Κυρ. Μητσοτάκης: Χορεύοντας με τους εθνικιστές, ρατσιστές, ακροδεξιούς «λύκους»
Του
ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Παρατηρώντας τις εξελίξεις τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και πανευρωπαϊκά (αλλά ακόμα και σε διεθνές επίπεδο), διατυπώνονται καίριας σημασίας ερωτήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον της Δημοκρατίας, με βασικό αντικείμενο την ανάδυση, την επικράτηση και την σε κάποιες περιπτώσεις κυριαρχία της Ακροδεξιάς, του νεοφασισμού, των ρατσιστικών αντιλήψεων.
Το πλέον ανησυχητικό στοιχείο μάλιστα των φαινομένων αυτών είναι η διευρυνόμενη κοινωνική και ιδεολογική τους επιρροή ακόμα και στην κοιτίδα του διαφωτισμού, στην Ευρώπη.
Η Ακροδεξιά και ο νεοφασισμός, που αποκτούν διευρυμένη βάση στον στείρο εθνικισμό και στον ρατσισμό, αποτελούν φαινόμενα που εμφανίζονται και κυριαρχούν κατά την ύστερη περίοδο της παγκοσμιοποίησης, κατά την οποία η ασύδοτη δάση της χρηματοπιστωτικής δομής και των θεσμικών και πολιτικών ερεισμάτων της οδηγούν σε μαζικού χαρακτήρα κρίσεις και καταστροφές κράτη, λαούς, ακόμα και ολόκληρες περιοχές, όπως, π.χ., τη Νότια Ευρώπη.
Από την επιχείρηση νομιμοποίησης στην αυταρχική επιβολή
Κατά την πρώτη περίοδο της δεκαετίας του 1990 ζήσαμε την «εποχή της αθωότητας»… πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ανοικτά σύνορα, ανθρώπινα δικαιώματα… Αυτές υπήρξαν οι επιλογές, τα δολώματα του συστήματος προκειμένου αυτό να διασφαλίσει την ευρύτερη κοινωνική και πολιτικοϊδεολογική νομιμοποίηση, ώστε να εδραιώσει ιστορικά την κυριαρχία του. Αυτό το δόλωμα κατάπιε αμάσητο και η Σοσιαλδημοκρατία, αφήνοντας στο έλεος των μηχανισμών της αγοράς τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Η μεγάλη κρίση του 2008 σήμανε το τέλος των ψευδαισθήσεων. Η επιχείρηση αποδοχής και νομιμοποίησης του συστήματος αντικαταστάθηκε σύντομα από την επιχείρηση καταστολής. Σε οικονομικό-κοινωνικό επίπεδο, η νέα αυτή στρατηγική οδήγησε στην υπερχρέωση των κρατών (προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες), στην αφαίρεση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και στην επιβολή ενός εξοντωτικού προγράμματος λιτότητας.
Ποια πολιτική εξουσία μπορεί να διαχειρισθεί και να επιβάλει ένα τόσο άκρατο αντικοινωνικό πρόγραμμα και παράλληλα να μπορέσει να καταστείλει τις αντιδράσεις;
Αυτή είναι ιστορικά η μήτρα που εξέθρεψε και γιγάντωσε την Ακροδεξιά, ενώ ταυτόχρονα μετατόπισε προς άκρατες συντηρητικές θέσεις τα παραδοσιακά συντηρητικά, χριστιανοδημοκρατικά και φιλελεύθερα κόμματα. Σε μια παράλληλη μάλιστα τροχιά, η κατάρρευση της παραδοσιακής Σοσιαλδημοκρατίας οδήγησε στην κατασκευή του αποκαλούμενου, με τη σύγχρονη ορολογία, ακραίου Κέντρου, που συνιστά τον συγγενή-παραπληρωματικό εταίρο της σκληρής, νεοφιλελεύθερης διαχείρισης.
Το πλέον εναργές παράδειγμα των ιστορικών αυτών μεταλλαγών είναι η ίδια η Γερμανία. Οι εξοντωτικές πολιτικές των ακραίων δημοσιονομικών περιορισμών τις οποίες επέβαλε η γερμανική οικονομικοπολιτική ελίτ οδήγησαν σε εξαθλίωση ένα μεγάλο τμήμα του Νότου και έθεσαν υπό την κυριαρχία της ακόμα και ισχυρές χώρες, όπως η Γαλλία, ενώ οδήγησαν παράλληλα την Ευρώπη στη σημερινή ανυπέρβλητη κρίση.
