«Πομπηία» το Μάτι!

-Δεκαπέντε μέρες μετά, η καταστροφή αποκαλύπτεται σε όλες τις τραγικές της διαστάσεις -Δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο –Οι κάτοικοι δεν πιστεύουν τίποτα και κανέναν -Θεωρούν κοροϊδία το πεντοχίλιαρο και δηλώνουν ότι δεν θα το πάρουν! -Από ασφυξία πέθανε το 10% των ανθρώπων

Αβάσταχτος πόνος, θλίψη, οδύνη και οργή είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν σήμερα στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής. Μια περιοχή που αυτήν την εποχή ήταν η… Ριβιέρα της Αθήνας. Μάζευε χιλιάδες κόσμου απ’ όλο το λεκανοπέδιο και θεωρείτο από τις πιο in παραθεριστικές περιοχές της χώρας. Ταυτόχρονα ήταν ο οικονομικός αιμοδότης όλης της Αττικής, καθώς πολλές επιχειρήσεις λειτουργούσαν στις παραλίες και απασχολούσαν εκατοντάδες άτομα.

Οι προμήθειες, οι πρώτες ύλες, οι επισκευές, οι συντηρήσεις, τα μεροκάματα, κ.λπ., έδιναν δουλειά σε όλο το λεκανοπέδιο. Το πλήγμα για την οικονομία, την τοπική και την εθνική κατ’ επέκταση, είναι τεράστιο, ενώ δεν είναι λίγες και οι επιπτώσεις για το περιβάλλον, αφού μόνο στην περιοχή της Ραφήνας και του Μαραθώνα οι φωτιές κατέστρεψαν 20.000 στρέμματα δασικής έκτασης.

Όλα αυτά όμως είναι ασήμαντα μπροστά στους 90, μέχρι στιγμής, ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους μέσα στις φλόγες. Με τον πιο τραγικό και οδυνηρό τρόπο. Από νήπια μέχρι ηλικιωμένους έχει ο μακρύς κατάλογος των νεκρών. Ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πειραιά Ηλίας Μπογιόκας, που έκανε τις νεκροτομές και τις ταυτοποιήσεις των θυμάτων, δήλωσε στο «Π» ότι το 90% των θανάτων προέρχεται από εγκαύματα, δηλαδή οι άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί, και το 10% από ασφυξία, λόγω αναθυμιάσεων, και πνιγμό! Η αναγνώριση των θυμάτων γίνεται με DNA που έχουν πάρει από συγγενείς και το ταυτοποιούν με εκείνο που συλλέγουν από τις σορούς, γιατί το 95% των θυμάτων δεν αναγνωρίζεται. Είναι ένας όγκος από καμένες σάρκες και οστά!

Την περασμένη Τετάρτη βρεθήκαμε στην περιοχή. Το Μάτι, με τα 6.000 περίπου σπίτια, μοιάζει με την… Πομπηία! Καμένη γη, καμένα σπίτια, καμένα δένδρα. Όλα πνιγμένα στις στάχτες και τα αποκαΐδια!
Όπου και να κοιτάξει κανείς, ό,τι και να δει είναι καμένο! Καμένα περίπτερα, καμένες στάσεις του τοπικού ΚΤΕΛ, καμένοι τηλεφωνικοί θάλαμοι. Πάνω από 4.000 σπίτια είναι ακατοίκητα, τα μισά έχουν καεί ολοσχερώς, ενώ περίπου 850 έχουν ζημιές που όμως επισκευάζονται. Απ’ όλη την πόλη γλίτωσαν μόλις 1.000 σπίτια περίπου. Όλη η υπόλοιπη πόλη δεν υπάρχει! Είναι… θαμμένη κάτω από αποκαΐδια, από κατεστραμμένα κτίρια, από τέφρα που άφησε πίσω της η φωτιά. Ολημερίς συνεργεία καθαρίζουν, όμως το έργο είναι τεράστιο και δεν τελειώνει. Οι βροχές των τελευταίων ημερών βοήθησαν, προκάλεσαν, όμως, και τρόμο στις άλλες περιοχές, μιας και οι κάτοικοι φοβήθηκαν ότι με τις πλημμύρες θα… κατέβει το βουνό. Οι ειδικοί πάντως λένε ότι ο κίνδυνος είναι ελάχιστος γιατί η Πεντέλη έχει καεί πολλές φορές στο παρελθόν και έχουν δημιουργηθεί αναχώματα.

