Το όραμα του Προέδρου της Δημοκρατίας για μια ισχυρή, ενοποιημένη Ευρώπη
-Το ξεδίπλωσε στη Συνάντηση Αρχηγών Κρατών στη Ρίγα της Λετονίας
«Μόνο μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη θα καταφέρει να εξουδετερώσει τα μορφώματα του λαϊκισμού και του νεοναζισμού, τα οποία επιβουλεύονται τη συνοχή και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης», υπογράμμισε ο Πρ. Παυλόπουλος στη διάρκεια της ομιλίας του στη 14η Συνάντηση Αρχηγών Κρατών του Arraiolos Group, που διεξήχθη στη Ρίγα της Λετονίας.
«Η σημερινή δυσοίωνη συγκυρία στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαιώνει καθημερινά ότι μια ισχυρή, ενοποιημένη Ευρώπη, ικανή να φέρει σε πέρας τον πλανητικό της ρόλο, προϋποθέτει την απαραίτητη θεσμική και πολιτική συνοχή του όλου ευρωπαϊκού οικοδομήματος, την οποία μόνον η οριστική ευρωπαϊκή ενοποίηση μπορεί να διασφαλίσει», τόνισε.
Πρόσθεσε ότι η μορφή που θα πάρει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα μετά το πέρας της ενοποίησης είναι σε γενικές γραμμές δεδομένη και έκανε λόγο για «μια ομοσπονδιακή σύνδεση των κρατών-μελών, που εδράζεται στην, υπαρξιακή για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αρχή της αλληλεγγύης, μια διακυβέρνηση η οποία στηρίζεται στον σεβασμό της δημοκρατικής αρχής, μέσω των θεσμικών αντηρίδων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας».
Επισήμανε ακόμη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης απαιτεί επιπλέον, για την ευόδωσή του, την άμεση οργάνωση και λειτουργία των μηχανισμών εκείνων, μέσω των οποίων λαμβάνονται, έγκαιρα και αποτελεσματικά, οι καίριες εκείνες αποφάσεις που δίνουν τη δυνατότητα στην ΕΕ να φέρει σε πέρας την αποστολή της τόσο έναντι των κρατών-μελών όσο και στο πεδίο του διεθνούς γίγνεσθαι. Διευκρίνισε μάλιστα ότι οι αποφάσεις αυτές σχετίζονται κατά κύριο λόγο, με την εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας, καθώς επίσης και με την οικονομική και νομισματική πολιτική.
Παρατήρησε ότι οι θεσμοί μέσω των οποίων λειτουργεί ο άξονας της οικονομικής και νομισματικής πολιτικής παρουσιάζουν σημαντικά κενά και, άρα, εξίσου σημαντικές ατέλειες, οι οποίες μπορεί να υπονομεύσουν κυρίως την αναπτυξιακή προοπτική της Ευρωζώνης και την αντίστοιχη προοπτική του κοινού νομίσματος, του ευρώ. Επανέλαβε δε, για μία ακόμη φορά, την πρότασή του για την πλήρη μετατροπή -και μάλιστα το ταχύτερο δυνατό- του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ESM) σε πραγματικό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, αντίστοιχο του ΔΝΤ. Ζήτησε ακόμη να δοθεί τέλος στη «θεσμική αφάνεια» του Eurogroup, να αποκτήσει υπόσταση, με συγκεκριμένη δομή και λειτουργία υπό όρους ευρωπαϊκού δικαίου.
Στην ομιλία του ο κ. Παυλόπουλος έκανε ειδική αναφορά και στην αρχή της αλληλεγγύης λέγοντας ότι έτσι όπως θεμελιώνεται στο πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο, «δεν περιορίζεται απλώς στην υποχρέωση παράλειψης πράξεων και πρακτικών που αντίκεινται στο κοινό δημόσιο συμφέρον των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά περιλαμβάνει δυνατότητες ή και υποχρεώσεις λήψης θετικών μέτρων αλληλεγγύης προς τα κράτη-μέλη και τους πολίτες».
Καταλήγοντας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προειδοποίησε ότι χωρίς την απαραίτητη συνοχή και με την προοπτική της ενοποίησης αμφίβολη, είναι προφανές ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να εμπνεύσει εκείνο το κύρος, το οποίο ως και στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν την έκανε ‘‘ελκυστική’’, έτσι ώστε τα κράτη της γηραιάς ηπείρου να ‘‘διαγκωνίζονται’’, κυριολεκτικώς, προκειμένου να καταστούν μέλη της».
No pasaran!
Μετά το πέρας της ομιλίας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος εξέφρασε την ανησυχία του για το μέλλον της Ευρώπης.
Είπε συγκεκριμένα:
«Πρέπει να υπερασπισθούμε την Ευρώπη απέναντι σε τι; Απέναντι σ’ έναν κίνδυνο που, όπως δυστυχώς φοβούμαι, θα φανεί στις ευρωεκλογές. Και ελπίζουμε αυτός ο κίνδυνος να μην υπερισχύσει. Ελπίζουμε οι λαοί της Ευρώπης να πουν, με μία φωνή: ‘‘No pasaran!’’.
Αυτό είναι απαραίτητο, είναι βασικό να το πούμε, γιατί οι κίνδυνοι ελλοχεύουν, τους βλέπουμε. Όλα αυτά τα μορφώματα του λαϊκισμού ή και του νεοναζισμού, κρυμμένα πίσω από έναν εντελώς ψευδεπίγραφο δήθεν πατριωτισμό, έχουν έναν στόχο: Να αναβιώσουν τους εφιάλτες του παρελθόντος, τους εφιάλτες που κατέστρεψαν την Ευρώπη και, σχεδόν, τον κόσμο ολόκληρο. Πρέπει, λοιπόν, να πολεμήσουμε ώστε να μην περάσουν και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να ολοκληρωθεί. Αλλά για να ολοκληρωθεί το οικοδόμημα αυτό πρέπει να ξέρουμε πού πάμε.
Και μ’ αυτό θέλω να τελειώσω. Ποια Ευρώπη θέλουμε; Εδώ δεν υπάρχουν πολλές επιλογές. Για να μπορέσει να διαδραματίσει αυτό τον ρόλο η Ευρώπη, όπως είπα, απέναντι στους λαούς της και απέναντι στον κόσμο ολόκληρο, πρέπει να αποκτήσει μια δομή οιονεί ομοσπονδιακή. Δεν εγκαταλείπουμε την κυριαρχία μας, κάθε άλλο. Δεν εγκαταλείπουμε την ταυτότητά μας την εθνική, κάθε άλλο.
Αλλά πρέπει να χτίσουμε μία ομοσπονδιακή δομή, πάνω στη βάση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, και πάνω σ’ αυτήν την αντηρίδα να οικοδομήσουμε την Ευρώπη του μέλλοντος, η οποία θα έχει ένα θεμέλιο θεσμικό, που ήδη υπάρχει: Λέγεται αλληλεγγύη. Αυτή ήταν η βασική αρχή πάνω στην οποία θεμελιώθηκε από το 1950, από τη Διακήρυξη Σουμάν, η Ευρώπη».