Όλη αυτήν την κρίσιμη περίοδο η γερμανική ελίτ εφήρμοσε μια ακροδεξιά πολιτική σε κοινωνικό-οικονομικό επίπεδο, ενώ καλλιέργησε ένα έντονο ρατσιστικό κλίμα με τις κατηγορίες και τις απαξιωτικές εκφορές εναντίον της χώρας μας αλλά και ολόκληρου του Νότου.
Εθνικισμός έναντι της παγκοσμιοποίησης
Μέσα από τις ιστορικές αυτές αλλαγές η παγκοσμιοποίηση έχασε τη λάμψη της και απώλεσε ένα σοβαρό τμήμα της νομιμοποίησής της. Η εσωστρέφεια και η προσπάθεια αναβίωσης του κράτους-έθνους αναδύθηκαν ως απαντήσεις απέναντι στην κρίση. Η νέα πολιτική των ΗΠΑ, το Brexit, οι καλπάζοντες ευρωπαϊκοί εθνικισμοί διαμόρφωσαν πλέον ένα νέο ιστορικό τοπίο, μέσα στο οποίο η Ακροδεξιά, ο νεοφιλελευθερισμός, ο εθνικισμός και ο κάθε είδους ρατσισμός βρίσκουν το ιδεωδέστερο περιβάλλον τους, το θερμοκήπιό τους.
Οι χώρες του Visegrad και η Αυστρία αποτελούν σήμερα ακροδεξιά-εθνικιστικά-ρατσιστικά προπύργια, ενώ η Λέγκα του Βορρά κυβερνά στην Ιταλία.
Στην ίδια τη Γερμανία η Ακροδεξιά, με τις όποιες εκδοχές της (Χριστιανοκοινωνιστές, AFD), επικαθορίζει τις κυβερνητικές πολιτικές για το Προσφυγικό.
Στην ουσία, συντηρητική-νεοφιλελεύθερη Δεξιά και Ακροδεξιά αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία, με την Ακροδεξιά όχι μόνο να αποτελεί πλέον οργανική εναλλακτική λύση του συστήματος αλλά και να αποκτά αποφασιστικό ρόλο στις κρίσιμες επιλογές.
Μνημόνια – Ακροδεξιά – ΝΔ
Στη χώρα μας βιώνουμε την περίοδο αυτή κάποιες παρόμοιες μεταλλαγές, στις ακραίες τους πολλές φορές εκδοχές.
Η εγκληματική νεοφασιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής υπήρξε προϊόν όχι μόνο της καταστροφικής οικονομικής κρίσης αλλά και της ιδεολογικοπολιτικής κατάρρευσης των παραδοσιακών κομμάτων της διακυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Η περίοδος 2012 – 2014 υπήρξε αποφασιστική για τη μετατροπή της ΝΔ σε ακροδεξιό-νεοφιλελεύθερο σχηματισμό. Η ΝΔ ενσωματώθηκε αυτόματα όχι μόνο στις νεοφιλελεύθερες-αντικοινωνικές πολιτικές των Μνημονίων αλλά και στις ακραίες αντιλήψεις των θεωριών της «κοινωνίας της ζούγκλας» που θεμελιώθηκαν στις πρωτογενείς θεωρίες του φυσικού δικαίου, που προσεγγίζουν την κοινωνία ως πεδία αναμέτρησης, ως στίβο ενός αδιάκοπου πολέμου που διεξάγεται από όλους εναντίον όλων (bellum omnium contra omnes).
