ΜΠΗΚΑΝΕ ΣΤΗΝ ΜΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΕΝΝΟΩ: ΧΙΛΙΟΙ ΔΡΑΚΟΙ ΣΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ

Του
Μιχάλη Φιοράντε

Το πολιτικό μεθύσι μ’ έζησε και θα με ζήσει
μ’ ενθουσιάζει, με τραβάει και ζιζάνια μου φυσάει,
κι είναι μέθη αγαπητή που μου ευφραίνει την ψυχή.
Θέλω επιρροή στον Τόπο. Τήνε θέλω μ’ ό,τι τρόπο.
Να μπορώ να μεταθέτω δικαστάς, και να διαθέτω
θέσες στους ευνοϊκούς μου, και να διώχνω τους εχθρούς μου.
Θέλω να ‘χω κι εξουσία, πέτε τήνε και μανία,
μα γι’ αυτήνε ξεψυχώ θέλω να κυριαρχώ.
Τι τη θέλω τη ζωή αν δεν έχω επιρροή;
Τι την θέλω την Πατρίδα, χωρίς εξουσίας ελπίδα;
Να με δει εξουσιαστή η Πατρίδα, και ας χαθεί.
Λυτρωτή της να με κράξει, και, στο Διάολο, ας βουλιάξει.
Εμέ η δόξα μου να ζήσει, και το Έθνος ας ψοφήσει.

Τση εξουσίας το μεθύσι ως κ’ εκειό το θέλει η φύση
κι αν η φύση μας το θέλει, σαν το θέλω, τι σας μέλλει
ηθικοδιδάσκαλοί μας;
Μήπως οι αντιπρόσωποί μας ή όσοι άλλοι κυριαρχούνε
άλλο μέτρο αυτοί βαστούνε;
Όλοι παν τον ίδιο δρόμο, με τον εδικό μου νόμο,
και σκουντρούνε τον πλησίον τους όλοι,
για το μεγαλείον τους.

Ω θρησκεία σεβαστή, έλα βόηθα μου κι εσύ,
ν’ ανεβώ στην Εξουσία. Έλα, έλα, βόηθησέ με
και στον όχλο σύστησέ με
δωσ’ μου βάιο ναν το βάλω
κια μ’ εκείνο να προβάλω χριστιανός
λειτουργημένος
κι έτσι να ‘μαι ψηφισμένος, εις την πρώτη εκλογή,
για οποιαδήποτε Αρχή.
Γιατί εγώ σε προσκυνώ, και με ζήλο σε ακλουθώ
για την μόνη επιθυμία ν’ αξιωθώ την Εξουσία.

Τσ’ εξουσίας το μεθύσι, ως κ’ εκειό το θέλει η φύση.
Είναι η φύση που το θέλει κι ό,τι πείτε δε με μέλλει.
………………………………

Σήμερα τό ξημέρωμα μιά αγωνία μέ κατέβαλε: Είδα τήν μορφή τού Ανδρέα Λασκαράτου αυστηρή, επιτακτική, τά έχασα, δέν ήξερα τί νά κάνω.
Όταν σηκώθηκα πρόσεξα ότι στό προσκέφαλό μου υπήρχε ένα μελανιασμένο χαρτί.  Τό διάβασα καί κατάλαβα γιατί έλαβα τήν μομφή από τόν Ανδρέα.
Τώρα σάς τό στέλνω ώς δώρο τού δαιμονισμένου ΠΟΙΗΤΗ!