ΜΗ Μ΄ ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ
Συγγραφέας
ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ
Μεταφραστής
Αργυρώ Μαντόγλου
Η Κάθι, η Ρουθ και ο Τόμι μεγαλώνουν εσωτερικοί σ’ ένα απομονωμένο ίδρυμα στην αγγλική ύπαιθρο. Είναι ένα σχολείο με παράξενους, αυστηρούς κανόνες, όπου οι καθηγητές δεν παύουν στιγμή να υπενθυμίζουν στους μαθητές τους πόσο ξεχωριστοί είναι.
Αλλά αυτό που τους κάνει ξεχωριστούς είναι μια ασύλληπτα σκληρή αλήθεια – και μια ακόμη πιο σκληρή μοίρα που τους περιμένει στον έξω κόσμο.
Οι τρόφιμοι του Χάιλσαμ βρίσκονται εκεί για έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Για την ακρίβεια, έχουν φτιαχτεί γι’ αυτό τον σκοπό…
Ο νομπελίστας Καζούο Ισιγκούρο υπογράφει ένα δυστοπικό, εφιαλτικό μυθιστόρημα για την ίδια την ανθρώπινη φύση και την εύθραυστη ουσία της ζωής, που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Booker, ενώ μεταφέρθηκε με επιτυχία και στον κινηματογράφο.
Απόσπασμα βιβλίου
Το όνομά μου είναι Κάθι Χ. Είμαι τριάντα ενός ετών και εργάζομαι ως νοσηλεύτρια πάνω από έντεκα χρόνια. Ακούγεται μεγάλο διάστημα, το ξέρω, αλλά θέλουν να συνεχίσω για άλλους οκτώ μήνες, έως το τέλος του χρόνου. Δηλαδή, συνολικά για σχεδόν δώδεκα χρόνια. Τώρα πια γνωρίζω ότι το γεγονός πως είμαι νοσηλεύτρια για τόσο μεγάλο διάστημα δεν οφείλεται απαραιτήτως στο ότι με θεωρούν εξαιρετική σε αυτό που κάνω. Υπάρχουν μερικοί πολύ καλοί νοσηλευτές από τους οποίους ζήτησαν να σταματήσουν ύστερα από δυο ή τρία χρόνια. Και ξέρω έναν τουλάχιστον νοσηλευτή που συνέχισε να εργάζεται για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, παρότι ήταν εντελώς άχρηστος. Συνεπώς, δεν προσπαθώ να περιαυτολογήσω.
Γνωρίζω όμως μετά βεβαιότητας πως είναι ικανοποιημένοι από τη δουλειά μου και σε γενικές γραμμές το ίδιο κι εγώ. Οι δωρητές μου συνήθως συμπεριφέρονται καλύτερα από το αναμενόμενο. Ο χρόνος της ανάρρωσής τους υπήρξε εντυπωσιακός και σπανίως κάποιος από αυτούς χαρακτηρίστηκε «ταραχοποιός», ακόμα και πριν από την τέταρτη δωρεά. Εντάξει, ίσως τώρα να περιαυτολογώ. Ωστόσο, σημαίνει πολλά για μένα το να μπορώ να κάνω καλά τη δουλειά μου, ιδιαίτερα σ’ εκείνο το κομμάτι της «καθησύχασης» των δωρητών μου. Έχω αναπτύξει ένα ένστικτο στη σχέση μου μαζί τους. Ξέρω πότε να βρίσκομαι κάπου κοντά και να τους ηρεμώ, πότε να τους αφήνω μόνους· πότε να ακούω όσα έχουν να πουν και πότε να σηκώνω τους ώμους και να τους λέω να συνέλθουν γρήγορα.
