EΙΠΑΝ… για την κόλαση
√ «Δηλαδή, αν έκαναν και κανένα λάθος, πόσους νεκρούς θα είχαμε;», με ρώτησε μια «σκιά» στα στενά στο Μάτι, είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Φυσικά, δεν περίμενε ότι θα έπαιρνε απάντηση από τον Τσίπρα…
√ «Η “ολίγον” διεφθαρμένη αριστερή διακυβέρνηση δεν μπορεί να κουνά το δάχτυλο. Το ηθικό πλεονέκτημα στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα δεν έχει πια αποκλειστικό ιδιοκτήτη».
Μιλένα Αποστολάκη,
πρώην υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης
√ «Γιατί είχαμε τόσο πολλές απώλειες ανθρώπινων ζωών από μία φωτιά; Το βέβαιο είναι ότι για αυτό δεν φταίει ούτε η κλιματική αλλαγή ούτε η άναρχη δόμηση. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να φύγουν. Χρόνος υπήρχε. Οι μεγαλύτερες καταστροφές στην πατρίδα, όσον αφορά απώλειες ανθρώπινων ζωών, μετά τον πόλεμο προκλήθηκαν από μεγάλους σεισμούς. Από τον σεισμό της Κεφαλονιάς το 1953 οι νεκροί ήταν 386 και από τον σεισμό στην Αθήνα το 1999 ήταν 143».
Γιώργος Στασινός,
πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος
√ «Ας μάθουν όλοι ότι, όπως τα ρέματα είναι επικίνδυνα, έτσι και οι πύρινοι διάδρομοι είναι επικίνδυνοι για τους ανθρώπους και για την ευημερία της χώρας μας. Το συμπέρασμα είναι ότι είναι πολύ εύκολο να νομίζει κανείς ότι ζει σε έναν παράδεισο εάν δεν έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα τον απολέσει, όπως θα έγραφε και ο John Milton».
Χρήστος Ζερεφός,
καθηγητής, επόπτης του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών
√ «Η Ελλάδα σήμερα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό νεκρών σε καιρό ειρήνης από οποιαδήποτε άλλη πολιτισμένη χώρα. Είναι μάλλον απίθανο, δυστυχώς, να περιμένει κανείς σήμερα ότι θα μπορούσε να εκφραστεί στοιχειώδης ευθιξία ώστε να αναληφθούν πολιτικές ευθύνες κάθε είδους. Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο».
Οδυσσέας – Ιωάννης Ζώρας,
πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης
√ «Οι απανωτές καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν στην Αττική από τη δεκαετία του 1990 ήταν: Αυλώνας 1992, Σταμάτα – Μαραθώνας 1993, Πεντέλη 1992, 1998, 2000, Υμηττός 1998, Ραφήνα – Καλλιτεχνούπολη 2005, Πάρνηθα και Πεντέλη 2007, Γραμματικό και Καπανδρίτι 2009 και 2017, Μάτι και Νέος Βουτζάς. Αν η παραδοσιακή Αριστερά τα προηγούμενα χρόνια συνδέθηκε στη χώρα μας και στην Ευρώπη με τον εξορθολογισμό και τον προγραμματισμό των κοινωνιών και των υποδομών, κάτι τέτοιο δυστυχώς αποτελεί είδος εν ανεπαρκεία στην παρούσα κυβέρνηση».
Γιώργος Τζιρτζιλάκης,
αρχιτέκτων, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
√ «Όσο κι αν μας καταθλίβει η εικόνα ενός καμένου δάσους, δεν είναι το χειρότερο –από οικολογικής απόψεως– συμβάν. Η σχέση όμως αυτή ανατρέπεται όταν το ακραίο αλλά προβλέψιμο συμβάν παρασύρει στην κόλαση της φωτιάς ανυποψίαστους ανθρώπους. Αυτό δεν είναι ευθύνη της φύσης αλλά της κοινωνίας. Να το θέσω διαφορετικά, οι φωτιές των δασών είναι νομοτελειακές. Δεν είναι όμως απαραίτητο να είναι και μοιραίες».
Ηλίας Ευθυμιόπουλος,
δρ περιβαλλοντολόγος, πρ. υφυπουργός
√ «Η οπερέτα της αθωότητας στη σκιά των απανθρακωμένων πτωμάτων. Γιατί θρηνούμε τόσους νεκρούς; Μα επειδή όσοι μας κυβερνούν είναι αθώοι. Αν ήταν κάποιος ένοχος, μπορεί να είχαν γλιτώσει μερικοί».
Τάκης Θεοδωρόπουλος,
δημοσιογράφος