ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ ΚΥΡΑΣ
Συγγραφέας:
ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Σύρος 1841
Δυο ξένοι εμφανίζονται από το πουθενά στην πανέμορφη αρχόντισσα του Αιγαίου και ταράζουν τις ζωές των ντόπιων. Ένας μεγάλος έρωτας θα σαρώσει την καρδιά του πρώτου, σηματοδοτώντας τις εξελίξεις. Ο δεύτερος, ένας διάβολος με αγγελική μορφή, θα προσπαθήσει να γητέψει τη μονάκριβη κόρη του Δομένικου Βονασέρα, στοχεύοντας στο όνομα και στα πλούτη της οικογένειας.
«Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα», και οι επόμενες γενιές καλούνται να πληρώσουν τα φοβερά λάθη του παρελθόντος. Ο ουρανός σκοτεινιάζει και η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Το καλό και το κακό πολεμούν στις ψυχές των Βονασέρα, που αγωνίζονται να παραμείνουν στο φως ή καταποντίζονται νικημένες στην άβυσσο.
Δαμιανός, Δομήνικος, Λορέντζος. Τρεις άντρες, τρεις γενιές, που αφανίζονται από τα παράφορα πάθη τους ή λυτρώνονται από το μεγαλείο της αγάπης και τη θέρμη του έρωτα.
Και πάνω από όλους, ο ακοίμητος πατριάρχης, ο γερο-Δομένικος Βονασέρας, που φυλάει καλά το φοβερό μυστικό της οικογένειας προστατεύοντας την αλήθεια.
Ποια μυστικά περιφρουρούν εδώ και αιώνες οι φύλακες της οικογένειας; Ποιος θα κρατήσει στα χέρια του όλη τη δύναμη, κληρονομώντας τη γνώση; Θα επικρατήσει η σύνεση και η επιθυμία για το ανώτερο καλό ή όλα θα βουλιάξουν στην απληστία και στο σκοτάδι;
Ένα μυθιστόρημα όπου ο έρωτας και το μυστήριο συνυπάρχουν αρμονικά, και η νησιώτικη ντοπιολαλιά ενσωματώνεται αβίαστα στη γραφή της συγγραφέως που ταξιδεύει τον αναγνώστη.
Απόσπασμα Βιβλίου
Η πόλη είχε σφαλίσει εδώ και ώρες τα ανήσυχα μάτια της, παραδομένη σε έναν βαθύ ύπνο που έμοιαζε με θάνατο. Της ταίριαζε τούτος ο ύπνος, έτσι καθώς ήταν βαρύς και ηγεμονικός σαν κι εκείνη! Κανένα πλάσμα, καμιά ψυχή, θνητή ή αθάνατη, δεν είχε το δικαίωμα να τον ταράξει! Ακόμα και το πολύβουο λιμάνι, αποκαμωμένο από τις φωνές και την αδιάκοπη κίνηση της ημέρας, ησύχαζε ναρκωμένο από την αφρισμένη μουρμούρα της θάλασσας. Ένας ανώτερος άγραφος νόμος είχε κλείσει τους καλούς ανθρώπους στα σπίτια τους, για να περιπλανηθεί λίγο στους δρόμους το σκοτάδι και τα απόκοσμα πλάσματά του. Μόνο το παντοδύναμο μάτι του Θεού διέκρινε τη μοναχική φιγούρα που αλαφροπατούσε στα νυσταγμένα σοκάκια της πόλης. Η κίνηση της λεπτοκαμωμένης σιλουέτας ήταν απαλή, σχεδόν χορευτική, και μόνο αν ακουμπούσες τα δάχτυλά σου πάνω της, θα βεβαιωνόσουν ότι επρόκειτο για γυναίκα κι όχι για μια νεράιδα, φερμένη από άλλους κόσμους που είχε εγκλωβιστεί λαθεμένα στα στενά.
Οι ανατριχιαστικές στριγκλιές των οιστρήλατων αλητόγατων του Οκτώβρη την έκαναν να κρατήσει την ανάσα της.
«Μόνο εγώ τριγυρίζω απόψε… Εγώ και τα τελώνια…» σκέφτηκε η Μαρκέλλα, σφίγγοντας πιότερο τη μάλλινη μπέρτα γύρω από τους ώμους της. Καθώς γλιστρούσε γοργά στα τελευταία στενά της πόλης, η σκέψη της πέταξε στον παπα-Γιώργη και μια λεπτή ρυτίδα χαράχτηκε ανάμεσα στα φρύδια της.
«Θα πάω!» του είχε πει αποφασιστικά.
«Κι αύριο μέρα του Θεού είναι, κόρη μου», της είχε απαντήσει ο γέροντας ανήσυχος.