Να γυρίσουμε όμως στο Μάτι. Ως σχήμα λόγου θα λέγαμε ότι… το Μάτι έκλεισε! Αυτή είναι η πραγματικότητα. Ρεύμα μέχρι την ημέρα που πήγαμε δεν υπήρχε, ενώ τη νύχτα απαγορευόταν η κίνηση μέσα στην έρημη πόλη, για τον φόβο του πλιάτσικου. Μόνο οι περιπολίες των αστυνομικών και των εθελοντών κυκλοφορούσαν με τους φακούς σαν… φαντάσματα στην κόλαση…

Πολλά τα γιατί που ζητούν απαντήσεις…
Οι λιγοστοί κάτοικοι που απέμειναν δεν μιλάνε πλέον, ούτε κλαίνε. Τα δάκρυα στέρεψαν και μόνο μία λέξη ακούγεται πια από τα ξεραμένα χείλη:
Γιατί; Γιατί άφησαν την πόλη να καεί; Γιατί έσπρωχναν οι αρμόδιοι (που ήταν άσχετοι με κάθε μορφής οργάνωση και γνώση της περιοχής) τον κόσμο στη φωτιά; Κάποιοι ντόπιοι που ήξεραν τα κατατόπια φώναζαν στους απελπισμένους από ποιον δρόμο να πάνε για να σωθούν. Οι αστυνομικοί -που δεν ήξεραν- τους έστελναν στον θάνατο. Γιατί οι τοπικοί αστυνομικοί που γνώριζαν τους δρόμους ήταν άφαντοι την ώρα της τραγωδίας; Ποιος τους είπε να πάνε σε άλλες περιοχές και έστειλαν στο Μάτι ενισχύσεις από την Αθήνα, που δεν γνώριζαν τα κατατόπια της περιοχής; Ποιοι ελαχιστοποίησαν το προσωπικό των τοπικών αστυνομικών τμημάτων; Ποιος έστειλε όλους τους πυροσβέστες στην Κινέτα και άφησε προσωπικό ασφαλείας στην Ανατολική Αττική, που δεν επαρκούσε για την αντιμετώπιση της φωτιάς; Ποιος έκρινε επαρκές το προσωπικό ασφαλείας, που αποδείχθηκε τραγικά ανεπαρκές; Ποιος ανέφερε πόσα οχήματα λειτουργούσαν και πόσα δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν; Γιατί οι πυροσβέστες έκαναν πίσω όταν οι φλόγες πλησίαζαν τις κατοικημένες περιοχές και δεν μπήκαν μπροστά, όπως κάνουν πάντα, με αυτοθυσία και αυταπάρνηση για να σώσουν ζωές και περιουσίες; Έμπειροι πυροσβέστες έλεγαν ότι αυτό γίνεται όταν ο πυροσβέστης γνωρίζει ότι είναι… γυμνός, ότι δεν έχει μέσα να πολεμήσει τη φωτιά. Και βέβαια όταν δεν έχει εμπιστοσύνη στην ηγεσία του, όταν βλέπει ότι οι αξιωματικοί που μπορούν… να τραβήξουν το κάρο παροπλίζονται γιατί δεν είναι αρεστοί στο καθεστώς και παίρνουν τα ηνία εκείνοι που δεν θεωρούνται καλύτεροί τους, μόνο και μόνο γιατί δηλώνουν υποταγή στους κρατούντες…

Όλα αυτά τα αναφέρουμε όπως μας τα είπαν έμπειροι πυροσβέστες, μπαρουτοκαπνισμένοι από πολλές μάχες με τις φωτιές…
Να πάμε τώρα και στο θέμα τις εκκένωσης των περιοχών που έγιναν ολοκαύτωμα. Πολύς θόρυβος έγινε τελευταία για το ποιος έπρεπε να πάρει την απόφαση. Στις κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων, που ήταν αρμόδιος ο δήμος, βγήκε από το απόγευμα ο Γ. Καμίνης και έδωσε εντολή να φύγουν όλα τα παιδιά. Σύμφωνα με έγκυρους αυτοδιοικητικούς κύκλους, την ίδια στιγμή έπρεπε να εκκενωθούν όλες οι πόλεις της Ανατολικής Αττικής. Δεν έπρεπε να περιμένουν αν θα… γυρίσει ο άνεμος ή να δουν ποια κατεύθυνση θα πάρει η φωτιά για να δώσουν εντολή εκκένωσης. Με τέτοια ένταση αέρα, κάθε καθυστέρηση, κάθε αβελτηρία είναι ολέθρια. Και αυτό αποδείχθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο. Με τους νεκρούς.

