Π. ΚΟΥΤΑΚΟΣ: Οι πρωταθλητές μας δίνουν την ψυχή τους, το κράτος τι δίνει;

Του
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΥΤΑΚΟΥ

Koρυφαίοι έλληνες αθλητές από διάφορα αθλήματα σήκωσαν τη χώρα ψηλά, πολύ ψηλά την εβδομάδα που μας πέρασε. Στην κολύμβηση, στον στίβο, στην ενόργανη, στο τένις τα Ελληνόπουλα χάρισαν χαμόγελα ελπίδας στους Έλληνες, μετά την Εθνική πόλο των γυναικών και το ασημένιο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό.

Και όλα, μα όλα, αυτά τα παιδιά αφιέρωσαν τις επιτυχίες τους στους πυρόπληκτους της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, αν και ήξεραν πως είναι δύσκολο να απαλύνουν τον πόνο τους.

Και αμέσως για όλους άρχισαν οι δηλώσεις και τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Απ’ όλη την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία. Δεν λέω, χρειάζονται και αυτά, αλλά αυτό που πάνω απ’ όλα χρειάζονται αυτοί οι αθλητές είναι στήριξη και βοήθεια από το ελληνικό κράτος. Διότι αν δεν υπήρχε ο καθημερινός αγώνας των ιδίων και των ομοσπονδιών τους, που τους έφεραν και κάποιες χρήσιμες χορηγίες, τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα στον καιρό των Μνημονίων.

Στα χρόνια της κρίσης έχει καταργηθεί κάθε είδους προνόμιο που μπορεί να είχαν οι αθλητές. Ακόμα και παροχές, όπως οι άδειες στους εργαζόμενους για να μετέχουν σε ταξίδια, το ποσοστό του 10% της εισαγωγής στις ανώτατες σχολές ή οι αποσπάσεις σε προπονητές – εκπαιδευτικούς για να είναι κοντά στους αθλητές τους.

Πλέον οι αθλητές δεν παίρνουν ούτε στάνταρ ποσό για τα μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις και επαφίεται στις δυνατότητες του εκάστοτε υφυπουργού Αθλητισμού τι θα τους δώσει! Χώρια που τσοντάρουν για τα ταξίδια τους!

Πριν από λίγο καιρό, ο Γιώργος Βασιλειάδης στη Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας είχε υποσχεθεί αύξηση στις ετήσιες επιχορηγήσεις και επαναφορά κάποιων κινήτρων προς τους αθλητές. Από κάποιους χαρακτηρίστηκαν τα λόγια του ως προεκλογική εξαγγελία. Μακάρι να μην είναι. Διότι αυτή θα είναι η πραγματική ανταμοιβή αυτών των παιδιών και όχι τα «μπράβο» και τα «ζήτω».