Τέλος πάντων, δεν ισχυρίζομαι πως είμαι και κάτι το σπουδαίο. Ξέρω κάποιους νοσηλευτές που είναι εξίσου καλοί και κανείς δεν αναγνωρίζει την προσφορά τους. Αν είσαι ένας από αυτούς, καταλαβαίνω πως μπορεί να νιώθεις πικρία – για το διαμέρισμα, για το αυτοκίνητο και κυρίως για το γεγονός πως μπορώ να διαλέγω ποιον θα φροντίσω. Επιπλέον, έχω φοιτήσει στο Χάιλσαμ – αυτό από μόνο του αρκεί για να κάνει ορισμένους να σταθούν προσοχή. Η Κάθι Χ., λένε, έχει το δικαίωμα επιλογής και πάντα επιλέγει άτομα του σιναφιού της: άτομα από το Χάιλσαμ ή από άλλα προνομιούχα ιδρύματα. Δεν είναι να απορεί κανείς που έχει τόσο σπουδαίο φάκελο. Το έχω ακούσει αρκετές φορές, οπότε είμαι σίγουρη πως θα το έχετε ακούσει κι εσείς ακόμα περισσότερες· ίσως να υπάρχει
και κάποια αλήθεια σε αυτή τη φήμη. Αλλά δεν είμαι η πρώτη που της επιτρέπεται να επιλέγει και αμφιβάλλω αν θα είμαι η τελευταία. Όμως, έχω φροντίσει πλήθος δωρητών που μας ήρθαν από διάφορα άλλα ιδρύματα. Και μην ξεχνάτε πως μέχρι το τέλος της θητείας μου, θα έχω δώδεκα χρόνια υπηρεσίας, αλλά μόνο τα τελευταία έξι μού έχει επιτραπεί να επιλέγω.
Και γιατί να μη μου το επιτρέπουν; Οι νοσηλευτές δεν είναι μηχανές. Προσπαθείς και βάζεις τα δυνατά σου για κάθε δωρητή, αλλά στο τέλος η προσπάθεια εξαντλεί κι εσένα. Κανείς δε διαθέτει απεριόριστη υπομονή και ενέργεια. Συνεπώς, όταν σου δίνεται η ευκαιρία να επιλέξεις, είναι προφανές πως επιλέγεις το δικό σου είδος. Αυτό είναι φυσικό. Πάντως, δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω για τόσο μεγάλο διάστημα, αν δε συνέπασχα με τους δωρητές μου σε κάθε βήμα της πορείας. Επίσης, αν δεν είχα αρχίσει ποτέ να επιλέγω, πώς θα είχα προσεγγίσει ξανά τη Ρουθ και τον Τόμι ύστερα από τόσα χρόνια;
Ωστόσο, αυτό τον καιρό υπάρχουν όλο και λιγότεροι δωρητές που τους θυμάμαι από παλιά· οπότε, στην πραγματικότητα, δεν έχω και τόσο μεγάλο περιθώριο επιλογής. Όπως λένε, η εργασία γίνεται πολύ πιο δύσκολη, όταν δεν έχεις εκείνη τη βαθύτερη σχέση με τον δωρητή, και παρότι θα μου λείψει το να είμαι νοσηλεύτρια, μου φαίνεται πως ήρθε η ώρα να σταματήσω, και θα το κάνω μέχρι το τέλος του χρόνου.
Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ γεννήθηκε στο Ναγκασάκι το 1954, αλλά μεγάλωσε στη Μεγάλη Βρετανία.
Έχει γράψει επτά μυθιστορήματα και ήταν υποψήφιος τέσσερις φορές για το Βραβείο Booker.
Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 50 γλώσσες και θεωρείται ένας από τους κορυφαίος Βρετανούς συγγραφείς.
Το 1989, το μυθιστόρημά του ΤΑ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, τιμήθηκε με το Bραβείο Booker, μεταφράστηκε σε 24 γλώσσες και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς.
Το 2017 απονεμήθηκε στον Ισιγκούρο το Βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας.
Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Ο ΘΑΜΜΕΝΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ και ΜΗ Μ΄ ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ, ενώ ετοιμάζονται και άλλα.
Ζει στο Λονδίνο με τη σύζυγο και την κόρη του.
Κατηγορία: Ξένη λογοτεχνία, Κοινωνικό
ISBN:978-618-01-2620-4
ISBN Ebook: 978-618-01-2621-1