Οι παγίδες της Συμφωνίας των Πρεσπών και η ελληνική «επιτυχία»

Υπό του
Δρος ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΓΟΥΝΑΡΗ
Εμπειρογνώμονος, Πρεσβευτού ε.τ.,
Διδάκτορος του Πανεπιστημίου του Βερολίνου (FU Berlin)

Το Σκοπιανό και η Συμφωνία των Πρεσπών φάνηκε να περνάει σε δεύτερη μοίρα και σε δεύτερο βαθμό επικαιρότητας μετά την τραγωδία στο Μάτι, την απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών από τις φυλακές της Αδριανουπόλεως και την «έξοδο» της Ελλάδας από τα Μνημόνια. Στην πραγματικότητα όμως το θέμα αυτό έγινε πιο επίκαιρο από ποτέ, λόγω του επικείμενου δημοψηφίσματος στα Σκόπια και των επικείμενων εκλογών στην Ελλάδα.

Η Συμφωνία των Πρεσπών, αποτέλεσμα των πιέσεων που δέχθηκε ομολογουμένως η Ελλάδα έμμεσα και άμεσα από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ για την επίλυση του Σκοπιανού, με την προσθήκη στο όνομα «Μακεδονία» του επιθέτου «βόρεια» και με άλλες σκοπιανές πονηριές στο κείμενο της συμφωνίας, αποτελεί στην πραγματικότητα μία βόμβα, με τρομερά δυσμενείς επιπτώσεις για τη χώρα μας.

Οι πανηγυρισμοί ορισμένων κυβερνητικών κύκλων και ορισμένων δημοσιογραφίσκων της κακιάς ώρας για τη συμφωνία προκαλούν δικαιολογημένα τον πατριωτισμό και το μένος της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Μια συμφωνία που αναγνωρίζει τους Σκοπιανούς ως «μακεδόνες» υπηκόους, έστω και με την προσθήκη του προθέματος «βόρειο-», που ουδέποτε θα εφαρμοστεί στην πράξη από τους Σκοπιανούς, οι οποίοι θα συνεχίσουν να ονομάζονται «Μακεδόνες».

Η αναφορά στο κείμενο της Συμφωνίας, ότι η ανύπαρκτη «μακεδονική γλώσσα» έχει αναγνωρισθεί από την Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το 1973, στην Αθήνα, για την Τυποποίηση των Γεωγραφικών Ονομάτων, είναι ψευδής! Και τούτο διότι η σχετική απόφαση της ανωτέρω αναφερθείσης συνδιάσκεψης δεν αφορά την αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσης», αλλά την τυποποίηση του κυριλλικού σερβικού και «μακεδονικού» αλφάβητου, δηλαδή την αντιστοιχία των ανωτέρω γιουγκοσλαβικών κυριλλικών αλφαβήτων με το λατινικό αλφάβητο, κατόπιν γιουγκοσλαβικής πρότασης.

Η πρόταση αυτή στην ολομέλεια της συνδιάσκεψης έγινε αποδεκτή με πλειοψηφία, παρά την εκφρασθείσα αντίδραση της ελληνικής και κυπριακής αντιπροσωπείας όσον αφορά τη μνεία περί «μακεδονικού» αλφάβητου. Αξίζει να αναφερθεί ότι η ολομέλεια της συνδιάσκεψης αποφασίζει πάντα με πλειοψηφία, ενώ οι υποεπιτροπές αυτής αποφασίζουν με ομοφωνία.

Με την παρουσία έμπειρης ελληνικής και κυπριακής αντιπροσωπείας στη Συνδιάσκεψη των Αθηνών, δεν ήταν ποτέ δυνατόν να μείνει χωρίς ελληνική παρέμβαση ή αντίδραση η μνεία περί «μακεδονικού» αλφαβήτου. Η παρουσία στη συνδιάσκεψη και μόνο του ελληνοκύπριου ιστορικού και γλωσσολόγου Μενελάου Χριστοδούλου, συγχρόνως και συμβούλου όλων των μέχρι σήμερον ελληνικών αντιπροσωπειών, του χαρακτηριζόμενου ως κυματοθραύστη στις εναντίον της Ελλάδος επιθέσεις στην Επιτροπή για την Τυποποίηση Γεωγραφικών Ονομάτων, δεν δικαιολογεί τα περί μη αντίδρασης της ελληνικής και κυπριακής αντιπροσωπείας στη μνεία περί «μακεδονικού αλφαβήτου», όπως κακοβούλως έχει υποστηριχθεί!

