Μ. Γκίβαλος: Χυδαίος και ευτελής «πολιτικός» λόγος
Του
ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης
του Πανεπιστημίου Αθηνών
Παρακολουθούμε, την τελευταία ιδιαίτερα περίοδο, την πλήρη επικράτηση ενός ευτελούς, υβριστικού και χυδαίου -στις περισσότερες περιπτώσεις- «πολιτικού» λόγου από την πλευρά της ΝΔ αλλά και του ΚΙΝΑΛ.
Η επιχείρηση απαξίωσης του πολιτικού αντιπάλου μέσω των ύβρεων, των απειλών και των αγοραίων χαρακτηρισμών προσλαμβάνει πλέον μόνιμο χαρακτήρα και αποκρυσταλλώνεται ως δομικό-συστατικό στοιχείο της ταυτότητας, τόσο της ΝΔ όσο και του ΚΙΝΑΛ.
Γιατί επιλέχθηκε και επικυριάρχησε αυτή η πρακτική από τους φορείς και τα συμφέροντα που συγκροτούν το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο; Δεν πρόκειται ασφαλώς για εξαθλιωμένες προσωπικές περιπτώσεις, ούτε μπορούν να ερμηνευθούν τέτοιου είδους στάσεις και συμπεριφορές από το ήθος και την επάρκεια των κομματικών ηγεσιών, των στελεχών των κομμάτων ή των «επίλεκτων» δημοσιογράφων που «κοσμούν» τα συστημικά-διαπλεκόμενα ΜΜΕ.
Ο χυδαίος και ευτελής «πολιτικός» λόγος δεν αποτελεί μια επικοινωνιακή, συγκυριακή επιλογή. Πηγάζει, αναδύεται και κυριαρχεί μέσα από τις «χυδαίες πολιτικές», από τα νεοφιλελεύθερα, αντικοινωνικά κηρύγματα, από τις ακροδεξιές – ρατσιστικές εκφορές, που περιφρονούν, ευτελίζουν και διώκουν όσους δεν συμφωνούν με τις δικές τους αρχές.
Όσοι υιοθετούν ως απόλυτο πρότυπό τους τον άκρατο ανταγωνισμό, όσοι θεωρούν ότι η φυσική ανισότητα και ο διαρκής πόλεμος αποτελούν την κινητήρια δύναμη της κοινωνικής προόδου, όσοι θεωρούν ότι η «κοινωνία της ζούγκλας» τους εκφράζει αυθεντικά ως ιδεολογικοπολιτικό πρότυπο, ως κοσμοείδωλο, τότε όλοι αυτοί δεν έχουν άλλο τρόπο να εκφρασθούν παρά μέσω των υλακών, των κραυγών, των απειλών που αντιστοιχούν και εκφράζουν πλήρως το φυσικό-κοινωνικό πρότυπό τους.
Οι χυδαίες και αντιανθρωπιστικές πολιτικές παράγουν τον αντίστοιχο «πολιτικό» λόγο και εκφράζονται αυθεντικά από αυτόν.
Παραπολιτική και καταστροφολογία
Ο «πολιτικός» λόγος της κοινωνίας της νεοφιλελεύθερης-ακροδεξιάς ζούγκλας είναι a priori ασύμβατος με την ομαλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, με τη διατύπωση πολιτικών επιχειρημάτων, με την προώθηση πολιτικών θέσεων, με την εκπόνηση προγραμμάτων.
Γι’ αυτό και από τις αρχές του 2015 μέχρι σήμερα, με βασικό πυρήνα τη θεωρία της «αριστερής παρένθεσης», το σύστημα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και η καθοδηγούσα το σύστημα αυτό δομή συμφερόντων επέλεξαν ως βασική αρχή την έξοδο από το πεδίο της πολιτικής και την εγκατάστασή τους στις παρυφές της.
