Πλάτες στον Ζάεφ…
Ο σκοπιανός πρωθυπουργός Ζ. Ζάεφ έχει ξεκινήσει την καμπάνια για την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών στο δημοψήφισμα της 30ής Σεπτεμβρίου. Αυτό που κυριαρχεί σε όλα τα τηλεοπτικά σποτ και στις αφίσες και στο προεκλογικό υλικό είναι οι επιτυχίες για τη χώρα από τη Συμφωνία των Πρεσπών: «Διασφάλιση και αναγνώριση “μακεδονικής’’ ταυτότητας, ιθαγένειας και γλώσσας, διατήρηση των διεθνών κωδικών MK/MKD και των συμβόλων…».
Μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου θα ακούσουμε να επαναλαμβάνονται τα επιχειρήματα αυτά, δημιουργώντας έτσι μια γενικευμένη πεποίθηση όχι μόνο στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ αλλά και διεθνώς για το τι ακριβώς προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών.
Ότι καίγεται η ελληνική κυβέρνηση (εκτός ίσως του κ. Καμμένου) για να υπερψηφισθεί η Συμφωνία των Πρεσπών στο δημοψήφισμα είναι γνωστό. Όμως το να μένουν αναπάντητοι και ασχολίαστοι από το ελληνικό ΥΠΕΞ αυτοί οι ισχυρισμοί της σκοπιανής πλευράς απλώς επιβεβαιώνει πανηγυρικά την κριτική που έχει ασκηθεί και ασκείται για τις «μαύρες τρύπες» της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και αναδεικνύουν τελικά ότι το κόστος για την επίτευξη της συμφωνίας ήταν δυσανάλογα βαρύ για την ελληνική πλευρά…
Πάντως στα Σκόπια έχει ξεκινήσει γκρίνια μεταξύ των Αλβανών με αφορμή την έκδοση νέων ταυτοτήτων. Στις νέες ταυτότητες η εθνικότητα αναφέρεται ως «Μακεδονική» (Makedonsko, Macedonian) με αποτέλεσμα να υπάρξει αντίδραση των Αλβανών, που θεωρούν ότι έτσι αλλοιώνεται η πολυεθνική υπόσταση της ΠΓΔΜ και παραμερίζεται, κατά παράβαση της Συμφωνίας της Αχρίδας, η αλβανική οντότητα.
Αυτό θα το βρει σίγουρα μπροστά του ο κ. Ζάεφ, καθώς η έκβαση του δημοψηφίσματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ψήφο των Αλβανών… Και παρά το γεγονός ότι τα μεγάλα αλβανικά κόμματα, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, στηρίζουν την κυβέρνηση Ζ. Ζάεφ, η προβολή της επιτυχίας του με την κατοχύρωση της «μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας» μάλλον υπονομεύει πρακτικά την αλβανική στήριξη, καθώς παραπέμπει σε εθνική ομογενοποίηση.
Όσο για τη γλώσσα, θα πρέπει να επισημανθεί το εξής: Βασικό στοιχείο της συμφωνίας για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Ζάεφ ήταν η αναγνώριση της αλβανικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας, νόμο στον οποίο έβαλε βέτο ο Πρόεδρος Ιβάνοφ. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε δυνατότητα να επαναφέρει η κυβέρνηση, με τη στήριξη των Αλβανών, τον νόμο στη Βουλή, δεν το έπραξε. Αυτό διευκολύνει τον κ. Ζάεφ να κατοχυρώσει τη «μακεδονική γλώσσα» ως επίσημη, αναγνωρισμένη πλέον και από την Ελλάδα, και έτσι απομένει να γίνει ο συμβιβασμός με τους Αλβανούς, οι οποίοι φυσικά θα ζητήσουν πρόσθετα ανταλλάγματα για την υποχώρησή τους στο θέμα της γλώσσας… Γιατί είναι προφανές ότι αν υπήρχαν πριν από τις Πρέσπες δύο επίσημες γλώσσες στη γειτονική χώρα, κανείς δεν θα μπορούσε να υποστηρίξει, ούτε ο κ. Ζάεφ, τη θέση για αναγνώριση «μακεδονικής γλώσσας» από την Ελλάδα.