Μάκης Κουρής: Όταν έχεις 100 νεκρούς δεν χωράνε παιχνίδια με τη Δικαιοσύνη
Κάθε άλλο παρά τυχαία θα έλεγε ακόμη και ο απλός πολίτης –και πολύ περισσότερο ο πονηρεμένος, που και τι δεν έχουν δει τα μάτια του– ότι ήταν η παρέμβαση της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κυρίας Ξένης Δημητρίου να μπει στο ράφι για… κάποιον καιρό η –αυτονόητη– δικαστική έρευνα για την εθνική τραγωδία στο Μάτι, με το πρόσχημα ότι θα έπρεπε να προηγηθεί η ολοκλήρωση της εξέτασης που διεξάγει ένα διοικητικό όργανο, η γενική επιθεωρήτρια Δημόσιας Διοίκησης κ. Μαρία Παπασπύρου, που είναι διορισμένη από την κυβέρνηση.
Και η οποία λειτουργεί με τέτοια… ταχύτητα, που μόλις πριν από 15 μέρες την ξεκίνησε. Όταν θα έπρεπε να την είχε τελειώσει ΧΘΕΣ, εκπληρώνοντας το χρέος της απέναντι σε 100 νεκρούς, των οποίων το… έγκλημα ήταν ότι επέλεξαν να ζήσουν στο παραθαλάσσιο Μάτι. Για το οποίο δεν είχε βγει κανένα απαγορευτικό «Κίνδυνος Θάνατος» ούτε από τη σημερινή κυβέρνηση ούτε και από όλες τις προηγούμενες, με τις σχετικές προειδοποιητικές ταμπέλες.
Η τεράστια κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, πέραν των πολιτικών αντιδράσεων για το… πάγωμα της έρευνας, που είχε στόχο τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών κ. Ηλία Ζαγοραίο, ο οποίος από την επομένη σχεδόν της τρομακτικής καταστροφής στο Μάτι, όπου κάηκαν ζωντανοί άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μετέχει προσωπικά στις έρευνες (και ίσως αυτό να ήταν που… ενοχλούσε), οδήγησε την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να πάρει πίσω την απόφασή της. Και πλέον η έρευνα για τους υπευθύνους της κόλασης, με τις ευθύνες να ακουμπάνε κυβερνητικά στελέχη αλλά και τις ηγεσίες της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής, συνεχίζεται υπό τη σκέπη του κ. Ηλία Ζαγοραίου.
Ευτυχώς που η κυρία Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν επέμεινε στο «απαγορευτικό» που είχε εκδώσει προς τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών κ. Ζαγοραίο, τον οποίο ο νομικός κόσμος θεωρεί έναν αδέκαστο δικαστή, που κάνει αυτό που λέει ο νόμος και δεν αγνοεί τα γεγονότα…
Τέλος καλό για τη Δικαιοσύνη, που όπως είχε πει ο «Γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου είναι «το ΟΧΥΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ». Και το είχε αποδείξει σε εκείνους τους δύσκολους καιρούς, όπου η Δημοκρατία ήταν το ζητούμενο. Και αυτό πρέπει να το αισθάνεται και να το ζει ο κάθε Έλληνας, όπου κι αν ανήκει, είτε είναι ανώνυμος είτε επώνυμος, με εξουσίες, πλούσιος ή φτωχός. Και να μπορεί να πει αυτό που είχε απαντήσει ο μυλωνάς στον βασιλιά που ήθελε να του κλείσει τον μύλο, ότι υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο»…