Απορία…

Στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Αφρίκα», στις 26/8/2018, γράφτηκε το εξής:
«Ουμίτ Ινατσί (σχ. μεταφρ.: Τουρκοκύπριος ποιητής και ζωγράφος): Θα μιλούσα για αστυνομικό κράτος, αλλά δεν είναι, πρόκειται για απευθείας ένστολες επιθέσεις του ΑΚΡ και του Κασιμπασαλί Ρετζέπ.

Μια φασιστική νοοτροπία που δεν ανέχεται ούτε τη διαμαρτυρία των πικραμένων μανάδων. Το τελευταίο στάδιο της σαπίλας… Ένας πανκ σαν τον Τραμπ σε κάνει ρεζίλι και εσύ ασχολείσαι με τις γριές μανάδες και δείχνεις σε εκείνες τη δύναμή σου.

Όλοι όσοι δεν σε αγαπάνε είναι τρομοκράτες… Ποτέ δεν είχε η Τουρκία μεγαλύτερο μπελά από αυτόν. Ακόμη και από την περίοδο του πολέμου της ανεξαρτησίας. Οι άνθρωποι της Ανατολίας, που αντιστάθηκαν ενάντια σε όλο τον κόσμο, έχουν γονατίσει μπροστά σε έναν άνθρωπο. Χάρη στην εξουσία του ΑΚΡ μάθαμε πως η αμορφωσιά είναι το πιο μεγάλο όπλο μαζικής καταστροφής».

Καθώς το διαβάζει κανείς (μετάφραση από tourkikanea), αναρωτιέται πώς στο καλό δημοσιεύτηκε το παραπάνω και… πολλά άλλα ανάλογα που δημοσιεύονται στη συγκεκριμένη εφημερίδα… (Έξω κάποιοι πάνε καλά.)

Αλλά κι εδώ…

Κι όμως, και στη Θράκη υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα θαρραλέας γραφής. Σε έναν τόπο που ο ίσκιος του τουρκικού προξενείου πέφτει βαρύς και αδιαπραγμάτευτος υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν αποφασίσει να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Με όποιο κόστος…

Πρόκειται για τον Ιμπράμ Ονσούνογλου, που γράφει στο περιοδικό «Azinlikca». Έγραψε στα μέσα Αυγούστου:

«Για να αλλάξει και να βελτιωθεί η μειονοτική πολιτική της Τουρκίας, για να αφαιρεθεί η αρμοδιότητα άσκησης μειονοτικής πολιτικής από το παρακράτος, την ΜΙΤ, τον Χαλίτ Ερέν και από άλλες σκοτεινές δυνάμεις και να αποδοθεί, όπως παλιά, στον επαγγελματικά αρμόδιο, το υπουργείο Εξωτερικών.

Για να σταματήσει να είναι πρώτη προτεραιότητα ο έλεγχος της μειονότητας.

Για να υπάρχει σεβασμός στην προσωπικότητα, στα χαρακτηριστικά και στη διαφορετικότητα της μειονοτικής κοινωνίας.

Για να σταματήσουν κάποιοι το ‘‘ντέρτι’’ να κάνουμε τη μειονότητα να μοιάσει με εμάς.

Για να ακυρωθούν τα σχέδια κάποιων να κατευθύνουν και να χρησιμοποιούν τη μειονότητα στα μειονοτικά αλλά και στα εξωτερικά θέματα.

Για να σταματήσουν οι εντός της μειονότητας διακρίσεις, η διασπορά διχόνοιας, που διαιρεί την κοινότητα, και η δημιουργία καβγάδων.

Για να σταματήσει η τρομοκράτηση και τιμωρία μειονοτικών, όπως και η σύσταση μαύρων λιστών με ανεπιθύμητα άτομα.

Για να μη διεξάγονται από κάποιους καμπάνιες λιντσαρίσματος κατά ανθρώπων της μειονότητας.

Για να σταματήσει η ανατροφή χαφιέδων.

Για να μη γίνεται προσπάθεια να επιβληθούν ως ηγέτες στη μειονότητα οι ψευτογενναίοι, που το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η ρουφιανιά.

Για να μη γίνεται προσπάθεια επέμβασης σε κάθε είδους εκλογές της μειονότητας και να μη γίνεται προσπάθεια κατεύθυνσης των μειονοτικών ψήφων στα προτιμώμενα άτομα.

Για τη διάλυση των δήθεν μειονοτικών συλλόγων και την απόδοση στη μειονότητα πραγματικών συλλόγων και οργανώσεων.

Για να επανέλθουν στη μειονότητα οι δημοκρατικές αξίες, που δέχτηκαν ισχυρά πλήγματα με διάφορες επεμβάσεις και επιβολές και για να επανέλθουν η ελευθερία έκφρασης και ο αμοιβαίος σεβασμός ανάμεσα στα μέλη της μειονότητας.

Για έναν αγώνα ενάντια σε αυτές τις πολιτικές, που προκαλούνε κοινωνική και εθνική διαφθορά.

Για να επιδεικνύεται προσπάθεια ώστε η μειονότητα να αγαπά και όχι να φοβάται την Τουρκία.

Αυτός είναι ο αγώνας μου…».

Αυτό το τεύχος πρέπει να το διαβάσει ο Κοτζιάς… Αν προλάβει… που αν προλάβαινε, κάτι -επί της ουσίας- θα μάθαινε… αν ήθελε…

Που δεν θέλει…

Έλλη Μητακίδου