Επιστολήν δεν έλαβες…

Του
ΝΙΚΟΥ ΑΜΜΑΝΙΤΗ

Ήταν και τότε καλοκαίρι, όπως και τώρα. Ήταν και τότε Ιούλιος, όπως και τώρα. Οι κάτοικοι αυτού του τόπου απολάμβαναν το γλυκό ελληνικό καλοκαιράκι και όσοι είχαν πάρει άδεια χαρτζιλικώθηκαν με μισό μισθό επιπλέον, οφειλόμενον στο άρτι καθιερωθέν τότε επίδομα αδείας.

Ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ευρίσκεται προς παραθερισμό εις Κέρκυραν μετά της συζύγου του, η οποία κοιλοπονούσε, έχουσα στη κοιλιά τον «διάδοχο», τον οποίον προτίθετο σε λίγες ημέρες να ξεπετάξει. Ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου «ποιούσε τας διατριβάς του» εις την οικίαν του στο Καστρί, δεχόμενος τις περιπτύξεις των εγγονών του, σύμφωνα με όσα ελέγοντο σχετικά με τις υποδείξεις της μητρός τους και της ηλικίας του παππού.

Ο Κωνσταντίνος στην Κέρκυρα, καθώς δεν ασχολιόταν με τις μικροεπισκευές του σπιτιού, βαριόταν σαν σκύλος. Πολλά σκεφτότανε για να διώξει την ανία του, αλλά όλα ήσαν τόσο κουραστικά.

Σκέφθηκε τον Παπανδρέου, που θα πιλάτευαν τώρα τα παιδιά του παιδιού του, και ένιωσε τόση συμπάθεια που του ήρθε να κλάψει. Στον αέρα επλανάτο ο ήχος του τραγουδιού «Επιστολήν δεν έλαβες αλλά θα λάβεις μίαν» και ο Κωνσταντίνος χάρηκε επειδή βρήκε τη λύση στην πλήξη του. Θα έγραφε μία επιστολή στον Παπανδρέου.
Αλλά γιατί μία; Τρεις επρόκειτο τελικά να του στείλει, που περιείχαν όλες τον «κεραυνό εντός φακέλου».

Η αλληλογραφία στην οποία θα αναφερθούμε ήταν τελείως ασυνήθιστη και διαμείφθηκε μεταξύ του βασιλέως και του πρωθυπουργού του. Η επιστολή δεν περιείχε καμιά κοινωνική αβροφροσύνη του τύπου «υγείαν έχω και υγείαν επιθυμώ και δι’ υμάς», αλλά ήταν λιτή και σοβαρή σαν επιστολή καθηγητού Θρησκευτικών στη συμπεθέρα του.

Η ΑΜ ο βασιλεύς Κωνσταντίνος εμέμφετο τον πρωθυπουργόν του με το πρώτο γράμμα του, επειδή «πέρασε πολύς καιρός και δεν ζητήσατε να με ενημερώσετε…», ενώ λίγο παρακάτω έγραφε «συναντήθημεν τον Μάιον αλλά συνομιλήσαμε μόνον περί Κύπρου». Βεβαίως είναι άκομψο οι ηγέτες μιας χώρας να συνομιλούν για γκόμενες, πλην όμως και η ηλικία του Γεωργίου Παπανδρέου καθίστα έωλη την κατηγορία για την ακρίβεια των συζητηθέντων.

Tα πράγματα πρέπει να συνέβησαν ως ακολούθως. Από του Φεβρουαρίου τρέχοντος έτους εις την κυβέρνηση ευρίσκεται, κατόπιν εκλογών, η Ένωσις Κέντρου, υπό την προεδρία του Γεωργίου Παπανδρέου. Προσωπικός φίλος του Γέρου είναι παλαιόθεν ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, ο οποίος ασκεί καθήκοντα υπουργού Εθνικής Αμύνης.
Όπως λένε δε και οι κακές γλώσσες, από εποχής ισχνών αγελάδων υπήρξεν χρηματοδότης των μηνιαίων μικροεξόδων του αρχηγού του. Ο Γαρουφαλιάς είχε νυμφευθεί την χήραν Φιξ, η δε μπύρα έκανε «σε όλους καλό», όπως ισχυριζόταν τουλάχιστον το λογότυπο της.

Σύμφωνα με τις ειδήσεις των εφημερίδων, μια ομάδα ανωτέρων αξιωματικών συνέπτυξε παραστρατιωτική οργάνωση υπό το brand name «ΑΣΠΙΔΑ», με σκοπό να ανατρέψει ό,τι έως εκείνη τη στιγμή εθεωρείτο μη ανατρέψιμο. Αρχηγός, πάντα κατά τις εφημερίδες, ήταν ο Ανδρέας, ο υιός Παπανδρέου. Πολύ συγχύστηκε όταν έμαθε ο βασιλεύς τα χαμπέρια, επειδή ο στρατός «από… ανέκαθεν» του ανήκε. Του τον είχε κάνει ο πατέρας του μποναμά τα Χριστούγεννα.

Ζήτησε από τον πρωθυπουργό να… ζητήσει από τον υπουργό Εθνικής Αμύνης να κάνει ανακρίσεις και ο πρωθυπουργός έστειλε στον υπουργό του φάκελο με άσχετο θέμα. Σκύλιασε από θυμό ο Κωνσταντίνος και εκτός από ανώτατος άρχων έγινε και συγγραφέας. Κάθισε και συνέγραψε την πρώτη προς Παπανδρέου επιστολή.

Φυσικά ο Γέρος απάντησε σε ανάλογο ύφος. Έτσι, χωρίς «αγιασμό», έγιναν τα εγκαίνια της αλληλογραφίας βασιλέως – πρωθυπουργού…