Όταν όμως ο αρμόδιος αντιπεριφερειάρχης για την Πολιτική Προστασία της Περιφέρειας Ανατολικής Αττικής Π. Φιλίππου λείπει από τη θέση του και βάζει στο πόδι του μια απλή περιφερειακή σύμβουλο, την Ι. Τσούπρα, που δεν έχει εμπειρία και γνώση του αντικειμένου, τι άλλο θα γινόταν; Ο δήμαρχος Ραφήνας ισχυρίζεται ότι η αντιπεριφέρεια κυκλοφόρησε πλαστό έγγραφο, αναφέροντας ότι πήρε μέρος σε μια σύσκεψη που αποφασίστηκε εκκένωση. Η Περιφέρεια δηλώνει ότι δεν έδωσε ποτέ εντολή για εκκένωση! Σε κάθε περίπτωση είναι υπόλογη. Είτε επειδή ψεύδεται είτε επειδή δεν έδωσε εντολή εκκένωσης. Η προϊσταμένη της, η κ. Δούρου, ως συνήθως άφαντη.

«Χάσαμε τα πάντα, μας πέταξαν ένα πεντοχίλιαρο και νομίζουν ότι τελείωσαν, ότι ξεμπέρδεψαν μαζί μας», έλεγαν. Άλλοι τόνιζαν ότι ενώ οι δήμαρχοι ήταν από την πρώτη στιγμή κοντά τους κι άκουγαν τον πόνο τους αλλά και την οργή τους, η Περιφέρεια έστελνε μόνο υπαλλήλους. Η κ. Δούρου δεν εμφανίστηκε, ενώ ο πρωθυπουργός… πετάχτηκε πρωί πρωί την περασμένη Τρίτη, σαν τον κλέφτη, μόνο και μόνο για να φωτογραφηθεί! Κανένας δεν τον είδε, κανείς δεν αντιλήφθηκε την παρουσία του κι ένας που έκλαιγε μπροστά στα συντρίμμια του σπιτιού του και είδε την όλη επιχείρηση (Αντώνης Κ. το όνομά του, που μας παρακάλεσε να μην το αναφέρουμε όλο) προσπάθησε να πλησιάσει για να δει τι γίνεται, αλλά κάποιοι αγριωποί με πολιτικά του… συνέστησαν να κοιτάζει τη δουλειά του και να μη… φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν! Από τους γείτονες αργά το απόγευμα έμαθε, όπως μας είπε, ότι πήγε εκεί ο πρωθυπουργός. Για τον κόσμο υπήρχε πλήρης αποκλεισμός. Φαίνεται ότι ο κ. Τσίπρας φοβήθηκε κάποιο… κακό συναπάντημα και κρύφτηκε στον κλοιό συνεργατών και φίλων. Η κ. Δούρου δεν τόλμησε να πάει…

Μας άφησαν να καούμε
Ο κόσμος τα βλέπει όλα αυτά. Κι έχει πολύ θυμό. Πολλοί λένε ότι δεν θα πάνε να πάρουν ούτε το πεντοχίλιαρο. Θεωρούν ότι τους κοροϊδεύουν. Δεν πιστεύουν τίποτα και κανέναν. Ψάχνουν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ή τους υποψήφιους, που πριν από τις φωτιές έτρεχαν να τους πουν τι καλά που θα περνάνε σε έναν μήνα που θα φύγουμε από τα Μνημόνια, και δεν βρίσκουν κανέναν. Όλοι εξαφανισμένοι! «Δεν έχουν το θάρρος ούτε να μας αντικρύσουν», λένε οι κάτοικοι. «Αυτό και μόνο δείχνει ότι πιστεύουν πως έχουν… λερωμένη τη φωλιά τους», συμπληρώνουν. Όταν τους λες ότι θα γίνουν έρευνες για να εντοπισθούν ευθύνες, ότι θα επέμβει η Δικαιοσύνη, κ.λπ., σου λένε ότι όλα αυτά τα ακούνε… βερεσέ. «Εμείς ξέρουμε ότι μας άφησαν να καούμε σαν τα ποντίκια. Ότι κάηκαν οι περιουσίες μας, ότι χάσαμε τους κόπους μιας ζωής. Δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο», λένε με αγανάκτηση. «Εκείνοι σε δέκα μέρες θα πάνε διακοπές», μας είπε ο Γ. Βακόντιος μπροστά από μια μισοκαμένη εκκλησία στο Μάτι, «θα καλοπερνάνε και εμείς θα μετράμε τα συντρίμμια».

