Μ.Ιγνατίου: Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά τη ρήξη των ΗΠΑ και της Τουρκίας: Ο ρόλος Ελλάδας και Κύπρου
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
άρθρο στο hellasjournal.com
Σε μία σειρά κειμένων μας είχαμε γράψει (και δικαιωθήκαμε απόλυτα) ότι οι σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας θα οδηγηθούν σε ρήξη.
Δεν ήταν πρόβλεψη, αλλά το αποτέλεσμα μίας καλής πληροφόρησης που είχαμε από αξιωματούχους, που ασχολήθηκαν με τις διαπραγματεύσεις, οι οποίες ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2018, μετά από εκείνο τον διάλογο «κωφών» μεταξύ του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ρεξ Τίλερσον και του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.
Μας είχαν περιγράψει από τότε τις δυσκολίες που έθετε ο ισλαμιστής πρόεδρος, ο οποίος διαπραγματευόταν με τρόπο που «φώναζε» πως είναι αυτός ο Πλανητάρχης, όχι ο κ. Τραμπ. Παρά την αλλοπρόσαλλη στάση του κ. Ερντογάν, οι Αμερικανοί προσπάθησαν, και γνωρίζουμε ότι έκαναν και υποχωρήσεις για να διασώσουν τη σχέση τους με την Τουρκία. Ήταν βέβαιο πως ο Τούρκος πρόεδρος απαιτούσε τα πάντα: Τον Ιμάμη Γκιουλέν, για να τον οδηγήσει στη Δικαιοσύνη.
Στην πραγματικότητα, αν τον πιάσει στα χέρια του, θα τον κρεμάσει ο ίδιος στην κεντρική πλατεία της Άγκυρας. Τον τραπεζίτη Ατίλα, ο οποίος γνωρίζει όλα τα μυστικά της οικογένειας του κ. Ερντογάν, και Τον τερματισμό της έρευνας των αμερικανικών αρχών για το τουρκικό τραπεζικό σύστημα, το οποίο είναι διάτρητο και έχει λειτουργήσει ως πλυντήριο για την παραβίαση των αμερικανικών κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Η αμερικανική κυβέρνηση ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι η υπόθεση του Ιμάμη Γκιουλέν ήταν δύσκολη και δεν υπήρχε περίπτωση να ξεπεραστεί η Δικαιοσύνη.
Για τα άλλα δύο θέματα οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι εισήλθαν σε σοβαρή συζήτηση, παρά το γεγονός ότι ο νόμος για τις κυρώσεις στο Ιράν ήταν απαγορευτικός για το θέμα των τουρκικών τραπεζών. Αποδείχθηκε ότι ο κ. Ερντογάν δεν συζητούσε σοβαρά και είχε αποφασίσει ότι χωρίς την παράδοση του Γκιουλέν δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει ελεύθερο τον πάστορα Άντριου Μπράνσον. Με λίγα λόγια συνομιλούσε μεν, αλλά ήταν αποφασισμένος να κρατήσει τον πάστορα όμηρο για να αναγκάσει τους Αμερικανούς να του παραδώσουν τον Ιμάμη Γκιουλέν. Έκανε ένα «θανάσιμο» πολιτικό λάθος.
Είναι άλλο να κοροϊδεύει τους Αμερικανούς διπλωμάτες, ακόμα και τους υπουργούς, και άλλο να έχει εξαπατήσει τον ίδιο τον πρόεδρο Τραμπ. Ο τελευταίος ανέχθηκε πολλά τερτίπια του προέδρου της Τουρκίας, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει αναπάντητη την αθέτηση της συμφωνίας των Βρυξελλών. Την είχε διαπραγματευθεί ο ίδιος και έφυγε από την πρωτεύουσα του Βελγίου για τη Βρετανία βέβαιος ότι εξασφάλισε την απελευθέρωση του πάστορα. Όλα αυτά είναι πλέον ιστορία. Βρισκόμαστε ενώπιον μίας νέας πραγματικότητας. Η Αμερική να επιβάλλει κυρώσεις σε μία «σύμμαχο και φίλη χώρα», μία ενέργεια που θα προκαλέσει σίγουρα αντι-κυρώσεις και το απόλυτο χάος.
Ο Ερντογάν είναι μία περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής μελέτης και θεραπείας. Δεν έχει καμία λογική ο άνθρωπος αυτός και ζει σε ένα φανταστικό κόσμο. Ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Φαίνεται ότι έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι πίσω από αυτή την άνευ προηγουμένου κρίση βρίσκεται η Ρωσία, και εν μέρει και το Ιράν. Πρόκειται πραγματικά για επικίνδυνη κατάσταση, διότι αφορά αυτήν καθ’ αυτήν την ασφάλεια του ΝΑΤΟ. Ο Ερντογάν έχει και μπορεί να δώσει πολλά μυστικά της Δυτικής Συμμαχίας στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Είναι, επίσης βέβαιο, πως πριν ληφθεί αυτή η πρωτάκουστη απόφαση για την επιβολή των κυρώσεων, η Αμερική σκέφθηκε όλες τις στρατιωτικές και στρατηγικές επιλογές της. Από τη στιγμή που θα ανακοινωθούν και νέες κυρώσεις, όπως είπε ο αντιπρόεδρος Μάικ Πενς, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η Τουρκία θα απομακρυνθεί εντελώς από την Αμερική και την Δύση.
Ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι θα αποχωρήσει και από το ΝΑΤΟ. Εάν συμβεί αυτό, οι ΗΠΑ θα πρέπει να δημιουργήσουν μία νέα συμμαχία στη Μεσόγειο και την ευρύτερη γειτονιά. Και είναι αναγκασμένες να στηριχθούν πρωτίστως στο Ισραήλ και την Αίγυπτο, στην Κύπρο και την Ελλάδα. Οι άλλοι πιθανοί -και πάντα πιστοί σύμμαχοι- είναι οι Κούρδοι. Δημιουργώντας αυτό το σκηνικό, οι Αμερικανοί λύνουν αμέσως το στρατηγικό κενό, που θα αφήσει η Τουρκία. Είναι η καλύτερη λύση για την Αμερική και το γνωρίζουν όλοι: Από τον πρόεδρο Τραμπ μέχρι τον τελευταίο διπλωμάτη που ασχολείται με την Τουρκία…
Και έφτασε και ο καιρός οι Αμερικανοί να καταλάβουν ποιοι είναι οι πραγματικοί τους σύμμαχοι και ποιοι τους εκμεταλλεύονταν όλα αυτά τα χρόνια. Ας ελπίσουμε ότι οι ανόητοι της αμερικανικής γραφειοκρατίας θα έχουν μάθει από τα φρικτά λάθη τους. Όμως, αναγκαστικά θα επανέλθουμε.
Φωτο: hellasjournal.com