Οι τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα καθορίσουν σε λίγους μήνες την τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών και όχι μόνο!

Του
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δ. ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ
Προέδρου της Ένωσης τ. Βουλευτών – Ευρωβουλευτών

(Το ελληνικό κατάντημα του 21ου αιώνα)

Μέσα στον καταιγισμό των γεγονότων, τις πιεστικές καθημερινές συνέπειες της κοινωνικοοικονομικής κρίσης και τις αλλοπρόσαλλες ιδιοτελείς στρατηγικές των κομμάτων, ο έλληνας πολίτης, ως νους και ψυχή, αχρηστεύεται. Η περιρρέουσα σύγχυση τού έχει γίνει μόνιμο καθεστώς. Και όμως την περίοδο αυτή συντελούνται πολλά και σημαντικά. Ο κόσμος ραγδαία αλλάζει σε όλα τα επίπεδα. Η ψηφιακή επανάσταση καλπάζει, οι λαοί προχωρούν. Άλλα κράτη κάνουν άλματα, χωρίς εθνικές εκπτώσεις ή αυτοϋπονόμευση της υπόστασής τους, μέσα στον ιστορικό χρόνο.

Παράλληλα και ταυτόχρονα παρακολουθούμε, εσωτερικά και διεθνώς, την αποδυνάμωση των αγαθών προσπαθειών και την ένταση των κακόβουλων πράξεων και ενεργειών που καταδολιεύουν και ανατρέπουν προκλητικά ήθη, Ιστορία, κανόνες δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα, κοινωνική αλληλεγγύη, ακόμη και την ταυτότητα λαών.

Καθ’ όσον αφορά τώρα εμάς, στους λίγους μήνες που πέρασαν και σ’ αυτούς που έρχονται δοκιμάσθηκαν και θα δοκιμασθούν περαιτέρω κρίσιμα κεφάλαια της εθνικής μας ενότητας και επιβίωσης. Και ως φαίνεται, περαιτέρω θα δοκιμασθεί κυρίως το φρόνημα, η ψυχική και ηθική αντοχή του σημερινού Έλληνα. Αυτού του κληρονόμου σπουδαίων αρχών, αξιών και πιστευμάτων.

Πλην απροόπτου, μέσα στο 2019 θα αντιμετωπίσουμε, ως κοινωνία πολιτών, δύο κολοσσιαία θέματα. Πέραν της συνεχιζόμενης οικονομικής μας δοκιμασίας, την τύχη της, ερήμην του λαού, Συμφωνίας των Πρεσπών και την τροποποίηση του Συντάγματος της χώρας μας. Δύο διαδικασίες που χρειάζονται από όλους τους πολίτες (μακάρι και από τους πολιτικούς) νηφαλιότητα και αίσθημα ευθύνης. Και τούτο γιατί το σκηνικό που μέλλει να διαμορφωθεί, σύμφωνα με τα σημερινά καμώματα προδικάζεται από τώρα θορυβώδες, άγριο και επικίνδυνο για την πολιτική ομαλότητα. Ένα σκηνικό εκτός λογικής. Μία οιονεί αρένα ισπανικής Καταλονίας…

Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν φανταζόταν πως, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς και 200 χρόνια προσπαθειών για να στηθεί το ελληνικό κράτος, τα σφάλματα, η παρακμή και η μειοδοσία θα μας έφθαναν μέχρι εδώ. Στο σημείο της εθνικής ταπείνωσης των Πρεσπών, της εκβιαστικής υποταγής και ενός ανείπωτου διεθνούς εξευτελισμού.
Δεν θα είναι άδικο αν η γραφίδα της Ιστορίας μάς ελεεινολογήσει και θα είναι εξαιρετικά πικρό όταν οι επόμενες γενιές θα μας καταριούνται για την αθλιότητα των σημερινών συμπεριφορών μας και για τη δειλία των πράξεών μας.

Το 2019, δύο χρόνια προ της επετείου της εθνικής μας ανεξαρτησίας (αφού προηγουμένως έχουμε χάσει την οικονομική μας ανεξαρτησία), σχεδιάζουμε -διά της Βουλής- να παραχωρήσουμε, πέραν των άλλων, πολύτιμο εθνικό – ιστορικό κεφάλαιο και με την τροποποίηση του Συντάγματός μας να περιφρονήσουμε τα πιστεύματα του λαού μας, με την εσκεμμένη περιθωριοποίηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας διά της διαγραφής της από τα άρθρα του Συντάγματος της χώρας!

