Ιούλιος μήνας ναι, Ιουλιανά όχι!
Του
ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Αρχιτέκτονα – Συγγραφέα,
Μέλους της Συντονιστικής Επιτροπής
του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης
των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα
Υπάρχει «σχέδιο αποστασίας» και άρα ανάγκη «ανένδοτου αγώνα» σήμερα;
Πώς ακριβώς το έλεγε ο «θείος» Μαρξ; Η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα;
Με αφορμή την πρόσφατη αποχώρηση/ανεξαρτητοποίηση των βουλευτών των ΑΝΕΛ Δ. Καμμένου και Λαζαρίδη, η κυβέρνηση προσπάθησε να επαναφέρει εικόνες από το μακρινό παρελθόν, από το 1965, μιλώντας για «αποστασία» (προφανώς, η οποιαδήποτε αναφορά εκ μέρους της σε έναν πρόσφατο Ιούλη, εκείνου του 2015, κατά τη διάρκεια του οποίου μετέτρεψε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος από «ΟΧΙ» σε «ναι», είναι απευκταία και καταχωνιασμένη…).
Ο όρος «αποστασία» έγινε συνώνυμος στην πολιτική ιστορία της χώρας μας με την περιγραφή των γεγονότων του 1965, γνωστά και ως Ιουλιανά, και αφορά το λεγόμενο βασιλικό πραξικόπημα που αποσκοπούσε σε ανατροπή της λαοπρόβλητης κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου. Τα στοιχεία που συνοδεύουν το ιστορικοπολιτικό πλαίσιο της αποστασίας και αποδίδουν το πολιτικό νόημα του συμβάντος είναι:
– Λαοπρόβλητη κυβέρνηση.
– Σύγκρουση της κυβέρνησης με διάφορα κέντρα απαιτώντας τον δημοκρατικό τους έλεγχο.
– Σύγκρουση με τον ξένο παράγοντα λόγω εθνικού θέματος (Κυπριακό) και προσπάθεια μιας διαφορετικής ισορροπίας στις σχέσεις μαζί του (ταξίδι του Γέρου στις ΗΠΑ).
– «Πάνδημη υποστήριξη του λεγόμενου ‘‘πεζοδρομίου’’, σύμφωνα με τις φράσεις του κατεστημένου της εποχής και των εκπροσώπων του, στις περίφημες συνεδριάσεις του Συμβουλίου του Στέμματος λόγω των ανεπανάληπτων μαζικών διαδηλώσεων από την ίδια μέρα της αποπομπής του Γέρου και για 70 μέρες» (Βασίλης Ασημακόπουλος).
– Κυβέρνηση αποστατών με τις ψήφους της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τα σενάρια αποστασίας και εκτροπής του πολιτεύματος που βγήκαν από τα ντουλάπια τις τελευταίες μέρες με αφορμή την αποχώρηση/ανεξαρτητοποίηση των δύο βουλευτών των ΑΝΕΛ, με αιτιολογικό στο σκεπτικό τους τη συμφωνία της κυβέρνησης με τα Σκόπια, σκοπό έχουν τη συγκράτηση περαιτέρω διαρροών από την κυβερνητική πλειοψηφία.
Αποτέλεσμα αυτών ήταν τα μεν κυβερνητικά στελέχη να κάνουν λόγο για οργανωμένο σχέδιο που ακουμπά σε επιχειρηματικά συμφέροντα, η δε αξιωματική αντιπολίτευση να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι καταφεύγει στη χρήση λάσπης.
H τελική συμφωνία για το «Μακεδονικό», όπως και η συμφωνία εξόδου από τα Μνημόνια πυροδοτούν εξελίξεις. Οι αντιδράσεις με αφορμή το «Μακεδονικό» φαίνεται προς το παρόν να υπερβαίνουν τους όποιους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον πιεστικό στους βουλευτές (και λόγω αντιδράσεων και λόγω συνειδήσεων, όπως και στην αρχική φάση των Μνημονίων, που βρίσκονταν άλλοι στη θέση τους).
Η υποτίμηση του ζητήματος (και η απαξίωση έως εχθρότητα από τμήματα του κυβερνώντος κόμματος, ιδιαίτερα της πολυάριθμης εθνομηδενιστικής συνιστώσας) είχε και θα έχει συνέπειες. Στο πλαίσιο της ρευστότητας που διαμορφώνεται είναι βέβαιο ότι πολλοί και διάφοροι παράγοντες θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν τις εξελίξεις, όπως συνήθως συμβαίνει.
Τούτο δεν έχει καμιά σχέση με αποστασία, πόσω δε μάλλον με ονειρώξεις περί ανένδοτου αγώνα (με παντελή απουσία του λαϊκού παράγοντα).
Άλλωστε, την εποχή του ανένδοτου αγώνα το «εθνικό» ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με το «κοινωνικό» («ταξικό») – σήμερα η συριζαίικη Αριστερά, και όχι μόνον, έχει πάρει διαζύγιο από το «εθνικό» (αρκέι να δείτε τους χαρακτηρισμούς για τα συλλαλητήρια με αφορμή το «Μακεδονικό»).
Έτσι απέμειναν μόνες οι κυβερνητικές φωνές… «Λύκος, λύκος…», κατά το γνωστό παραμύθι, και η μπάλα στην εξέδρα…
e-mail: [email protected]