Από εκεί, από το πεδίο της καταστροφολογίας, της παραπολιτικής, των ψευδών ειδήσεων, της διαστρέβλωσης -και της πλήρους αντιστροφής της πραγματικότητας, σε πολλές περιπτώσεις-, έχει οργανωθεί το σύστημα της επιχείρησης με τίτλο: Ανατροπή της κυβέρνησης, «εν παντί καιρώ και πάση ώρα»…
Ποιος όμως αποτελεί τον αυθεντικότερο εκφραστή του χυδαίου αυτού «πολιτικού» λόγου;
Η μία επιτελική ομάδα συναπαρτίζεται από την ακροδεξιά -τα «φαιά» φέρουσα- ομάδα της ΝΔ. Ένα τμήμα της ευτέλειας και της χυδαιότητας που χαρακτηρίζει τα στελέχη της Χρυσής Αυγής τόσο εντός όσο και εκτός του Κοινοβουλίου έχει υιοθετηθεί πλήρως από αυτό το τμήμα των στελεχών της ΝΔ και των προπαγανδιστικών της μηχανισμών. Η περίπτωση του Β. Οικονόμου αποτελεί απλώς ένα δείγμα της χυδαιότητας που τείνει να κυριαρχήσει στη ΝΔ.
Οι ολιγάρχες σε πρώτο ρόλο
Όμως, πέραν των πολιτικών και κομματικών εκπροσώπων του χυδαίου «πολιτικού» λόγου υπάρχουν και κάποιοι ολιγάρχες-αυθεντικοί εργολάβοι της πολιτικής ευτέλειας και της χυδαιότητας.
Αυτοί έχουν αναλάβει κατ’ ανάθεσιν το έργο της ανατροπής της κυβέρνησης μετερχόμενοι παντός μέσου, έχοντας εδώ και καιρό διαβεβαιώσει τον Κυρ. Μητσοτάκη: «εγώ καθαρίζω για σένα, εγώ θα σε κάνω πρωθυπουργό».
Γι’ αυτό και ο Κυρ. Μητσοτάκης, όπως και το ΚΙΝΑΛ μετατράπηκαν σε υπεργολάβους των ολιγαρχών-διαπλεκομένων αφεντικών, που έχουν αναλάβει την επιχείρηση της ανατροπής με κάθε μέσον του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια την άμεση παλινόρθωση του «καθεστώτος»…
Γι’ αυτό και για το μαύρο οικονομικοπολιτικό μέτωπο η 21η Αυγούστου και η έξοδος από τα Μνημόνια εξελίσσεται σε εφιάλτη. Ακόμα μεγαλύτερη απόγνωση προκαλεί το σοβαρό ενδεχόμενο να μην περικοπούν οι συντάξεις, ούτε να μειωθεί το αφορολόγητο…
Ο Κυρ. Μητσοτάκης αυτοευτελίσθηκε μπροστά στην Άνγκ. Μέρκελ ικετεύοντας να διατηρηθούν τα σκληρά αυτά μέτρα, προκαλώντας την αντίδρασή της για τη στάση του… Ο πανικός δεν κρύβεται με τίποτα…
Για το σύστημα της διαπλοκής η πορεία της χώρας και του ελληνικού λαού, η αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση, η ανακούφιση και η πρόοδος μιας κοινωνικής πλειοψηφίας που εξακολουθεί να δοκιμάζεται, όλα αυτά δεν περιλαμβάνονται στην πολιτική ατζέντα των ενδιαφερόντων του… Το ζήτημα είναι πότε και πώς θα πέσει η κυβέρνηση και ας καταρρεύσει η ίδια η χώρα…
Η πολιτική τυμβωρυχία της εθνικής συμφοράς
Η εθνική τραγωδία των πυρκαγιών και των δεκάδων νεκρών οδήγησε τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ στα ακρότατα όρια της ευτέλειας και της ανευθυνότητας.
Στην περίπτωση αυτή οι καταστροφές και οι ίδιοι οι νεκροί εργαλειοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται ως πολιτικά όπλα κατά της κυβέρνησης, ενώ η παραίτηση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης αποτελεί αυτονόητο αίτημα της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ.
Όχι μόνο δεν διατυπώνεται η παραμικρή αυτοκριτική για τη συστηματική καταστροφή του δομημένου περιβάλλοντος -όχι μόνο στην Αττική αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα- από τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που εμπορευματοποίησαν όχι μόνο το οικιστικό περιβάλλον αλλά και τις ίδιες τις συνειδήσεις των πολιτών, αλλά οι ένοχοι και καταστροφείς ζητούν από πάνω και τα ρέστα…
Είναι φανερό ότι το ζήτημα της εθνικής καταστροφής, όπως και κάθε θετικό ή αρνητικό γεγονός που αφορά την πορεία της χώρας, χρησιμοποιείται από τη συμπαράταξη ΝΔ – ΚΙΝΑΛ και τα συμφέροντα που αυτά τα κόμματα εκπροσωπούν ως μέσον, ως εργαλείο για την υποβάθμιση ή ακόμα και την ακύρωση του ιστορικού, αντικειμενικά, γεγονότος της εξόδου της χώρας από τα Μνημόνια και της ανάκτησης ενός τμήματος της εθνικής της αυτονομίας.
