Αναγνωρίστε το Κόσοβο!

Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
www.konstantakopoulos.gr

«Ο Αύγουστος μας κλείνει πονηρά το μάτι», είπε στους φίλους του ο κ. Κοτζιάς κι αυτοί το πήραν για κάποια απροσδιόριστης μορφής έξαρση του υπουργού. Η πονηριά βέβαια, από ό,τι γνωρίζουμε εμείς, είναι ίδιον των ανθρώπων, όχι των μηνών.

Ο «Αύγουστος» πάντως του σύγχρονου κόσμου, η Αμερική δηλαδή, έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος με την Αθήνα. Μπορεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μην τολμούν πλέον να εμφανισθούν δημοσίως, αλλά λύθηκε επιτέλους το «Μακεδονικό» και τα Σκόπια μπαίνουν στο ΝΑΤΟ.

Οι ελληνορωσικές σχέσεις γνωρίζουν τη χειρότερη κρίση της ιστορίας τους και η Ορθοδοξία το ίδιο. Οι πράκτορες της CIA και της MI6 αλωνίζουν στο ελληνικό κράτος και στον ελληνικό Τύπο. Στη Θράκη μπαίνουν τα θεμέλια της ελληνοτουρκικής συμφιλίωσης για την περίπτωση που τα βρουν Αμερική – Ισραήλ με την Τουρκία (στην περίπτωση αυτή, ο νέος γάμος θα γιορταστεί με μεγαλοπρεπείς θυσίες της «Ιφιγένειας», των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη). Αν πάμε σε σύγκρουση Αμερικής – Ισραήλ με Τουρκία, θα παίξουμε τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου», καταστρεφόμενοι προς χάριν του «ελευθέρου κόσμου». Μας ετοιμάζουν ταυτόχρονα και για τους δύο ρόλους.

Ολόκληρη η Ελλάδα μετατρέπεται τώρα ταχέως σε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ, με όλους τους κινδύνους και χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Ενώ ετοιμάζονται για τη μεγάλη λεηλασία, από την Exxon και άλλες φιλικές εταιρείες, του υποθαλάσσιου πλούτου μας.
Τι πιο φυσικό λοιπόν για τον εξοχότατο πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών, παρά να δηλώνει ότι οι σχέσεις Ελλάδας και Αμερικής είναι καλύτερες από ποτέ άλλοτε. Με μία κουβέντα τα ‘πε όλα ο άνθρωπος.

Μόνο που ο κ. Πάιατ σκέφτεται προφανώς περισσότερα από όσα λέει, εν αντιθέσει με τους έλληνες αρμοδίους, που μιλάνε πολύ και σκέφτονται από λίγο έως καθόλου. Σου λέει λοιπόν, τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντ’-έξι. Δεν θέλει να αφήσει υπόλοιπα πίσω του. Πρέπει να κλείσει το Αλβανικό και να πείσει την Αθήνα να αναγνωρίσει το Κόσοβο.

Σύμφωνα με πληροφορίες από καλά ενημερωμένους διπλωματικούς κύκλους, αλλά και δημοσιεύματα διεθνώς, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς επείγεται να προχωρήσει στην αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσόβου, όπως επιθυμούν διακαώς οι Αμερικανοί.

Ελπίζουμε οι πληροφορίες μας να μην είναι ακριβείς, αλλά φοβούμεθα πως είναι. Τέλος πάντων, αν δεν είναι, ας τις διαψεύσει το, λαλίστατο συνήθως -και επί παντός του επιστητού-, υπουργείο Εξωτερικών.

Έγκλημα κατά Ελλάδας, Κύπρου και βαλκανικών λαών
Μια τέτοια αναγνώριση του Κοσόβου από την Αθήνα θα συνιστά μια καταστροφή για την ελληνική εξωτερική πολιτική, θα επιφέρει σοβαρότατη βλάβη σε ζωτικά συμφέροντα του ελληνικού λαού και της Κύπρου αλλά και στην προοπτική των Βαλκανίων.

Κατά το Διεθνές Δίκαιο, το Κόσοβο είναι μια περιοχή που ανήκει, de jure, κατά τον νόμο, στην κυριαρχία της Σερβίας. Έχει αποσπασθεί de facto από τη Σερβία με μία βάρβαρη και παράνομη στρατιωτική επιχείρηση του ΝΑΤΟ, χωρίς την αναγκαία προς τούτο εξουσιοδότηση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Το Κόσοβο είναι το ακριβές ισοδύναμο, στα Βαλκάνια, της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου». Δημιουργήθηκε από μια παράνομη στρατιωτική εισβολή, υπάρχει de facto με τη βία των όπλων, χωρίς να έχει έρεισμα στο Διεθνές Δίκαιο. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην Κύπρο οι Αμερικανοί έβαλαν τους Τούρκους να κάνουν την εισβολή, ενώ στο Κόσοβο την έκαναν οι ίδιοι.

