Timothy Garton Ash: Νέα διαχωριστική γραμμή διχάζει την Ευρώπη

-Η εθνική ταυτότητα παραμένει ασύγκριτη πηγή πάθους και κοινωνικής συσπείρωσης

«Νέα πολιτική διαχωριστική γραμ­μή διχάζει την ήπειρό μας, εξίσου κρίσιμη όσο και αυτή μεταξύ Αρι­στεράς και Δεξιάς. Η γραμμή αυτή διχάζει υπάρχοντα πολιτικά κόμματα και ευνοεί τη δημιουργία νέων, ενώ τροφοδοτεί καινούργια μέτωπα αντιπαράθεσης μεταξύ κρατών. Από τη μία πλευρά διακρίνουμε έτσι το στρατόπεδο του ‘‘Μερκρόν’’ και από την άλλη, αυτό του ‘‘Ορμπβίνι’’.

Παρά τις διαφορές μεταξύ Μέρκελ και Μακρόν, σε ζητήματα όπως αυτά που αφορούν την Ευ­ρωζώνη, και οι δύο στηρίζουν φιλελεύθερες, ευρω­παϊκές λύσεις, βασισμένες στις αρχές της πα­γκόσμιας αλληλεγγύης, εντός της Ε.Ε., αλλά και σε όλο τον κόσμο. Για τον λόγο αυτό επιλέγω να τους ταυτίσω κάτω από το προσωνύμιο ‘‘Μερκρόν’’. Παρά τις διαφωνίες μεταξύ του Ούγγρου ηγέτη Βίκτορ Όρμπαν και του Ιταλού λαϊκιστή Ματέο Σαλβίνι, και οι δύο προάγουν αυταρχικές, ε­θνοκεντρικές λύσεις, επιλέγοντας συνειδητά τον απο­κλεισμό εθνικά ή πολιτιστικά ‘‘ξένων στοιχείων’’. Γι’ αυτό και τους ταυτίζω υπό τον όρο ‘‘Ορμπβίνι’’.

Ο Σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ ανήκουν σαφώς στο στρατόπεδο Μερκρόν, ενώ το βαυαρικό CSU, ο Αυστριακός καγκελά­ριος Σεμπάστιαν Κουρτς, το Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS) του Γιάροσλαβ Κατσίνσκι στην Πολωνία, καθώς και ορισμένοι (όχι όλοι) υπέρμαχοι του Brexit στη Βρετανία, πορεύονται κάτω από το λάβαρο του Ορμπβίνι».

«Όπως βλέπει κανείς στις κερκίδες αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η εθνική ταυτότητα παραμένει ασύγκριτη πηγή πά­θους και κοινωνικής συσπείρωσης. Παρότι καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να ενισχύσουμε την κοινή ευρωπαϊκή –και διεθνή– ταυτότητα, δεν μπορούμε να ε­γκαταλείψουμε στους εθνικιστές τη συναισθηματική έλξη που α­σκεί το εθνικό όραμα. Χρειαζόμαστε νέο, θετικό, κοινωνικό πατριωτισμό, όπως αυτόν που προωθεί ο πρόεδρος Μακρόν στη Γαλλία, παράλληλα με την ενίσχυση του ευρωπαϊσμού και της πα­γκοσμιοποίησης».

Τίμοθι Γκάρτον Ας
Καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, επικεφαλής του freespeechdebate.com και συνεργάτης του ινστιτούτου Hoover στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.
(Από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η μάχη μερκρονισμού – ορμπβινισμού»)

Φωτο: wikipedia.org