Στο ελληνικό κείμενο της συμφωνίας αναφέρεται η αναγνώριση της «μακεδονικής ιθαγένειας», ενώ στο αγγλικό, το οποίο είναι δεσμευτικό και για τις δύο πλευρές, αναφέρεται η αναγνώριση της «μακεδονικής εθνικότητος». Τυχαίο ή μήπως έγινε αυτό για να μην καταλάβουν οι Έλληνες, και δη αυτοί που δεν γνωρίζουν αγγλικά, το δώρο αυτό της ελληνικής πλευράς προς τους Σκοπιανούς;

Η σωρεία άλλων άρθρων περί απαγόρευσης τελέσεως ενεργειών αντίθετων προς τη Συμφωνία -συλλαλητηρίων και διαμαρτυριών- από τις δύο πλευρές δείχνει πόσο σέβονται οι δημιουργοί της συμφωνίας αυτής τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα.
Με την επίσημη αναγνώριση των «Μακεδόνων» και της «Μακεδονίας», έστω και με την προσθήκη εκ του πονηρού των επιθέτων «βόρειοι» και «βόρεια», και των παράγωγων της λέξης «Μακεδονία», αναγνωρίζονται στην πραγματικότητα ως Μακεδόνες άτομα που με βάση την Ιστορία ουδέποτε υπήρξαν Μακεδόνες!

Γιατί θα πρέπει οι έλληνες Μακεδόνες στη Νότια, Δυτική και Ανατολική Μακεδονία, όπως επίσης και οι βούλγαροι «Μακεδόνες» του Πιρίν και οι αλβανοί «Μακεδόνες» της περιοχής της Κορυτσάς, να αναφέρονται ως Έλληνες, Βούλγαροι και Αλβανοί πολίτες και οι Σκοπιανοί ως «Μακεδόνες»;

Όλα αυτά και ιδιαίτερα οι πρόσφατες δηλώσεις Γερμανών, Αυστριακών και Αμερικανών περί «Μακεδονίας», όπως και οι εμπρηστικές δηλώσεις του σκοπιανού πρωθυπουργού και του σκοπιανού υπουργού Εξωτερικών περί «Μακεδονίας, Μακεδόνων, μακεδονικής γλώσσας», «μακεδονικού στρατού» και «ευρωπαϊκής Μακεδονίας», φανερώνουν την πρόθεση όλων αυτών για μια μελλοντική ανεξαρτητοποίηση του συνόλου της γεωγραφικής Μακεδονίας!

Αυτό θα πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τις κυβερνήσεις της Βουλγαρίας και της Αλβανίας. Μήπως αργότερα παρόμοιες ανεξαρτητοποιήσεις θα αφορούν την Ήπειρο και τη Βόρεια Ήπειρο, την ελληνική, βουλγαρική και τουρκική Θράκη, την Κρήτη, τα Επτάνησα και τα νησιά του Αιγαίου; Μήπως τέτοιες ανεξαρτητοποιήσεις, όπως σε βάρος της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας και γιατί όχι και σε βάρος της Ιταλίας, με τις αυστριακές διεκδικήσεις στο ιταλικό Τιρόλο και στην Τεργέστη, προοιωνίζουν αλλαγές ευρωπαϊκών συνόρων;
Οι δηλώσεις του έλληνα πρωθυπουργού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (11/9/2018) για τη Συμφωνία των Πρεσπών ήταν πραγματικά απαράδεκτες! Ελπίζω τελικά να μη φθάσουμε στην κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και να καταγγείλουμε τη συμφωνία αυτή. Αυτό επιτάσσει η Ιστορία και το Διεθνές Δίκαιο!

Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, ας μην μας εκπλήσσουν οι θέσεις του! Ακόμα και πριν γίνει κυβέρνηση ήταν πάντα αρνητικός στο Σκοπιανό. Με όλα αυτά κατόρθωσε ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι μοναδικό! Να γίνει αντιπαθής από όλους τους ένθερμους πρώην υποστηρικτές του. Μπράβο, κύριε Τσίπρα!

Οι τελευταίες δηλώσεις του σκοπιανού πρωθυπουργού έχουν προβληματίσει την ελληνική πλευρά, η οποία, παρ’ όλα αυτά, τις δικαιολογεί. Μια αλλαγή του ονόματος σε Νοτιοσλαβία και αναφορά σε νοτιοσλαβική γλώσσα θα έλυνε το όλο θέμα και θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή από όλους.

Αναφορικά με τα επισήμως λεχθέντα από κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν μπορούμε να επέμβουμε στην επιλογή της ονομασίας ενός γειτονικού κράτους, αυτά θα μπορούσαν να ισχύσουν σε περίπτωση επιλογής μίας από πολλές ονομασίες του γειτονικού κράτους, που δεν θίγει όμως το έτερο γειτονικό κράτος. Στην περίπτωσή μας και μόνο η επιλογή της ελληνικής λέξης «Μακεδονία» θίγει ιδιαίτερα την ιστορία της χώρας μας, καθότι συνιστά κλοπή της ελληνικής ιστορίας.

Εν πάση περιπτώσει, οι έλληνες βουλευτές που θα κληθούν να ψηφίσουν υπέρ της κύρωσης της συμφωνίας, σε περίπτωση υπερψήφισης θα φέρουν τεράστια ευθύνη και τα ονόματά τους θα καταχωρηθούν στη μαύρη λίστα της ελληνικής και παγκόσμιας διπλωματικής ιστορίας, για να τους θυμούνται οι μελλοντικές γενεές.