Ανατροπή των θεμελίων της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
Η τυχόν αναγνώριση του Κοσόβου από την Ελλάδα ανατρέπει το κύριο θεμέλιο της ελληνικής και κυπριακής εξωτερικής πολιτικής και της όλης διεθνούς παρουσίας της Ελλάδας και της Κύπρου επί δεκαετίες, που είναι η απαίτηση ισχύος του Διεθνούς Δικαίου.

Αυτό είναι το κύριο διπλωματικό και διεθνοπολιτικό όπλο της Αθήνας. Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι πολύ μικρές χώρες για να κάνουν ατιμίες, για να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς ξανά την έκφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Δεν είναι υπερδυνάμεις, ώστε να μπορούν να γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια το δίκαιο και την ηθική.
Κάμποσοι, στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ιδίως όταν είναι να κάνουν διάφορες βρωμοδουλειές, προς υπεράσπιση των συμφερόντων της Αμερικής, της Γερμανίας και των συμμάχων τους, ισχυρίζο­νται ότι το Διεθνές Δίκαιο δεν έχει καμία αξία, επικαλούμενοι μάλιστα τον Θουκυδίδη (είχα ονομάσει κάποτε αυτήν τη «σχολή σκέψης» ως «Θουκυδίδη των Λαμογίων»), αν και οι ίδιοι, στην προσπάθειά τους να φανούν χρήσιμοι στους ξένους, τοποθετούνται στον αντίποδα ακριβώς των ιδεών του «Επιταφίου».

Η ιστορία των Περσικών Πολέμων, δηλαδή της νίκης ενός μικρού λαού εναντίον μιας ολοκληρωτικής αυτοκρατορίας, τους διαψεύδει. Είναι εξάλλου αλήθεια ότι οι Αθηναίοι ξεπάτωσαν τους Μηλίους, αυτό όμως που δεν αναφέρεται είναι το πολιτικό κόστος που κατέβαλαν για τον ιμπεριαλισμό τους, με την απομόνωσή τους από τις ελληνικές πόλεις και την καταστροφή της ίδιας της Αθήνας στη Σικελία.

Ζούμε πράγματι σε έναν κόσμο βίας. Αν όμως το Διεθνές Δίκαιο και η ηθική ήταν τόσο ανίσχυρα, όσο θέλουν να τα παρουσιάσουν αυτοί που θέλουν η χώρα τους να μην τα διεκδικεί έναντι «συμμάχων και εταίρων», η ανθρωπότητα θα ζούσε ακόμα στα σπήλαια. Ούτε θα είχαν υπάρξει ποτέ η Ελληνική ή η Κυπριακή Δημοκρατία. Όσο για την «ΤΔΒΚ», το κράτος που δημιούργησε, με τη βία των όπλων και με το όπλο της εθνοκάθαρσης, ο Τουρκικός Στρατός στη Βόρειο Κύπρο, θα είχε προ πολλού αναγνωριστεί διεθνώς.

Αναγνωρίζοντας τη δυνατότητα αλλαγής συνόρων διά της βίας των όπλων, η Ελλάδα υπονομεύει τα δικά της σύνορα, τη δική της κυριαρχία στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στη Θράκη.

Δημιουργώντας προηγούμενο για την Κύπρο και τη Θράκη
Αναγνωρίζοντας το Κόσοβο, δημιουργεί άμεσα ένα προηγούμενο, μια νομιμοποιητική βάση για την αναγνώριση του τουρκικού ψευδοκράτους στην Κύπρο, που μπορεί να χρησιμοποιήσει και θα χρησιμοποιήσει η Τουρκία. Όπως και όποια άλλη δύναμη θέλει μια τέτοια εξέλιξη στην Κύπρο.

Θα δημιουργήσει επίσης η Ελλάδα μόνη της μια νομιμοποιητική βάση για πιθανές τουρκικές διεκδικήσεις στη Θράκη. Το βασικό πολιτικοδιπλωματικό και νομικό όπλο, πέραν των Ενόπλων Δυνάμεών της, που χρησιμοποιεί η Αθήνα επί δεκαετίες για να ανακόψει τον τουρκικό επεκτατισμό είναι το Διεθνές Δίκαιο. Δεν μπορεί όμως μια χώρα να καθιστά θεμέλιο της πολιτικής της το Διεθνές Δίκαιο και, ταυτόχρονα, να το παραβιάζει η ίδια αναίσχυντα στη γειτονιά της.

