Ο Εγωιστής Γίγαντας

September 24, 2018 στις κατηγορίες BIBΛIO,

Συγγραφέας
ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ
Εικονογράφος
ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Mεταφραστής
ΜΑΡΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

Έχουν στ’ αλήθεια καρδιά οι γίγαντες;
Ο γίγαντας της ιστορίας μπορεί στην αρχή να ήταν εγωιστής και σκληρός, να είχε απαγορεύσει στα παιδιά να μπαίνουν και να παίζουν στον κήπο του, όμως η καρδιά του έλιωσε όταν είδε ένα μικρό αγόρι να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε ένα ψηλό δέντρο.
Τότε έλιωσαν και τα χιόνια στον κήπο του.
Το χαλάζι έφυγε.
Η παγωνιά χάθηκε.
Επιτέλους ήρθε η άνοιξη, που ο γίγαντας τόσο καιρό περίμενε, και μαζί της έφερε και παιδιά…
Πολλά παιδιά για να παίζουν στον κήπο του…
Το μικρό αγόρι, όμως, δεν ξαναφάνηκε…
Ώσπου μια μέρα…

Η τρυφερή ιστορία του Εγωιστή Γίγαντα γράφτηκε το 1888 από τον Όσκαρ Ουάιλντ και κατέχει αναμφισβήτητα ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους πολύτιμους θησαυρούς της παιδικής ηλικίας.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Όσκαρ Ουάιλντ γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1854 στο Δουβλίνο.
Έκανε κλασικές σπουδές στο Κολέγιο Τρίνιτι του Δουβλίνου, τις οποίες συνέχισε με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το 1878 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο.
Κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1881 με τον τίτλο Ποιήματα.
Το 1884 θα παντρευτεί την Κόνστανς Λόιντ, κόρη ενός συμβούλου της βασίλισσας, και θα αποκτήσουν δύο γιους.
Το 1888 εκδόθηκε Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας κι άλλα παραμύθια, μια συλλογή από παραμύθια που είχαν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα της εποχής.

Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι (1890) αποτελεί το μοναδικό του μυθιστόρημα. Ο Όσκαρ Ουάιλντ έστειλε το χειρόγραφο του μυθιστορήματος στο μηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό Lippincott τον Απρίλιο του 1890.
Ο επιμελητής του περιοδικού ενθουσιάστηκε με τη λογοτεχνική αξία του κειμένου, φοβούμενος όμως τις αντιδράσεις λόγω του προκλητικού περιεχομένου προέβη σε αλλαγές, κυρίως για να απαλύνει τους υπαινιγμούς στην ομοφυλοφιλία.
Η συγκεκριμένη έκδοση του βιβλίου, η οποία περιελάμβανε δεκατρία κεφάλαια, δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιουλίου, στις 20 Ιουνίου του 1890.
Παρά τις επεμβάσεις του επιμελητή, το έργο θεωρήθηκε ανήθικο και δέχτηκε αρνητικές έως και προσβλητικές κριτικές.
Η St. James Gazette έκανε αναφορά για «σκουπίδια των Γάλλων παρακμιακών», ενώ στον The Scots Observer αναρωτήθηκαν «αν υπάρχει λόγος να ανασκαλεύει κανείς έναν σωρό από σκουπίδια».
Ο συγγραφέας υπεραμύνθηκε του έργου του, ωστόσο για την έντυπη έκδοσή του την επόμενη χρονιά αναγκάστηκε να αυτολογοκριθεί.
Αφαίρεσε παραγράφους και οτιδήποτε άλλο είχε θεωρηθεί ανήθικο στην έκδοση του περιοδικού, μείωσε τις ερωτικές αναφορές και πρόσθεσε νέο υλικό.
Αυτή η εκδοχή των είκοσι κεφαλαίων κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1891 από τον εκδοτικό οίκο Ward, Lock and Company.
To 2011 ο εκδοτικός οίκος Harvard University Press δημοσίευσε σχολιασμένο το αρχικό χειρόγραφο που είχε υποβάλει ο συγγραφέας στο περιοδικό Lippincott το 1890.

Μεγάλη επιτυχία γνώρισαν και τα θεατρικά του έργα: Μια γυναίκα χωρίς σημασία (1893), Σαλώμη (1893), Ο ιδανικός σύζυγος (1895), Η σημασία του να είσαι τίμιος (1895).
Το 1895 καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικών έργων με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας.
Κατέγραψε τις εμπειρίες του από τη φυλακή στο ποίημα Η μπαλάντα της φυλακής του Ρέντινγκ (1898) και στο βιβλίο που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του με τον τίτλο De profundis (1905).
Η περίοδος της φυλάκισης επέδρασε αρνητικά στην υγεία του.
Αμέσως μετά την αποφυλάκισή του, ο Όσκαρ Ουάιλντ μετακόμισε στη Γαλλία αλλάζοντας το όνομά του σε Σεμπάστιαν Μέλμοθ.
Πέθανε άπορος στο Παρίσι , τον Νοέμβριο του 1900, σε ηλικία 46 ετών.