Ανακαλύψαμε τον εχθρό: Η Εκκλησία φταίει για όλα, που βούλιαξε η χώρα και ο λαός!
Και η… λύτρωση, κατά την κυβέρνηση, είναι η έκδοση διαζυγίου, ποντάροντας ότι έτσι θα πάρει ψήφους
Βρήκαμε τον εχθρό. Ανακαλύψαμε ξαφνικά ποιος φταίει για το μαρτύριο που ζουν οι Έλληνες από το 2009 μέχρι σήμερα. Ποιος χρεοκόπησε τη χώρα, ποιος βούλιαξε τα Ταμεία, ποιος φαλίρισε τις τράπεζες, ποιος λήστεψε τις συντάξεις και τους μισθούς, ποιος εκτίναξε στα 100 δισ. ευρώ τις οφειλές στην Εφορία, ποιος έφερε τα εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα, ποιος ευθύνεται για τα πάνω από 200 δισ. ευρώ «κόκκινα» δάνεια, για τους πλειστηριασμούς ακινήτων, τις κατασχέσεις λογαριασμών, για τη φυγή πάνω από 600.000 νέων, ανάμεσα στους οποίους και σπουδαία μυαλά, το αύριο της πατρίδας μας, για το 1.000.000 ανέργους, για τη φτώχεια που έχει χτυπήσει την πόρτα του 35% των Ελλήνων, για το χρέος που έχει ξεπεράσει τα 320 δισ. ευρώ και θα έχει δεμένη τη χώρα μέχρι το 2060 και βάλε, για τη «λύση» του Σκοπιανού.
Η Εκκλησία τα δημιούργησε όλα αυτά. Αυτή κυβερνούσε την Ελλάδα. Γιατί… συγκυβερνούσε με το κράτος! Και στα υπουργικά συμβούλια… επηρέαζε τους υπουργούς και έτσι ήρθαν όλα τα κακά…
Και πλέον, ως εδώ και μη παρέκει…
Αναγκαίο πλέον το διαζύγιο, κρίνει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ο χωρισμός Κράτους – Εκκλησίας είναι στο τραπέζι του Μαξίμου, όπως αποκάλυψε η «Καθημερινή» στο πρωτοσέλιδό της την περασμένη Κυριακή, που κάθε άλλο παρά διαψεύσθηκε από την κυβέρνηση. Αντίθετα, πρωτοκλασάτοι υπουργοί έσπευσαν να πλειοδοτήσουν. Κάτι που επιβεβαιώνει σε μεγάλο βαθμό την αναφορά στο δημοσίευμα ότι αυτή η κίνηση θα παρουσιαστεί ως «προοδευτικό πρόσημο», με στόχο την… εισβολή στον μεσαίο χώρο.
Πέρα, όμως, από τους λόγους για τους οποίους το Μαξίμου έβαλε στις προτεραιότητές του τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, είναι πέρα και από την πιο υστερόβουλη σκέψη ότι η Εκκλησία έχει την παραμικρή ευθύνη για τα δεινά που περνάει εννιά χρόνια τώρα ο ελληνικός λαός, που κυριολεκτικά έχει χάσει τη ζωή του, και για τον διεθνή διασυρμό της χώρας, που κυκλοφορεί παντού με το χέρι απλωμένο για ζητιανιά. Δεν αποφάσιζε η Εκκλησία…
Αντίθετα, μπήκε μπροστά εκεί όπου το κράτος ήταν απόν. Και κάθε μέρα, με τα συσσίτια και άλλους τρόπους, προσπαθεί να μετριάσει τον πόνο και τη δυστυχία εκατοντάδων χιλιάδων συνανθρώπων μας που η κρίση τούς έφερε να μην έχουν ούτε ένα πιάτο φαΐ. Και έχει κρατήσει ζωντανές χιλιάδες οικογένειες. Κάνει αυτό που δεν κάνουν οι κυβερνώντες, σημερινοί και χθεσινοί, και ποτέ δεν βγήκε να το διαφημίσει. Αντί του μάννα, όμως, χολή…
Δεν διεκδικεί εξουσία η Εκκλησία.
Τα χωράφια είναι παραπάνω από χωριστά. Και το κράτος διαχρονικά έχει καταληστέψει την τεράστια περιουσία που είχε η Εκκλησία από δωρεές και κληρονομιές. Πάντα δίνει, χωρίς να παίρνει… Ενοχλεί, όμως… Γιατί ο Έλληνας, όποια κι αν είναι η πολιτική του ταυτότητα, πιστεύει. Και πηγαίνει στην Εκκλησία της γειτονιάς του χωρίς να τον υποχρεώνει κανείς ή να προσδοκά ανταλλάγματα…
Ενοχλεί, χαλάει την πιάτσα…
Ώρα να περιορισθεί…
Μόνο που λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Και άλλοι που ήταν στο Μαξίμου επιχείρησαν κάποια στιγμή τον περιβόητο χωρισμό, όμως στην πορεία έκαναν όπισθεν ολοταχώς, υποχρεώθηκαν σε άτακτη υποχώρηση. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να διατάξει τον Έλληνα (και γενικά τον πολίτη του κόσμου) να πιστεύει ή να μην πιστεύει. Είναι έμφυτο. Το έχει μέσα του ο άνθρωπος από τη στιγμή που βλέπει το φως της ζωής. Και δεν μπορεί να το ξεριζώσει κανείς.
Και αυτό για το καλό του θα είναι να μην το ξεχνά ο Αλέξης Τσίπρας.
Υπάρχει, πάντως, και η… λύση της κατάργησης της Εκκλησίας…
ΥΓ.: Εύλογο το ερώτημα, η απορία τι επιδιώκουν εκείνοι που διαλαλούν τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας ως μεγάλη προοδευτική αλλαγή. Θα προσφύγουμε στον Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ο οποίος στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» στο Kontra την περασμένη Πέμπτη, στην ερώτηση τι επιδιώκουν αυτοί που βάζουν θέμα χωρισμού, είπε τα εξής:
«Αυτοί που επιδιώκουν τον λεγόμενο χωρισμό επιζητούν:
Α. Η Εκκλησία να πάψει να είναι η επικρατούσα θρησκεία των Ελλήνων.
Β. Οι κληρικοί και οι εργαζόμενοι σε αυτή να μην έχουν κοινωνικά δικαιώματα και οικονομική βοήθεια από το κράτος.
Γ. Η Εκκλησία να μεταβληθεί σε ένα κοινό σωματείο ιδιωτικού δικαίου.
Δ. Να καταργηθούν οι Θεολογικές Σχολές στα Πανεπιστήμια και η εκκλησιαστική εκπαίδευση.
Ε. Να καταργηθεί το μάθημα των Θρησκευτικών στα σχολεία –ήδη ο επί της Παιδείας υπουργός επιδιώκει τη μετατροπή του σε Θρησκειολογία, ενώ στη χώρα μας είναι πολυομολογιακό μάθημα–, η προσευχή και ο εκκλησιασμός».