Μόνη της, αχάραγα; Τέτοιες ώρες τα σκοτάδια είναι ύπουλα και πηχτά και μέσα τους φωλιάζουν τα πιο σκοτεινά σχέδια και οι πιο μαύροι λογισμοί.
«Εκείνος γύρισε από τον Άγιο Λαυρέντιο και μου μήνυσε πως θέλει να με δει, πατέρα! Γράφει πως γνωρίζει ποιος ξεσήκωσε όλο τούτο το κακό». Η λαχτάρα είχε λύσει τη γλώσσα της κι έκανε τα μάτια της να αστραποβολούν στο φως των κεριών.
Ο παπα-Γιώργης έσφιξε τα χείλη. Η τραγωδία που είχε χτυπήσει το σπιτικό του Βονασέρα είχε συνταράξει ολάκερο το νησί. Αλλά τέτοια ώρα; Είχε χάσει το μυαλό του ο Λορέντζος; Το σοφό κεφάλι του έσκυψε προβληματισμένο. Όχι, εκείνος ήταν πάντα σοβαρός και μετρημένος. Κάποιος σοβαρός λόγος συνέτρεχε, ειδάλλως δε θα έθετε ποτέ τη Μαρκέλλα σε κίνδυνο. Ίσως κάποια αυστηρή κλεψύδρα μετρούσε αδιάλλακτα, κόκκο προς κόκκο, τον πολύτιμο χρόνο που είχαν για να δράσουν. Ίσως ο Λορέντζος είχε καταφέρει να σκίσει τα σκοτεινά πέπλα που έκρυβαν τη μαύρη σκιά που είχε σκορπίσει τον θάνατο. Ίσως είχε ανακαλύψει την αλήθεια.
«Θα έρθω μαζί σου».
«Και τα παιδιά;» του αντέτεινε εκείνη λογικά.
Περίπου είκοσι ορφανά κοιμόνταν ήσυχα στα κρεβατάκια τους πίσω από τις κλειστές πόρτες των κοιτώνων. Η κυρα-Ποθητή, η μαγείρισσα, τα βράδια γυρνούσε σπίτι της και την ευθύνη τους είχαν ο παπα-Γιώργης και η Μαρκέλλα.
Ξεφύσησε νικημένος και η κοπέλα το κατάλαβε μονομιάς.
«Θα τρέξω σαν την αστραπή, πάτερ. Πρέπει να τον δω!»
Κριτικές Βιβλίου
Η κυρία Δήμητρα Ιωάννου είναι σαν την έφηβη δεσποσύνη που την καλούν στην πρώτη της βεγγέρα: στην αρχή, με δισταγμό και σκυμμένο κεφάλι, γνωρίζει τους συνδαιτυμόνες και εξοικειώνεται με τον χώρο, ώστε μετά, με περίσσιο θάρρος (και θράσος) να χορέψει την πρώτη της «πολωνέζα» με τέτοια δεξιοτεχνία και μαεστρία που αφήνει άλαλους τους παρευρισκόμενους. Έτσι κι εκείνη, ξεκίνησε να γράφει καλογραμμένα μυθιστορήματα, ατμοσφαιρικά και μελετημένα εις βάθος, όμως εδώ ξεπέρασε κάθε (μου) προσδοκία! Οι «Γιοι της Γαλανής Κυράς» είναι από τα καλύτερα βιβλία της συγγραφέως και με ταξίδεψε σωστά σε τόπους και εποχές περασμένα αλλά όχι λησμονημένα όσο υπάρχουν τέτοιοι θεματοφύλακες!
-Πάνος Τουρλής- captainbook
Περισσότερα ΕΔΩ
Εάν διαβάσετε το βιβλίο «Οι Γιοι της Γαλανής Κυράς» θα χαρείτε μια εξαιρετική λογοτεχνική στιγμή, θα γεμίσει η καρδιά σας συναίσθημα και σίγουρα θα αναζητήσετε και τα υπόλοιπα βιβλία της συγγραφέως. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από έναν δημιουργό που γράφει με την καρδιά του για τη ψυχή του αναγνώστη!
-Μαρία Μπακάρα- bookcity
Περισσότερα ΕΔΩ
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της.
Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ – ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ,ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΕΤΑΣ, ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ. Η ΓΗΤΕΥΤΡΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ και ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ ΚΥΡΑΣ.
Κατηγορία: Ελληνική Λογοτεχνία, Ανθρώπινες σχέσεις,Κοινωνικό,Αισθηματικό
ISBN:978-618-01-1933-6
ISBN Ebook: 978-618-01-1934-3