Ρουσφέτι η νομιμοποίηση
Όταν άρχισε να πέφτει ο ήλιος, ο κόσμος άρχισε να φεύγει από τα καμένα σπίτια. Κάποιοι ελάχιστοι εξακολουθούν να μένουν σ’ αυτά, χωρίς φως, χωρίς στέγη. Είναι όμως εκεί. Δεν θέλουν να τον εγκαταλείψουν. Σπίτια που κάποτε έσφυζαν από ζωή, τώρα είναι μαύρα ερείπια. Κήποι που κάποτε ήταν κατάφυτοι και πανέμορφοι, σήμερα από κάρβουνα. Όταν τους λες ότι για όλα φταίνε τα αυθαίρετα γελάνε. «Εκείνοι που λένε σήμερα ότι οι αυθαιρεσίες των προηγούμενων έφεραν την καταστροφή λένε ψέματα», τονίζουν. «Δεν σέβονται ούτε τους νεκρούς, ούτε τους χαροκαμένους ζωντανούς! Οι ίδιοι μας έλεγαν να πληρώσουμε για να νομιμοποιήσουμε ό,τι παράνομο κτίσμα υπήρχε. Μάλιστα μας το πουλούσαν και σαν… ρουσφέτι, μας έλεγαν ότι η κυβέρνηση έφερε νόμο για να μας διευκολύνει, να μη ζούμε με το άγχος. Κανένας από αυτούς δεν μας είπε ότι έχουμε την τάδε αυθαιρεσία και θα πρέπει να την γκρεμίσουμε. Ίσα ίσα που μας έλεγαν ότι το… τακτοποίησαν και μάλιστα με νόμο! Πού τα πουλάνε αυτά;», λένε οργισμένοι οι κάτοικοι.
Κοντεύουν να περάσουν 15 μέρες από την ανείπωτη τραγωδία κι ακόμα κανένας δεν ξέρει πόσοι είναι οι νεκροί και πόσοι οι αγνοούμενοι.

Μόνο οι τραυματίες είναι γνωστοί, που και αυτοί λιγοστεύουν με την κατάληξη κάποιων που δεν άντεξαν τα βαριά εγκαύματα. Όμως επίσημος κατάλογος με αριθμό νεκρών δεν υπάρχει. Τη μία λένε ότι είναι 90, την άλλη τους βγάζουν 86, την τρίτη 82 και πάει λέγοντας… Το ίδιο και με τους αγνοούμενους. Την περασμένη Δευτέρα τους μέτρησαν 26, την Τετάρτη ήταν 8… Τι έγινε; Βρέθηκαν, ταυτοποιήθηκαν, αναγνωρίστηκαν; Κανείς δεν λέει τίποτα. Η κάθε υπηρεσία βγάζει δικό της αριθμό, με δικά της κριτήρια. Δεν γνωρίζουν, άραγε, ή θέλουν να κρύψουν -όπως το συνηθίζουν- κάτι; Ό,τι και να συμβαίνει πάντως είναι τραγικό.

Δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζει τον ακριβή αριθμό νεκρών και αγνοουμένων 15 μέρες μετά η κυβέρνηση.
Αυτές οι 15 μέρες έδειξαν ότι είμαστε ανοχύρωτοι απέναντι σε όλα, στις φωτιές, στις πλημμύρες, σε όποιο φαινόμενο μπορεί να προκύψει. Διαπιστώνεται έλλειμμα παντού, σε υλικά, σε προσωπικό, σε ικανότητα, σε ευθιξία, σε τόλμη, σε αξιοπιστία, σε αξιοπρέπεια. Μόνο η ανθρωπιά περισσεύει. Γιατί -όπως αποδεικνύεται- σ’ αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει κράτος, δεν υπάρχουν πολιτικοί, αλλά υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Κι αυτό είναι το μόνο παρήγορο σε όλη την υπόθεση. Και το μόνο ελπιδοφόρο…