Όμως η εθνική αυτή τραγωδία δεν είναι από την ίδια της τη φύση διαχειρίσιμη ούτε από την κυβέρνηση, ούτε, κατά μείζονα λόγο, από την αντιπολίτευση. Απαιτούνται ασφαλώς συγκεκριμένες απαντήσεις στο ερώτημα εάν θα μπορούσαν να περιορισθούν οι καταστροφές, εάν θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί και να αποτραπεί η απώλεια των δεκάδων ζωών που χάθηκαν άδικα.
Όμως οι πλέον σημαντικές απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν όσον αφορά τη συγκρότηση και κυρίως την υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου για την αποτροπή τέτοιου είδους καταστροφών. Με πιο σημαντική απόφαση εκείνη που θα θέσει μία τομή όσον αφορά τη νόμιμη δόμηση των οικιστικών περιοχών, την ασφαλή διαβίωση των πολιτών, την προστασία του περιβάλλοντος, του οποίου ο ανθρώπινος παράγων και οι δραστηριότητές του θα πρέπει να αποτελούν οργανικό μέρος και όχι αντίπαλο στοιχείο.
Σ’ αυτό το επίπεδο η κυβέρνηση έχει σοβαρό και δύσκολο έργο να επιτελέσει, χωρίς περιθώρια συμβιβασμών και συναλλαγών, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα. Σε μια τέτοια κατεύθυνση η κοινωνία θα είναι πρόθυμη να συμπαραταχθεί και να στηρίξει τέτοιου χαρακτήρα επιλογές… Αυτή θα είναι η ουσιαστική, η θετική πολιτική διαχείριση που θα διαμορφώσει νέες συνθήκες για το μέλλον…
Δυστυχώς, σ’ αυτήν την κατεύθυνση όχι μόνο δεν υπάρχει καμία συναίνεση από τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης, αλλά αντίθετα είναι δεδομένο ότι θα υπονομευθεί κάθε θετικό βήμα.
Η διαπλοκή στα κάγκελα
Το σύστημα των διαπλεκομένων συμφερόντων έχει από καιρό καταλήξει στη στρατηγική του. Για το σύστημα αυτό η κατάρρευση και ανατροπή της κυβέρνησης συνιστά όρο επιβίωσης… Μόνο έτσι ολιγάρχες και πολιτικοί θα παγώσουν ή και θα κλείσουν τις δικαστικές τους περιπέτειες. Μόνο έτσι τα κόμματα της διαπλοκής θα εξαφανίσουν τα χρέη τους.
Μόνο έτσι θα ακυρώσουν κάθε διαδικασία διαφάνειας και ελέγχου, ώστε η διαπλοκή να ξαναβρεί το μεγαλείο και το κύρος που τόσο άδοξα απώλεσε τα τελευταία χρόνια. Μόνο έτσι οι κερδοσκόποι και οι γύπες της αγοράς και των νεοφιλελεύθερων μηχανισμών θα εξαπολυθούν εκ νέου κατά της κοινωνίας, κατά των εργαζομένων, κατά των θεσμών του κοινωνικού κράτους.
Χυδαίες οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, χυδαίες αντιλήψεις για τον άνθρωπο και τις κοινωνικές και τις δημοκρατικές αξίες, χυδαίος καθημερινός λόγος… Μόνο που η εκχειλίζουσα αυτή χυδαιότητα προκαλεί την αντίδραση και την οργή της μεγάλης δημοκρατικής και προοδευτικής πλειοψηφίας. Γι’ αυτό και θα αντιληφθούν σύντομα όσοι στηρίζουν την πολιτική τους στις στάχτες, στις συμφορές και στο εθνικό πένθος ότι οι ίδιες οι επιδιώξεις τους και οι σκοποί τους θα γίνουν και αυτές πολιτική στάχτη.