Π. Αδαμίδης: Κίνα και «κροκόδειλοι»

Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Η συγκλονιστική είδηση της κατάρ­ρευσης της αερογέφυρας στη Γένοβα το δίχως άλλο προκάλεσε λύπη και συμπάθεια. Για τους 43 νεκρούς, τις οικογένειες τους και τον ανήκουστο τρόπο με τον οποίο έγινε η τραγωδία.

Στην καρδιά ενός από τα πλέον σύγχρονα κράτη της Δυτικής Ευρώπης, που στο διάβα του χρόνου είναι το συνώνυμο του πολιτισμού, της καινοτομίας και της προόδου. Ένα κράτος κράτος που, ακόμα και αν δεν είχε κυβέρνηση ή αυτές εναλλάσσονταν σε ρυθμό χρησιμοποιημένων πουκαμίσων, τα τρένα έφταναν στην ώρα τους, οι θεσμοί και οι υποδομές λειτουργούσαν. Εύλογη η έκπληξη που ακολούθησε την τραγωδία.

Οι αιτιάσεις για ελλιπή συντήρηση και κακοτεχνίες μένει να διερευνηθούν από τους ειδικούς. Μικρή συνεισφορά θα έχει το όποιο πόρισμα. Όπως και το παιχνίδι ευθυνών. Ιδιαίτερα ανησυχητική ωστόσο είναι η απόπειρα να συνδεθούν οι όποιες παραλεί­ψεις με τις όποιες α­κολουθούμενες πολιτικές λιτότητας. Ακόμα χειρότερα μάλιστα, η προοπτική αυτή να αποτελέσει κρίκο στο γαϊτανάκι της άδικης κατασυκοφάντησης των ευρωπαϊκών θεσμών, που έχουν διαθέσει ποταμούς κονδυλίων για έργα υποδομής σε όλη τη μεταπολεμική Ευρώπη. Χωρίς όμως να έχουν προβάλει ανάλογα αυτήν την κεφαλαιώδη συνεισφορά.

Ο κίνδυνος γίνεται ακόμα μεγαλύτερος, σε συνδυασμό με τη διακηρυγμένη πολιτική των Κινέζων να διεισδύσουν στην ευρωπαϊκή ζωή και κανονικότητα μέσα από έργα υποδομής. Και να κλέψουν τις εντυπώσεις με ελάχιστες δαπάνες και συνεισφορές. Ήδη το κινεζικό πρόγραμμα συνεννόησης, το 16+1, με τα ευρωπαϊκά κράτη βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Κατά πρώτον κεφαλαιοποιεί τα κενά που κοντόφθαλμες πολιτικές, ευκαιριακοί μικροεκβιασμοί και τιμωρητικές αστειότητες δημιουργούν. Χαρακτηριστικό είναι το ιστορικό προ­ηγούμενο της Πορτογαλίας, που ουσιαστικά εξωθήθηκε να καλωσορίσει τις κινεζικές επενδύσεις.

Έχουν ακολουθήσει η Ουγγαρία και η Ελλάδα. Όπου χώρες και αξιωματούχοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το σπάσιμο της κοινοτικής γραμμής, που κατά τα άλλα ανέχεται παρεκκλίσεις για την εξυ­πηρέτηση κρατικών συμφερόντων, που βαφτίζονται αμιγώς εμπορικά, όπως στην περίπτωση του Nord Stream 2, αλλά αδυνατεί να κατανοήσει την ε­φεκτικότητα της ελληνικής πολιτικής έναντι των κινεζικών επενδύσεων. Που μοιραία και σε κάθε περίπτωση αδικαιολόγητα επηρεάζει πολιτικές, όπως σε σχέση με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περίσσευμα υποκρισίας, που αποτελεί μια αντιπροσωπευτική εκδοχή κροκοδείλιων δακρύων.

Το κενό και η ευκαιρία υπάρχουν. Με τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής διεύθυνσης άμεσης ανταπόκρισης σε θέματα συντήρησης και αποκατάστασης μείζονος σημασίας υποδομών, ιδίως όταν αυτές έχουν χρηματοδοτηθεί από κοινοτικά κονδύλια, το παιχνίδι των ε­ντυπώσεων μπορεί να κερδηθεί. Και να επιβεβαιωθεί η προστιθέμενη αξία των κοινοτικών θεσμών απέναντι σε έναν ευρωπαϊκό πληθυσμό που διψάει να δει στη ζωή του το μεγαλείο των κατακτήσεων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που τόσο κατασυκοφαντήθηκε από τυχοδιώκτες και υπονομεύθηκε από ανίκανους, ανεπαρκείς και καιρο­σκόπους, στους οποίους τα κράτη-μέλη εμπιστεύθηκαν θέσεις-κλειδιά. Χωρίς μάλιστα να απαι­τηθεί πρόσθετο κόστος. Απλά μια αναδιάταξη δυναμικού, πό­ρων και πολιτικών.

Η πρόκληση υπάρχει. Απαιτείται ωριμότητα, έμπνευση και θέ­ληση για τη διαχείρισή της.