Η μεταλλασσόμενη ταχέως μέσα από αυτήν την ιστορική διαδικασία ΝΔ απέκτησε γι’ αυτό ανοιχτές δομές επικοινωνίας με τη Χρυσή Αυγή (διαμεσολαβήσεις τύπου Μπαλτάκου) και ενσωμάτωσε χωρίς καμία δυσκολία τα χουντικά κατάλοιπα του ΛΑΟΣ, αναθέτοντάς τους μάλιστα πρωταγωνιστικούς πολιτικοϊδεολογικούς ρόλους. Δεν άλλαξαν τη φυσιογνωμία της ΝΔ ο Μ. Βορίδης και ο Αδ. Γεωργιάδης… Αντίθετα, μπήκαν από την κυρία είσοδο και έγιναν δεκτοί μετά φανών και λαμπάδων…
Σ’ αυτήν την ιστορική διαδικασία η παραδοσιακή Κεντροδεξιά και η αποκαλούμενη καραμανλική πτέρυγα δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να προβάλλουν αντιστάσεις και βρέθηκαν στο κομματικό και πολιτικοϊδεολογικό περιθώριο της παράταξης.
Οι σκληρές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν μπορούν να επιτύχουν τη νομιμοποίησή τους από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, γεγονός που αποδυναμώνει ή και ακυρώνει την κοινωνικοπολιτική αναφορά της ΝΔ στη λαϊκή Δεξιά. Αντίθετα, οι πολιτικές αυτές απευθύνονται σε ειδικές ομάδες συμφερόντων, στους κύκλους της διαπλοκής και στα μεγάλα επιχειρηματικά λόμπι. Για τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων ενεργοποιείται ένα δεύτερο επίπεδο: Ο στείρος εθνικισμός, ο ψευδοπατριωτισμός, ο ακραίος διχαστικός-εμφυλιοπολεμικός λόγος. Η μετατόπιση (δηλαδή στην ουσία η αγνόηση) των πραγματικών προβλημάτων σε ένα κατασκευασμένο και ψευδεπίγραφο ιδεολογικό επίπεδο συνοδεύεται, πέραν της πειθούς, από την καταστροφολογία, τη δημιουργία κλίματος ανασφάλειας, αβεβαιότητας και παραίτησης των πολιτών. Γι’ αυτό χρειάζεται η οιονεί πατρωνία, τα επάλληλα Μνημόνια, οι «μέχρι θανάτου» μεταρρυθμίσεις. Η δουλεία, ατομική και συλλογική, πρέπει να διαιωνισθεί…
Ο χυδαίος πολιτικός λόγος της ΝΔ
Πώς διατυπώνεται στο επίπεδο του πολιτικού λόγου ολόκληρο αυτό το πακέτο;
Με την υιοθέτηση ενός ευτελούς και χυδαίου πολιτικού λόγου, χαρακτηριστικό του οποίου είναι η παντελής απουσία επιχειρημάτων και η έλλειψη λογικής συνοχής.
Η γλώσσα, όπως γνωρίζουμε, δεν είναι μια απλή δομή επικοινωνίας, αλλά είναι σκέψη, είναι μια κυρίαρχη πνευματική-πολιτισμική διεργασία. Ο χυδαίος λόγος στο επίπεδο της πολιτικής εκφράζει και αντικατοπτρίζει τις χυδαίες και ευτελείς πολιτικές επιλογές και αντιλήψεις, που περιφρονούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, τις αξίες και τα δικαιώματα των πολιτών.
Η νεοφιλελεύθερη «κοινωνία της ζούγκλας», την οποία υιοθετεί και διαφημίζει η ακροδεξιά ηγεσία της ΝΔ, εκφράζεται στο πολιτικό επίπεδο από τον πολιτικό λόγο της «ζούγκλας», από ύβρεις και πολιτικές υλακές, που εκφέρονται από την ηγεσία αυτή (ακόμα και μέσα στο Κοινοβούλιο) είτε για να απαξιώσουν και να εκφοβίσουν τους αντιπάλους είτε (όπως πιστεύουμε) για να κρύψουν τους δικούς της φόβους, τη δική της πολιτική και πνευματική πενία και ευτέλεια.
