Τρεις κόρες
Συγγραφέας
Σοφία Αυγερινού
Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το ρολόι, σ’ εκείνη τη στιγμή που διαπράξαμε το θεμελιώδες λάθος; Είναι η ζωή κύκλος αιώνιας επανάληψης, ή μοναδική παράσταση χωρίς σενάριο και χωρίς πρόβα; Τρεις κόρες χαμένες, η Αρετή, η Σιράν, η Ευρυδίκη. Τρεις και μυριάδες αποχωρισμοί, και το αβέβαιο χώμα της πατρίδας. Ένας διευθυντής μουσείου αναγκάζεται να θάψει τα αρχαία αγάλματα, και ο Νικόλας, άνεργος και ανέστιος στα σαράντα, αποφασίζει να πραγματοποιήσει το ταξίδι με το τρένο από το Βελιγράδι μέχρι το Βερολίνο, αυτό που δεν είχε τολμήσει στα είκοσι. Ανακαλύπτει από την αρχή το νόημα του οικείου και του ξένου, και συναντά, χωρίς ποτέ να το μάθει, το παρελθόν του, σε μια περιπλάνηση που κάνει τον ξενιτεμό να μοιάζει γυρισμός.
«…για δες, πάντα χαμένοι οι Έλληνες, αναγκασμένοι να σκύβουν κάτω, να γυρνάνε πίσω, κάτω στη γη τους, πίσω στους γονιούς τους, πίσω στα παιδιά τους, οι Έλληνες είναι δεμένοι με κάτι από τα παλιά, και την ελευθερία τη βλέπουν σαν επανάληψη του αρχαίου μεγαλείου, της μητρικής αγκαλιάς, της ανοιχτής θάλασσας που τους καταπίνει στο τέλος και τους αποθέτει στον βυθό της ιστορίας, εκεί όπου αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, παρέα με σκουριασμένες περικεφαλαίες και σπασμένα κιονόκρανα, πρασινισμένα από την υγρασία…»
Απόσπασμα βιβλίου
Τσεσμέ, 10 Νοεμβρίου 2015
Μας είπαν να βάλουμε όσα περισσότερα ρούχα μπορούμε και να κρατήσουμε πάνω μας μόνο μια ελαφριά τσάντα για τον ώμο και το κινητό μας τυλιγμένο σε σακούλα. Τα υπόλοιπα πράγματα θα μείνουν πίσω, δεν υπάρχει χώρος στο καΐκι. Κάνει κρύο και τα κύματα της θάλασσας ακούγονται απειλητικά. Ο Φατίχ είναι ενθουσιασμένος, λογικό, είναι δώδεκα χρονών και τα βλέπει όλα σαν μια μεγάλη περιπέτεια. Χαίρομαι τώρα που εδώ και δυο χρόνια τον έστελναν οι γονείς μας σ’ εκείνη την πισίνα και κάτι έμαθε από κολύμπι. Φοβάμαι πολύ για λογαριασμό του, έχω την ευθύνη του. Γιατί δεν θέλησαν η μάνα και ο πατέρας να έρθουν μαζί μας; Στο φως των φακών βλέπω τη Σιράν που έχει ανοίξει τη βαλίτσα της και βγάζει τρεις φούστες και ένα μπλουτζίν.
Τα φοράει όλα το ένα πάνω απ’ το άλλο, κι επίσης τη χοντρή κόκκινη ζακέτα που της χάρισα πέρσι και μετά ξανά το γαλάζιο παλτό της. Πόσο τής πάει το γαλάζιο! Βλέπω και τον Εμίρ, έχουν μεγαλώσει τα γένια του, έχει μαυρίσει το μάτι του και δεν μας μιλάει. Με τον Εμίρ καθόμασταν δέκα χρόνια στο ίδιο θρανίο. Τώρα έχει βγάλει το Κοράνι, έχει καθίσει πάνω στη βρεγμένη άμμο και μοιάζει να προσεύχεται. Κουνάει τα χείλη του πολύ γρήγορα, το κεφάλι του τρέμει, τα χέρια του σφίγγουν κάτι μέσα στις τσέπες του, δεν μιλούν έτσι οι άνθρωποι στον Θεό.
Δεν ξέρω σε ποιον μιλάει ο Εμίρ. Ο άνθρωπος με τις μαύρες γαλότσες, που γι’ αυτόν μάς είπε ο Ιμράν, έχει τραβήξει τη βάρκα στην άκρη του κύματος και μας φωνάζει. Δίπλα του ένας άλλος με μια δεύτερη βάρκα. Μα πόσους χωράνε αυτά τα πλοιάρια, σαράντα, πενήντα; Εμείς εδώ είμαστε τουλάχιστον εκατόν ογδόντα άτομα. Του δείχνω τα χαρτιά μου και την απόδειξη που μου έδωσε ο Ιμράν για μένα και τον αδελφό μου. Πιάνω από το χέρι και τον Φατίχ και τη Σιράν.
«Όχι αυτή», λέει ο άνθρωπος.
«Τι εννοείς;», φωνάζω.
«Ως εδώ» και βάζει το χέρι του στην πλάτη του Φατίχ. «Είστε οικογένεια. Η κοπέλα είναι ξένη». «Η κοπέλα πάει από κει», μου λέει, «μαζί με τους άλλους». Και σπρώχνει τη Σιράν προς την άλλη ομάδα.
Η Σιράν βάζει τα κλάματα, κι εγώ κάνω να τρέξω προς το μέρος της. Ο άνθρωπος βάζει το πιστόλι του στο μέτωπο του Φατίχ.
«Θα κάνεις ό,τι σου πω», μου λέει. «Η κοπέλα πάει από κει. Μπες μέσα να φεύγουμε».
Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Σοφία Αυγερινού γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά, φιλοσοφία του δικαίου και γερμανική λογοτεχνία. Έχει εργαστεί ως δικηγόρος, εκπαιδευτικός και μεταφράστρια. Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες. Το 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα, Το χρονικό μιας Διαβολούπολης (Βιβλιοπωλείο της Εστίας), και το 2014 δημοσίευσε το μυθιστόρημα Ο άλλος Λάζαρος (Νεφέλη), που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Νέου Λογοτέχνη 2015 του περιοδικού Κλεψύδρα. Το νέο της βιβλίο είναι το μυθιστόρημα Τρεις κόρες (Νεφέλη, 2017).
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Μυθιστόρημα
ISBN: 978-960-504-194-6