Πισώπλατη μαχαιριά στους Σέρβους
Αναγνωρίζοντας το Κόσοβο, η Αθήνα θα καταφέρει επίσης μια πισώπλατη μαχαιριά στους Σέρβους, πατροπαράδοτο, ιστορικό φίλο του ελληνικού λαού, με τον οποίο βρεθήκαμε στα ίδια χαρακώματα και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και κατά τη διάρκεια της αντιναζιστικής εποποιίας της Ευρώπης στη δεκαετία του 1940.
Κάθε φορά βέβαια που κάποιος αναφέρει τους παραδοσιακούς δεσμούς της Ελλάδας με τη Σερβία, με τη Ρωσία, με τους Άραβες, με τους Κούρδους κ.λπ., κάποιος θα πεταχτεί από τους άπειρους φίλους της υπερδύναμης να μας πει οι Ρώσοι κάνανε αυτό, οι Σέρβοι κάνανε εκείνο, οι Άραβες το τρίτο κ.ο.κ.

Ενίοτε είναι και αλήθεια. Ακόμα και μέσα σε μια οικογένεια οι διαφορές και οι καβγάδες δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Αλλά οι μεγάλες καταστροφές των Ελλήνων δεν προκλήθηκαν βέβαια από τους Σέρβους, τους Ρώσους ή τους Άραβες. Από τους Αμερικανούς, τους Άγγλους, τους Γερμανούς και τους Τούρκους προκλήθηκαν τα τελευταία διακόσια χρόνια. Από αυτούς, δηλαδή, στους οποίους μας προτείνουν να στηριζόμαστε οι διάφοροι καλοθελητές.

Θέλουν να απομονώσουν τον ελληνικό λαό από πιθανούς δυνητικούς, εναλλακτικούς συμμάχους και στηρίγματα, για να τον υποτάξουν και να τον καταστρέψουν απερίσπαστοι.

Οι σχέσεις των εθνών είναι σχέσεις αιώνων, δεν είναι εξάμηνος προγραμματισμός εκλογικών αναμετρήσεων. Κι αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες εθνών, λαών και κρατών πρέπει να ξέρουν πολύ καλά την ιστορία τους, αν δεν θέλουν να περάσουν σε αυτή ως ολετήρες των λαών τους.

Το Κόσοβο της ηρωίνης, τα Βαλκάνια της συμφοράς
Αλλά πέραν της επίδρασης μιας τυχόν αναγνώρισης του Κοσόβου στα στενά ελληνικά συμφέροντα, η αναγνώριση της ανεξαρτησίας του, χωρίς να έχει προηγηθεί συμφωνία Σέρβων και Αλβανών, αυξάνει τις πιθανότητες νέου πολέμου στα Βαλκάνια αλλά και ενισχύει τη διαδικασία κατακερματισμού και προτεκτορατοποίησης, διάλυσης και εξαθλίωσης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που είναι σήμερα η φτωχότερη και περισσότερο λεηλατημένη περιοχή της ηπείρου μας, υπό ανελέητο, ενδοευρωπαϊκό, νεοαποικιακό ζυγό. Για ποιον λόγο συμφέρει την Ελλάδα αυτή η εξέλιξη;

Μην κοιτάτε τη Σερβία, που στο κάτω κάτω πολέμησε εναντίον των Αμερικανών και των Γερμανών. Κοιτάξτε τη μοίρα που επιφυλάσσουν στους φίλους και συμμάχους τους οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί. Κοιτάξτε πώς ζουν οι Αλβανοί, οι Βόσνιοι, οι Μαυροβούνιοι. Κοιτάξτε αυτά τα διεφθαρμένα μικροκράτη, εξαθλιωμένα κέντρα του διεθνούς εγκλήματος, όπως η μεταφορά ηρωίνης από το Αφγανιστάν ή το λαθρεμπόριο δούλων, τζιχαντιστών made by CIA, κ.ά., λαθραίων τσιγάρων και όπλων. Μια τεράστια στρατιωτική βάση κατά της Ρωσίας όλη η χερσόνησος, με εκατομμύρια κατοίκων της να την έχουν εγκαταλείψει για να επιβιώσουν. Συ­ντρίμμια λαών, συντρίμμια εθνών, όπως δυστυχώς απομείναμε κι εμείς.

Γιατί θέλουμε να ενισχύσουμε αυτήν την εξέλιξη; Σε τι μας συμφέρει και εμάς και τους γείτονές μας; Πού είναι το βαλκανικό όραμα των πολιτικών του λαού που γέννησε τον Ρήγα Φεραίο, δυστυχώς, όμως, και πολύ περισσότερους «Εφιάλτες».