Η… «Οδύσσεια» του χρέους συνεχίζεται! Υπάρχει διέξοδος;
Του
ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ
Διδάκτορα Οικονομιικών,
Υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής
της Λαϊκής Ενότητας
«Τα Μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης και της κοινωνικής ερήμωσης επιτέλους τελείωσαν. Η χώρα ανακτά το δικαίωμα να ορίζει τις τύχες και το μέλλον της», ανέφερε σε ένα σημείο του διαγγέλματός του ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας από την Ιθάκη, με αφορμή την τυπική έξοδο της χώρας από το τρίτο Μνημόνιο. Αυτό που ωστόσο απέφυγε επιμελώς να σημειώσει είναι:
Πρώτον, η «τυπική» έξοδος από τα Μνημόνια δεν σημαίνει κατάργηση του θεσμικού καθεστώτος των Μνημονίων (δεκάδες νόμοι και ρυθμίσεις), ούτε εγκατάλειψη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής (φορολεηλασία λαϊκών εισοδημάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί κατοικιών κ.ά.) και της υπερεθνικής επιτροπείας σε βάθος χρόνου.
Δεύτερον, δεν έκανε καμιά αναφορά στις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με προφανή στόχο τον… εξαγνισμό από τα ανομήματά της! Δηλαδή την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου και την ψήφιση ενός ακόμα «άτυπου» Μνημονίου για τη… μεταμνημονιακή περίοδο 2019 – 2022.
Λιτότητα και επιτροπεία: Παρούσες!
Δυστυχώς, η χώρα δεν βγαίνει στο ξέφωτο, ούτε οι τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού εξασφάλισαν έξοδο από τη θηλιά… του χρέους, της λιτότητας και της επιτροπείας. Η… «Οδύσσεια» συνεχίζεται! Το δημόσιο χρέος ανέβηκε στο 186% του ΑΕΠ (ή 344 δισ.) σε σχέση με το 127% (ή 298 δισ.) πριν από την είσοδο στα Μνημόνια. Οι δεσμεύσεις για νέες περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου τα επόμενα χρόνια και η συνέχιση ξεπουλήματος ΔΕΚΟ για επίτευξη εξουθενωτικών πρωτογενών πλεονασμάτων, χάριν των πιστωτών (3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο), δίνουν τις πραγματικές συνθήκες που η χώρα καλείται να κινηθεί τα επόμενα χρόνια.
Το πιο αρνητικό ίσως απ’ όλα είναι η διατήρηση του πολυδαίδαλου πλέγματος επιτροπείας, που διαψεύδει τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα. Η ανάκτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας παραμένει ζητούμενο! Ήδη το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου του 2018 κλιμάκιο της «τρόικας» θα έλθει στην Αθήνα για έλεγχο της υλοποίησης των «μεταμνημονιακών δεσμεύσεων» και πρώτα απ’ όλα τους στόχους και τα μεγέθη του προϋπολογισμού του 2019.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης ελίτ Βρυξελλών και Βερολίνου (Άνγκ. Μέρκελ, Π. Μοσκοβισί, Μ. Ντράγκι, Β. Ντομπρόβσκι, Όλ. Σολτς κ.ά.), με μία φωνή, επαναλαμβάνουν την τήρηση των δεσμεύσεων και κυρίως την εξασφάλιση πρωτογενών πλεονασμάτων, χάριν των πιστωτών. Θα τους αγνοήσει ο κ. Τσίπρας ή θα διαπραγματευθεί και πάλι… σκληρά, όπως έκανε μέχρι σήμερα;
Οι υποκριτικές δηλώσεις των κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών για έξοδο από τα Μνημόνια και την επιτροπεία, η «φιλολογία» για κοινωνικό μέρισμα και αύξηση κατώτατου μισθού και άλλες εξαγγελίες που σχεδιάζει στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ μπορεί προσωρινά να δημιουργούν προσδοκίες σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα, δεν αναιρούν όμως τις συντεταγμένες της οικονομικής πολιτικής. Αβάσιμες και κούφιες είναι παράλληλα και οι αντιπολιτευτικές κορώνες της ΝΔ και των δυνάμεων του μνημονιακού τόξου, που έχουν στο DNA τους την πάση θυσία παραμονή στη φυλακή της Ευρωζώνης.
Παραπλανητικές είναι επίσης οι προσπάθειες να εμφανιστεί ο τελευταίος ανασχηματισμός, με γνωστά μνημονιακά πρόσωπα, ως διεύρυνση της πολιτικής επιρροής της κυβέρνησης, καθώς η επαναφορά στη ζωή χρεοκοπημένων ψευτοδιλημμάτων (όπως «Δεξιά – προοδευτικές δυνάμεις», σε απόσπαση από τον χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής), με προφανή στόχο να κρατηθούν οι σημερινοί κυβερνώντες στην εξουσία.
Η αληθινή έξοδος από τα Μνημόνια
Η εφαρμογή φιλολαϊκής πολιτικής εξόδου από την κρίση, παραγωγικής ανόρθωσης, δραστικής μείωσης της ανεργίας, ουσιαστικής βελτίωσης της ζωής των μισθωτών, συνταξιούχων, λαϊκών στρωμάτων και νεολαίας προϋποθέτει ανατροπή της λιτότητας και της επιτροπείας και βαθιά διαγραφή του χρέους. Είναι η μόνη επιλογή που ανοίγει ελπιδοφόρους ορίζοντες και αργά ή γρήγορα ο ελληνικός λαός θα την επιβάλει. Γι’ αυτήν τη λύση αγωνίζεται με συνέπεια η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ), στηρίζοντας τις αγωνιστικές του αντιστάσεις.