Διπλή ανάγνωση του ΔΝΤ για το χρέος! Επιμένουν στη μείωση συντάξεων και αφορολόγητου
Το μήνυμα που στέλνει το ΔΝΤ στις αγορές είναι πως οι παρεμβάσεις της Ευρωζώνης βελτίωσαν, μεν, τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους μεσοπρόθεσμα (2038) όπως αναλύει στην έκθεση του άρθρου 4 αλλά και με την πρόθεση να παρέμβει το eurogroup το 2032 εφόσον χρειασθεί, ωστόσο, τη διατηρούν αβέβαιη τη βιωσιμότητα μακροπρόθεσμα… «κλειδί» ο ρεαλισμός στη διαμόρφωση των στόχων για πλεονάσματα και ανάπτυξη όπως αναφέρει το ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ λαμβάνει ως δεδομένη την εφαρμογή της μείωσης των συντάξεων το 2019 και της μείωσης του αφορολόγητου το 2020
Με αυτή την αναφορά το ταμείο εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται περαιτέρω δημοσιονομική εξυγίανση . Ειδικότερα, «καλωσορίζει τη δέσμευση των αρχών να εφαρμόσουν πλήρως το προ-νομοθετημένο δημοσιονομικό πακέτο για το 2019 και το 2020». Αποκλείει κάθε κουβέντα για αναστροφή των περικοπών σε αφορολόγητο και συντάξεις.
Προς λάθος κατεύθυνση το μίγμα πολιτικής
Σε κάθε περίπτωση, το ΔΝΤ επαναλαμβάνει τις ενστάσεις του για τους υψηλούς στόχους στα πρωτογενή πλεονάσματα, οι οποίοι «κοστίζουν στην ανάπτυξη», καθώς περιλαμβάνουν «υψηλούς φόρους και περιορισμένες κοινωνικές και επενδυτικές δαπάνες». Στο πλαίσιο αυτό, προκρίνει μια στροφή σε ένα μίγμα πολιτικής πιο φιλικό στην ανάπτυξη, το οποίο μέσω μιας περαιτέρω δημοσιονομικής εξισορρόπησης θα μειώσει τους άμεσους φόρους και θα αυξήσει στοχευμένες κοινωνικές δαπάνες για την υποστήριξη της μεγέθυνσης και τη μείωση της «ακόμη υψηλής» φτώχειας.
«Επιτέλους επέστρεψε στην ανάπτυξη η Ελλάδα»
Επίσης διαπιστώνει ότι η Ελλάδα «επιτέλους επέστρεψε στην ανάπτυξη», με αύξηση του ΑΕΠ κατά 1,4% το 2017. Ωστόσο, «η ανεργία παραμένει υψηλή» και «οι δημόσιοι και ιδιωτικοί ισολογισμοί παραμένουν επιδεινωμένοι». Εξάλλου, η χώρα θα πρέπει «να επιταχύνει τις προσπάθειες για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs)», θέτοντας «πιο φιλόδοξους στόχους» στον συγκεκριμένο τομέα.
Φοβάται μεταρρυθμιστική κόπωση
Στην ανάλυση του ΔΝΤ, η πρόβλεψη είναι ότι δεν μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 1,5% και η μέση πραγματική αύξηση ΑΕΠ θα είναι γύρω στο 1% (ονομαστική 2,8%). Αντίθετα, οι Ευρωπαίοι εκτιμούν ότι μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 2,2% (μέσος όρος) και η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ θα φτάσει το 3%.
Ανάμεσα στα ρίσκα που εντοπίζει, σε εγχώριο επίπεδο, είναι η πολιτική παράμετρος και η μεταρρυθμιστική κόπωση. Σε διεθνές επίπεδο, η επιβράδυνση του εμπορίου, η επιδείνωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών και η περιφερειακή αστάθεια. Επικεντρώνεται δε, μακροπρόθεσμα, στη γήρανση του πληθυσμού.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ με πληροφορίες απο naftemporiki.gr