ΜΕΤΑΞΙ
Συγγραφέας:
Νεκταρία Ζαγοριανάκου-Μακρυδήμα
Μικρά Ασία, 1880.
Στην Κίο τον βάφτισαν Αρσένιο. Στη Λιόν τον φώναζαν Αρσέν.
Στην Αλεξάνδρεια τον είπαν μέγα ράφτη. Στα μυστικά της τέχνης τον μύησε ο παππούς του, ο Πετρής. Ο Αρμένιος δάσκαλος Τορκομιάν θα τον διδάξει τις νέες τεχνικές στα μεταξουργεία της Προύσας. Ένας νέος κόσμος ανοίγεται μπροστά του. Στη Λιόν θα μεγαλουργήσει πλάι στους εργάτες του μεταξιού. Οι τύψεις της λησμονιάς και της καλύτερης ζωής που έφτιαξε τον στοιχειώνουν. Όμως ο δρόμος του μεταξιού ξεκινάει πάντα με μια θυσία. Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή.
Θα νιώσει καλά μόνο στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια. Θα βιώσει τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο μέσα από τον απόηχο των γεγονότων. Ωστόσο, θα επιστρέψει στην Κίο λίγο πριν από την καταστροφή του 1922 με σκοπό να σώσει την οικογένειά του.
Στη συνείδησή του το μετάξι συνυφαίνεται με τον έρωτα, με τα αδιέξοδα της παιδικής φιλίας, την αναζήτηση μιας μητρικής αγκαλιάς και με τις μεταμορφώσεις του κόσμου στις αρχές του εικοστού αιώνα.
Στις πόλεις του μεταξιού η ζωή του μπερδεύτηκε σε νήματα που βάλθηκε να τα ξεχωρίσει. Με πίστη, πάντα, στο μότο του: η ομορφιά θα μας σώσει.
Απόσπασμα βιβλίου
Κι αυτή ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της μέρας.
Πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη μου κι εγώ έπλεξα τα δικά μου γύρω από τον λαιμό του. Με τράβηξε ελαφρά προς το μέρος του. Μύρισα τη μέντα στην ανάσα του, τη λεβάντα στα ρούχα του. Παρατήρησα τις γκρίζες τρίχες στους κροτάφους του. Ήταν περισσότερες σήμερα. Με έβαλε να καθίσω στην άκρη του κρεβατιού, αγκάλιασε προσεκτικά τα πόδια μου, αυτά που εγώ αποκαλώ απομεινάρια μιας άλλης εποχής, και τα ακούμπησε απαλά στο παχύ χαλί φορώντας στις γυμνές πατούσες μου ένα ζευγάρι δερμάτινες παντόφλες, αχρησιμοποίητες ασφαλώς. Πέρασε τη μεταξωτή μπλε ρόμπα στο ένα μου χέρι κι όταν το ύφασμα ήρθε σε επαφή με το δέρμα μου ένιωσα εκείνο το έντονο σκίρτημα όπως κάθε φορά που το μετάξι ακουμπούσε το γυμνό μου κορμί.
Μια λέξη ίσως θα μπορούσε να περιγράψει την αίσθηση: ζωή! Το μετάξι μού έδινε ανάσα γιατί ήταν όλη μου η ζωή. Σιγά σιγά όλα θα τα εξομολογηθώ.
Είμαι γέρος, και στους γέρους που ξεμωραίνονται μα δεν το καταλαβαίνουν αρέσει να μιλούν πολύ. Ίσως θέλουν να ακούν τη φωνή τους να πλανάται στον αέρα κι έτσι να αισθάνονται ότι είναι ακόμη ζωντανοί.
Ο Ζαν με τα στιβαρά επιδέξια χέρια του αγκάλιασε το κοκαλιάρικο κορμί μου και με σήκωσε σαν πούπουλο απ’ το κρεβάτι. Τον ζήλευα, δεν το κρύβω. Ο τρόπος του, η αέρινη κίνησή του μου θύμιζε τα νιάτα μου, όταν με τέτοια άνεση σήκωνα από τα μεταξωτά σεντόνια την αγαπημένη μου. Αγκαλιές ερωτικές με φιλιά, με ψιθυρίσματα, με γέλια. Ετούτη εδώ η αγκαλιά ήταν αλλιώτικη. Κι εγώ ολοκληρωτικά εξαρτημένος από αυτή. Θα μου πείτε, κι ο έρωτας εξάρτηση δεν είναι; Χωρίς τα χέρια του Ζαν θα έμενα ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ανήμπορος. Ίσως και να ήταν αυτό που αποζητούσα. Να λυπάμαι τον εαυτό μου για τη θέση που τον είχα φέρει.
Με έβαλε στο καροτσάκι, έπιασε τα χερούλια, αθόρυβα κύλησα προς το σαλόνι. Η διαδρομή μου τελείωσε μπροστά στον μεγάλο ξύλινο καθρέφτη. Το παραδέχομαι, αγαπητοί. Είχα περίεργα γούστα. Ήμουν ιδιόρρυθμος. Απέφευγα να πηγαίνω στο μπάνιο το πρωί. Το απεχθανόμουν. Χώρος στενός και υγρός, σε πλήρη αντίθεση με την αφόρητα άνυδρη ζωή μου που χάσκει σαν χώμα απότιστο από καιρό, γεμάτο σχισμές, ανοίγματα, σκασμένο για λίγο νερό. Η απουσία ανθρώπων αγκαλιασμένη σφιχτά με την ανυπαρξία συναισθημάτων την έκαναν να μοιάζει με απέραντη έρημο, με γη στείρα. Προτιμούσα λοιπόν να ετοιμάζομαι στο σαλόνι. Η άπλα μού έδινε ανάσα. Εκεί που άλλοι υποδέχονται καλεσμένους, γιορτάζουν, εγώ προτιμούσα να ξυρίζομαι, να ντύνομαι, να συντηρώ τέλος πάντων ό,τι απέμεινε. Η εξωτερική μου εμφάνιση ήταν η μοναδική μου ασχολία. Κοιτάχτηκα φευγαλέα στον καθρέφτη, χαιρέτησα άκεφα τη σκυθρωπή φιγούρα μου. Βλέπετε, τα μέσα μου δεν τα άγγιζα. Έκαιγαν. Και μόνο η σκέψη με τρόμαζε…
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Νεκταρία Ζαγοριανάκου-Μακρυδήμα γεννήθηκε στη Σπάρτη Λακωνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε ιατρική στη Ρώμη, στο Πανεπιστήμιο La Sapienza. Ειδικεύτηκε στην Κυτταρολογία και αναγορεύτηκε διδάκτορας στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Ζει και εργάζεται στα Ιωάννινα. Είναι μητέρα δύο παιδιών.
Το 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τον τίτλο Γνωριμία… με το Ζαγόρι (εκδόσεις Εφύρα). Έχει επίσης εκδώσει τα μυθιστορήματα Τα θεριά της Μεσογείου (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2014), Ο μεγάλος σοφός (εκδόσεις Ωκεανίδα, 2015) και Μετάξι (εκδόσεις Κέδρος, 2018).
Κατηγορία: Ελληνική Πεζογραφία
ISBN: 978-960-04-4909-9