Ο φυσικός χώρος της ΝΔ: Εθνικιστική – ρατσιστική – ευρωπαϊκή Ακροδεξιά
Η ιστορική αυτή μεταλλαγή της ΝΔ αποκτά τώρα διεθνείς «διαστάσεις». Η ηγεσία της ΝΔ συμπεριφέρεται σ’ ένα πρώτο επίπεδο ως απατημένη σύζυγος απέναντι στα μέχρι τώρα αφεντικά της. Και δικαίως… Ούτε πιστοληπτική γραμμή στήριξης, ούτε τέταρτο Μνημόνιο, ούτε νέα μέτρα… και το χειρότερο: Το σοβαρό ενδεχόμενο να συναινέσουν οι επόπτες και δανειστές στην κατάργηση της μείωσης των συντάξεων…
Ευθεία σύγκρουση λοιπόν στο οικονομικό, κοινωνικό και, κατά προέκταση, στο πολιτικό επίπεδο… Αφού οι δανειστές άφησαν ξεκρέμαστη την ηγεσία της ΝΔ…
Όμως ένα ακόμα σοβαρό πλήγμα επήλθε για τη ΝΔ στο ιδεολογικό επίπεδο, με την πλήρη συναίνεση του συνόλου των ευρωπαϊκών θεσμών και των εκπροσώπων τους αλλά και της συντριπτικής πλειοψηφίας των ευρωπαϊκών κομμάτων και των κομματικών οικογενειών (ακόμα και του ΕΛΚ) στη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ.
Γι’ αυτό και η ηγεσία της ΝΔ ακολουθεί πλέον τον φυσικό της δρόμο: Την ένταξη και συμπόρευσή της με τα ακροδεξιά-εθνικιστικά-ρατσιστικά κόμματα και τις ηγεσίες τους, που έχουν αποκτήσει πλέον ισχυρό status στην Ευρώπη.
Δεν πρόκειται συνεπώς για μια κίνηση αντίδρασης απέναντι στο επίσημο ευρωπαϊκό κέντρο αλλά για μια νομοτελειακή εξέλιξη που αφορά το παρόν και το μέλλον της ΝΔ.
Η οργανική συγγένεια της ΝΔ με τα κόμματα αυτά προκύπτει από την ίδια την ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερή της μετάλλαξη. Οι χώρες του Visegrad, η αυστριακή ηγεσία, η Λέγκα του Βορρά, η γερμανική Ακροδεξιά συγκροτούν πλέον τους ιστορικούς της συμμάχους όχι μόνο στο Προσφυγικό αλλά και στο ευρύτερο εθνικιστικό ζήτημα, που φαίνεται ότι αποτελεί το νέο θεμέλιο της Ακροδεξιάς και των νεοφασιστικών μορφωμάτων.
Γιατί αποκαλούμε τη συμπόρευση αυτή νομοτελειακή και αναπότρεπτη; Γιατί ο αντικοινωνικός και αντιανθρωπιστικός της χαρακτήρας αναδεικνύεται στη βάση της κοινωνικής ζωής, αφορά την περιφρόνηση και απαξίωση των δικαιωμάτων των πολιτών και της ίδιας της Δημοκρατίας.
Θεμέλιο: Ο κοινωνικός ρατσισμός
Δεν χρειάζεται ο Κυρ. Μητσοτάκης τον Πρόεδρο της Αυστρίας για να πάρει γραμμή για τα εργασιακά και τα 12ωρα… Ο ίδιος μιλάει για το τέλος του οκταώρου, της σταθερής εργασίας, της ασφάλισης και του συνόλου των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Εδώ εκκολάπτεται ο κοινωνικός ρατσισμός, η περιφρόνηση για όσους δεν βρίσκουν δουλειά, για όσους πένονται και υποφέρουν.
Γιατί όλοι αυτοί αποτελούν προϊόντα της φυσικής εξέλιξης του ανταγωνισμού όπου επικρατούν οι ικανοί, οι άξιοι, οι δυνατοί…
Είναι εύκολο συνεπώς ο κοινωνικός ρατσισμός να συναντηθεί με τον ρατσισμό κατά των προσφύγων, κατά των άλλων λαών, κατά κάθε φυλής και κατά κάθε κοινωνικής κατηγορίας, που εμποδίζουν την επέκταση της «κοινωνίας της ζούγκλας».
Νεοφιλελευθερισμός, Ακροδεξιά, εθνικισμός, διχασμός και ρατσισμός συγκροτούν πλέον τα συστατικά στοιχεία της ΝΔ και της ηγεσίας της.
Γκρίζα χρώματα, φαιές πινελιές σε έναν πίνακα με μελανό φόντο… Για να μας θυμίζουν τον εφιάλτη που έζησε η Ευρώπη πριν από 80 σχεδόν χρόνια…
Φωτο: nd.gr