσιμα γεγονότα.
Εμείς για άλλη μια φορά πρωτοτυπήσαμε…
Όλα τα… άπλυτα κρεμάστηκαν την περασμένη Τρίτη στην… ταράτσα του Υπουργικού Συμβουλίου και μάθαμε ότι εφημερίδες στα Σκόπια και στην Αλβανία χρηματοδοτούνταν για να στηρίξουν τις ελληνικές θέσεις. Ανεξάρτητα από το αν ήταν σωστές οι επιλογές του υπουργείου Εξωτερικών, ποιος ξένος –πράκτορας ή μη– θα δεχτεί να μας δώσει κρίσιμες πληροφορίες για εθνικά μας θέματα όταν ξέρει ότι κάποια μέρα μπορεί να δει το όνομά του κρεμασμένο στα μανταλάκια;
Μας αρέσει – δεν μας αρέσει, τα μυστικά κονδύλια υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν είναι τυχαίο το ότι καταφεύγουν σε αυτά όλες οι μεγάλες χώρες αλλά και οι μικρές. Τα χρησιμοποιούν για να λύνουν ή να αποτρέπουν προβλήματα και να λαμβάνουν μέτρα ώστε όποιος επιβουλεύεται τη χώρα να μη βρίσκει πόρτες ανοιχτές.
Να επέμβει ο Εισαγγελέας ζήτησαν κάποιοι πολιτικοί αρχηγοί, ενώ άλλοι είπαν ότι πρέπει να υπάρχει διαφάνεια. Και να γίνεται έλεγχος στα μυστικά κονδύλια. Μα, τότε δεν θα ήταν μυστικά. Θα ήταν στην αρμοδιότητα των ελεγκτικών αρχών, του επικεφαλής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.
Ένας έλεγχος μπορεί να υπάρχει. Μιας, π.χ., πολύ κλειστής Επιτροπής, από ανώτατους δικαστές, εξειδικευμένους περί τα οικονομικά καθηγητές και διπλωμάτες, σε μικρό αριθμό, εγνωσμένου κύρους και με διασφάλιση του απορρήτου.
Μόνο έτσι θα εξασφαλισθεί ότι τα μυστικά κονδύλια θα πηγαίνουν όπου έχει αποφασιστεί, για την προστασία των εθνικών μας θεμάτων, και όχι στις τσέπες των «κολλητών», με στόχο προσωπικές επιδιώξεις και… αναρριχήσεις…