Μάκης Κουρής: Αλέξη, χάσαμε την… Ιθάκη μας!
Χάθηκε η Ιθάκη…
Σε περίμενε την περασμένη Τρίτη,
Αλέξη Τσίπρα… Ξανά διψασμένη…
Ήταν η μεγάλη δική σου ευκαιρία…
Να στείλεις από εκεί μήνυμα παντού, σε όλους τους αφεντάδες της Γης, ότι εδώ είμαστε όλοι ενωμένοι σαν γροθιά απέναντι στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, στις κάθε λογής Σειρήνες, ότι δεν πρόκειται να μας σαγηνεύσουν, να μας σύρουν στα δικά τους χωράφια, να μας διχάσουν για να γίνουμε έρμαια των σχεδίων τους, να έχουν τη γη μας, γη ποτισμένη εδώ και χιλιετίες από ιδρώτα, δάκρυα και αίμα. Καταφέραμε και σταθήκαμε όρθιοι στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις. Τα παραδείγματα αραδιασμένα σωρό στις χιλιάδες σελίδες της Ιστορίας.
Έχασες το λαχείο που είχες την τύχη να κληρώσει σε εσένα, Αλέξη.
Χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει η Ιθάκη στη θεμελίωση της επόμενης μέρας του ελληνικού λαού, της Ελλάδας. Με τους Κύκλωπες να παραμονεύουν γύρω μας για να βάλουν χέρι στη δική μας γη, όλοι κάτι να αρπάξουν βλέποντάς μας αδύναμους, ζητιάνους εδώ και εκεί…
Είχες, Αλέξη Τσίπρα, την τεράστια ευκαιρία, ανεξάρτητα από το αν πράγματι υπάρχει «καθαρή έξοδος», όπως ισχυρίζεσαι, ή οι «χειροπέδες» παραμένουν με δικές μας υπογραφές, δικές σου και των προηγούμενων, με εντελώς άγνωστο το τι επιφυλάσσουν οι δανειστές στον ελληνικό λαό και γενικά στη χώρα μας, να σταθείς πάνω από μικροκομματισμούς και διαχωριστικές λωρίδες, του τύπου «εμείς ή αυτοί».
Ότι εκεί στην Ιθάκη είμαστε όλοι μαζί οι Έλληνες, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι. Οι ξένοι, είτε λέγονται δανειστές, σύμμαχοι, εταίροι, θα βρουν απέναντί τους ένα μπλοκ ενιαίο, όπου πάνω απ’ όλα -κομματικές, οικονομικές και κάθε άλλου είδους ταυτότητες- υπάρχει η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ταυτότητα και η Ιστορία μας.
Δυστυχώς είδαμε τον Αλέξη Τσίπρα που ξέρουμε. Κλεισμένο στο κομματικό μαντρί. Μια ξερή κομματική ομιλία, λες και μιλούσε στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ με ακροατήριο… Πολάκηδες. Και ένα κατηγορώ εισαγγελικό. Μόνο την ποινή δεν ανακοίνωσε… Ήταν φανερή η αγωνία του ότι η καρέκλα τρίζει… Τα γκάλοπ δεν είναι καθόλου ευχάριστα… Ο διχαστικός λόγος του ήταν η απόδειξη. Έβαζε συρματοπλέγματα…
Η Ιθάκη πρόσφερε στον Αλέξη Τσίπρα την ευκαιρία να αναδείξει, πέραν του ελληνικού ακροατηρίου, σε διεθνές επίπεδο τις ηγετικές του ικανότητες και να κερδίσει πόντους, που λόγω της ηλικίας του όλα γι’ αυτόν είναι ανοιχτά στην πολιτική.
Εγκλωβίστηκε από τις κομματικές αγωνίες και δεν αξιοποίησε τη μεγάλη ευκαιρία που του έδινε η Ιθάκη…
Αν είχε ακολουθήσει τη… συνταγή του στίχου του Καβάφη «Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ’ναι μακρύς ο δρόμος».
Τον… επέσπευσε και η κατάληξη έχει πολύ βαρύ κόστος…
Δίχασε τον ελληνικό λαό, αντί να τον ενώσει, με ένα λόγο, ότι όλοι μαζί μπορούμε να αποτινάξουμε το ζυγό των δανειστών και να επιβάλουμε τους δικούς μας όρους. Τα δέκα χρόνια των Μνημονίων πρέπει να γίνουν μάθημα όλων των πολιτικών μας. Όποιος πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους δανειστές και πετσόκοψαν τη ζωή του Έλληνα, νομίζοντας ότι θα είναι μόνιμα στην εξουσία, στη συνέχεια βρέθηκε στη γωνία και τα αφεντικά αγάπησαν τους αντίθετους, μέχρι να ’ρθει η δική τους ώρα, της απόλυσης…
Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι μας που έλεγαν «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».
Το αφήσαμε για το τέλος: Δεν το χωράει ο νους, κύριε πρωθυπουργέ, ότι δεν βρήκατε ούτε μία λέξη να πείτε στο διάγγελμά σας για τους τραγικούς 96 ανθρώπους μας που κάηκαν ζωντανοί στο Μάτι χωρίς να φταίνε σε τίποτα.
Ούτε ένα συγγνώμη, Αλέξη, δεν αξίζουν τόσες ζωές;
