Πιο βαθιά στην κρίση του Μεταναστευτικού η Ελλάδα
-Με το «ρουσφέτι» στη Μέρκελ και τα νέα ευρωπαϊκά hotspots
Το πράσινο φως για τη δημιουργία νέων hotspots στην Ελλάδα, όπου θα μεταφέρονται μετανάστες που διασώζονται εντός των θαλασσίων συνόρων της ΕΕ, δόθηκε από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ενώ αναπάντητα μένουν τα ερωτηματικά από τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι είναι έτοιμος να υπογράψει διμερή συμφωνία με την κ. Μέρκελ για την επιστροφή μεταναστών που πέρασαν στο ευρωπαϊκό έδαφος με πρώτο σταθμό την Ελλάδα.
Η Σύνοδος Κορυφής, έπειτα από έναν μαραθώνιο διαπραγματεύσεων, τα ξημερώματα της Παρασκευής κατέληξε σε συμβιβασμό, ο οποίος μπορεί να δίνει ένα όπλο στην κ. Μέρκελ προκειμένου να αντιμετωπίσει την απειλή του κυβερνητικού εταίρου της (CSU) και του προερχόμενου από αυτό υπουργού Εσωτερικών ότι θα κλείσει τα σύνορα της Γερμανίας, βάζοντας ουσιαστικά τέλος στη Συνθήκη Σένγκεν, κίνηση που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε απώλεια της δεδηλωμένης για τη γερμανίδα καγκελάριο.
Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής όμως απέχει κατά πολύ από το να δώσει πραγματική λύση στο Μεταναστευτικό, ενώ διατηρεί το χάσμα μεταξύ των χωρών που υφίστανται τις συνέπειες της μεταναστευτικής κρίσης και εκείνες που δεν δέχονται να επιδείξουν οποιαδήποτε αλληλεγγύη.
Συγκεκριμένα, η Σύνοδος Κορυφής, μετά την πίεση και της Ιταλίας, αποφάσισε σε συνεργασία με τον ΟΗΕ αλλά και τις αντίστοιχες τρίτες χώρες να εξετάσει τη δημιουργία περιφερειακών πλατφορμών αποβίβασης, όπου θα οδηγούνται όσοι μετανάστες διασώζονται στη θάλασσα. Μια ιδέα που απέχει μόλις ένα βήμα από τη δημιουργία κέντρων συγκέντρωσης και παραμονής των μεταναστών στο έδαφος των τρίτων χωρών (π.χ. η Λιβύη), αν και οι πλατφόρμες αυτές θα βρίσκονται εντός περιοχών που ανήκουν σε τρίτα κράτη.
Όμως για όσους μετανάστες διασώζονται εντός των ευρωπαϊκών θαλασσίων ζωνών προβλέπει ότι «θα πρέπει να αναλαμβάνονται, εντός των ορίων μιας κοινής προσπάθειας, από ελεγχόμενα κέντρα που θα δημιουργηθούν σε κράτη-μέλη, μόνο σε εθελοντική βάση, όπου η ταχεία και ασφαλής επεξεργασία θα επιτρέπει, με την πλήρη υποστήριξη της ΕΕ, να γίνεται διαχωρισμός μεταξύ των παράτυπων μεταναστών, που θα επαναπατρίζονται, και εκείνων που χρειάζονται διεθνή προστασία, για τους οποίους μπορεί να έχει εφαρμογή η αρχή της αλληλεγγύης».
Προφανώς η απόφαση αφορά τις χώρες του Νότου, την Ιταλία και την Ελλάδα (όσοι διασώζονται από μια βάρκα νότια της Κρήτης προφανώς δεν θα μεταφέρονται στη… Δανία), και προβλέπει τη δημιουργία, σε… εθελοντική βάση, νέων μεγάλων hotspots, όπου θα γίνεται η διαλογή σε παράτυπους μετανάστες, οι οποίοι θα επαναπατρίζονται, και σε όσους χρειάζονται διεθνή προστασία, για τους οποίους «μπορεί να έχει εφαρμογή η αρχή της αλληλεγγύης»!
Πολύ απλά, τα νέα hotspots θα απορροφούν πλέον όλες τις ροές των διαδρομών της Κεντρικής και Ανατολικής Μεσογείου και θα φιλοξενούν εκεί για απροσδιόριστο διάστημα τους διασωθέντες, μέχρις ότου γίνει η μακρά και όχι εύκολη διαδικασία διαχωρισμού και κατόπιν φυσικά θα πρέπει να εξασφαλισθεί ότι η χώρα προέλευσής τους θα δεχθεί τον επαναπατρισμό τους, ενώ για τους δικαιούχους ασύλου θα ισχύει η… ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και θα περιμένουν προφανώς πότε θα αποφασίσει να τους δεχθεί μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.
Συγχρόνως η Σύνοδος Κορυφής απαιτεί να σφίξουν οι έλεγχοι στα Δυτικά Βαλκάνια, ώστε να αποτραπούν οι δευτερογενείς ροές (σ.σ.: Από την Ελλάδα).
Στο πλαίσιο αυτό, προκαλεί πολλά ερωτηματικά η δημόσια δήλωση του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα, που έσπευσε να κάνει μια γενναία χειρονομία καλής θέλησης προς τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκ. Μέρκελ λέγοντας ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να υπογράψει διμερή συμφωνία για την επιστροφή στην Ελλάδα μεταναστών που εισήλθαν στην Ευρώπη από τη χώρα μας και κατέληξαν στη Γερμανία. Αν και, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, αυτήν τη στιγμή στην κατηγορία αυτή δεν ανήκουν περισσότερα από 100 άτομα τον μήνα, κανείς δεν γνωρίζει αν αυτός ο αριθμός θα παραμείνει χαμηλός ή αν θα αυξηθεί, καθώς οι ροές αυτές εξαρτώνται κυρίως από το πόσο ερμητικά κλειστά θα κρατούν τα σύνορά τους με την Ελλάδα η Αλβανία και η ΠΓΔΜ.
Μετά από αυτήν τη συμφωνία η Αθήνα δεν θα μπορεί να αρνηθεί την υπογραφή αντίστοιχων συμφωνιών και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ανοίγοντας τον δρόμο όμως και για αναδρομική ισχύ της πρακτικής αυτής, δηλαδή των επιστροφών μεταναστών στη χώρα από την οποία εισήλθαν στην Ευρώπη, κάτι εξάλλου που προέβλεπε το Δουβλίνο αλλά δεν εφαρμόζεται.