Δώσαμε Μακεδονία – Πήραμε τη λέξη «Βόρεια»

Του
ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗ

-Με γραβάτα, για να μη φαίνεται το χρέος

Μπορεί να λέει ο καθένας ό,τι θέλει για τον υπουργό, που με την πρώτη ευκαιρία σηκώνεται στις μύτες των ποδιών του επειδή θέλει να δείξει το μπόι του.

Άλλωστε κι αυτός δεν χάνει ευκαιρία να λέει ό,τι θέλει. Στην ιστορία με τα Σκόπια συμφωνεί με τον πρωθυπουργό του, που δεν έχασε την ευκαιρία να πει μερικές μέρες πριν τις Πρέσπες, στη Θεσσαλονίκη: «Πάμε να πάρουμε, δεν πάμε να δώσουμε…».

Κάπως έτσι κρατάνε το όνομα «Μακεδονία» οι γείτονες. Εμείς απλώς παίρνουμε, με τη συμφωνία, τη λέξη «Βόρεια»!

Υπάρχει όμως και προηγούμενο, απολύτως προφητικό (που αντιγράφω από το www.styx.gr):

«…Τετάρτη βράδυ (25 Νοεμβρίου 2015) στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ ο Γιώργος Κατρούγκαλος ‘‘κρεμασμένος’’ στο πάνελ των ομιλητών για την παρουσίαση του βιβλίου ‘‘Ιστορίες με κακό τέλος’’:

# Έκανε βαθιά υπόκλιση στους Αμερικανούς για να είναι εντός γραμμής.

# Αποκάλυψε τις πηγές έμπνευσής του για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, που οδηγεί εργαζόμενους, συνταξιούχους και άνεργους στην αιματοχυσία (σ.σ.: Και με τη νέα περικοπή των συντάξεων από τον Δεκέμβρη…).
‘‘Το 1949’’, είπε, ‘‘διοικητής του ΙΚΑ ήταν Αμερικανός. Προσπαθούσε να ενοποιήσει τα Ταμεία. Εβδομήντα χρόνια δεν τα καταφέραμε. Θα το πετύχουμε τώρα’’. Και πάγωσε το ακροατήριο.

‘‘Η φιλοδοξία μας δεν είναι’’, είπε τότε o Kατρούγκαλος, ‘‘να έχουμε ένα κακό τέλος’’, θέλοντας να παίξει με τον τίτλο του βιβλίου που παρουσίαζε, «αλλά να κάνουμε μια καλή αρχή.

Η φυγή του όμως άρον άρον από την αίθουσα, με το που τέλειωσε η εκδήλωση, αποδεικνύεται ότι δεν είχε καλό τέλος. Μια που το καταπέτασμα του ουρανού, με το που βγήκε στον δρόμο, εσχίσθη στα δύο και ήρθε η βραδινή νεροποντή, που έπνιξε το κέντρο της Αθήνας.

Είναι γεγονός ότι κατά το χρονικό διάστημα Δεκέμβριος 1948 – Ιούλιος 1950 διοικητής του ΙΚΑ, βάσει του ΑΝ 852/1948 και του Ν. 1367/1949 ήταν ο Αμερικάνος Ο. Powell…».
Στο Σκοπιανό έγινε του Νίμιτς, που συμπλήρωσε τα ένσημά του. Στις συντάξεις έρχεται το deal με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, με την Ουάσινγκτον πίσω από τις Πρέσπες, και ένα πολιτικό συνοικέσιο, με τον Καμμένο να περισσεύει…

Τα δεκάδες προαπαιτούμενα αποτελούν έναν λεκέ, που δεν βγαίνει με την καθαρή έξοδο, και μας δένουν χειροπόδαρα μαζί με πλεονάσματα-μαμούθ μέχρι το 2060. Δίχως να βγάζουν πουθενά.

Τα άλλα έρχονται στην ώρα τους: Η σφαγή στις συντάξεις εφέτος τον Δεκέμβρη, η μείωση του αφορολόγητου μέσα στο 2019, που «κουρεύει» πάλι συντάξεις αλλά και μισθούς, το διπλό «χαράτσι» με τον ΕΝΦΙΑ.

Το… έργο Σταθάκη πάντως με το πολυνομοσχέδιο ακρωτηριάζει τη ΔΕΗ, που μένει χωρίς Μεγαλόπολη και Φλώρινα, και από το τέλος του χρόνου βγαίνει στο σφυρί ακόμη και η πρώτη κατοικία.

Με την αμερικάνικη Αριστερά στην Ελλάδα να στήνει μια παρτίδα πόκερ με τις κάλπες και να μη διστάζει να πει (όπου την παίρνει): «Τι να την κάνετε τη Δεξιά; Eμείς εδώ τι πουλάμε;».

YΓ.: O οδηγός ταξί που με πήγαινε προχθές στο δημαρχείο μού το ’πε νέτα σκέτα: «Εγώ και η οικογένειά μου θα ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σπίρτζης έδιωξε την Uber, που δεν έκοβε αποδείξεις». Μόνο που… «ξέχασε» να μου δώσει τη δική του!