Ανοίγω μία μεγάλη παρένθεση: Το φαινόμενο της πολιτικής αποστασίας το ένιωσε πικρά τις τελευταίες δεκαετίες η χώρα, με συνέπειες επώδυνες. Ουδέποτε όμως, στο πρόσφατο παρελθόν, ένιωσε το φαινόμενο της εθνικής αποστασίας, που προοιωνίζεται καταστροφικό για το μέλλον όλων μας.

Οι από τούδε, κακότεχνα προκατασκευαζόμενες με αγωνία «απολογίες» εκείνων που θα βρεθούν ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου της Ιστορίας και οι υποστηρικτικές κορόνες του περιφερόμενου θιάσου των ξένων ηγετών στα Σκόπια δεν θα είναι σε θέση να εξωραΐσουν τη σημερινή κωμικοτραγική πραγματικότητα, ούτε να διαγράψουν τις δοκιμασίες του παρελθόντος, τον πόνο και τα δάκρυα δεκαετιών υπέρ της Μακεδονίας ή τις θυσίες για τις αξίες, τις αρχές και τα πιστεύματα αυτού του λαού κατά τη διαδικασία της θεατρικής συνταγματικής αναθεώρησης.

Στις μέρες μας ακούγονται πολλά. Οι προπαγανδιστικές διαβεβαιώσεις διαδέχονται η μία την άλλη, όπως: «Η επανάκτηση της οικονομικής μας ανεξαρτησίας έχει ήδη επιτευχθεί», «Η τροποποίηση του Συντάγματος και η θρησκευτική ουδετεροποίηση του κράτους είναι εγγύς». Και, τέλος, το μη αμφιλεγόμενο γεγονός, ότι σε λίγους μήνες εξαερώνεται το όνομα της ελληνικής Μακεδονίας και νομιμοποιούμε την ανύπαρκτη «μακεδονική γλώσσα» και την ακόμα πιο ανύπαρκτη «μακεδονική εθνότητα».
Εδώ κλείνει η παρένθεση.

Αυτά θα συμβούν σε ελάχιστο από σήμερα χρόνο, από αυτήν τη Βουλή. Αλλά ας δούμε ποια είναι αυτή η Βουλή.

Με προκλητικό και υπεροπτικό τρόπο μας διαβεβαιώνουν δημόσια, σε κάθε ευκαιρία, ότι η Βουλή θα υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών και ιδιωτικά γονυπετείς κάνουν σπονδές και έκκληση στην «Κίρκη» της εθνομηδενιστικής αποστασίας. Αυτήν τη διαβεβαίωση θα ήταν ιστορικά χρήσιμο να την αναλύσουμε και να την αποκρυπτογραφήσουμε. Ο ισχυρισμός μάλιστα ότι θα υπάρξουν 151-152 ή 153 βουλευτές που θα βάλουν το όνομά τους, παραμερίζοντας τον πατριωτισμό και την τιμή τους, ψηφίζοντας τη συμφωνία αναγνώρισης της «μακεδονικής γλώσσας» και της «μακεδονικής εθνότητας» στους πολίτες του πολυεθνικού μορφώματος των Σκοπίων, δεν είναι ακριβής. Είναι ισχυρισμός προπαγανδιστικός και παραπλανητικός.

Η κρίσιμη εικόνα της σημερινής Βουλής, αυτής που θα κληθεί να δεσμεύσει το έθνος (στο πλαίσιο μιας εθνικής ήττας σε ειρηνική περίοδο), είναι αυτήν τη στιγμή η ακόλουθη:
ΣΥΡΙΖΑ – 145 βουλευτές και με την προσέλευση των εθνικών αποστατών ισχυρίζονται ότι θα φθάσουν τους 153. Όντως, έπειτα από πολύμηνες, ανομολόγητες, αποστασιακές διεργασίες (ακόμα και με διάλυση των μικρών κομμάτων), φαίνεται ότι θα επιτύχει μια πλειοψηφία, ως οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί την… ορίζουν, 151 έως 153 ψήφων.

Αίφνης όμως διαπιστώνουμε, κατά την αποκρυπτογράφηση, ότι οι τρεις βουλευτές που θα δώσουν την πλειοψηφία των 153 είναι οι τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι γίνονται ο καταλύτης του πιο κρίσιμου θέματος των τελευταίων 130 χρόνων της εθνικής μας ζωής. Τρεις μουσουλμάνοι βουλευτές θα βάλουν την ταφόπλακα στην ιστορία της ελληνικής Μακεδονίας και αύριο, μεθαύριο, μαζί με άλλους πρόθυμους, θα επιδιώξουν, με την τροποποίηση του Συντάγματος, να περιθωριοποιήσουν και την Εκκλησία του ελληνικού λαού.

Ελληνικό πολιτικό σύστημα, εύγε!

«Η Πατρίς σε ευγνωμονεί δι’ όσα εναντίον αυτής πράττεις…».