Η συμφωνία
Γράφει ο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Κακώς λένε όλοι ότι ο Τσίπρας δεν τηρεί τις υποσχέσεις του. Δηλαδή, μπορεί να μην τηρεί τις υποσχέσεις που έδωσε στον ελληνικό λαό, αλλά τις υποσχέσεις που έδωσε στη Γερμανία και στην Αμερική τις τήρησε όλες!
Υποσχέθηκε ότι θα περάσει τα αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα και το έκανε. Υποσχέθηκε ότι θα δώσει τη μακεδονική ταυτότητα και γλώσσα στους Σλάβους Σκοπιανούς και τήρησε στο ακέραιο ό,τι ακριβώς δεσμεύτηκε απέναντι στους ξένους. Και σαν γνήσιος… «αριστερός», καμαρώνοντας στο ανεκδιήγητο «διάγγελμά» του, μας εξήγησε ότι μπορεί να χάρισε τη μακεδονική ταυτότητα στο γειτονικό κρατίδιο, αλλά τώρα θα υλοποιηθεί η… «ευρωατλαντική ολοκλήρωση», για την οποία κόπτονται Βερολίνο και Ουάσινγκτον!
Άλλωστε, είναι γνωστό ότι κάθε ακραιφνής «αριστερός» με μαρξιστική συνείδηση στην πρώτη σειρά των υποχρεώσεών του θέτει τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ!
Ένα τέτοιο κορυφαίο ζήτημα όπως η ονομασία που χάρισε ο Αλέξης στους Σλάβους σε βάρος της Μακεδονίας έπρεπε να τεθεί σε δημοψήφισμα. Δεν το έκανε ο Τσίπρας. Ούτε θεώρησε απαραίτητο να ενημερώσει προηγουμένως τα πολιτικά κόμματα. Προείχε η παρέλαση των ανώμαλων ομοφυλοφίλων στην πλατεία Συντάγματος και ο φωτισμός του Κοινοβουλίου με τα χρώματα της σημαίας των γκέι, ώστε να αυξηθεί το κύρος του.
Συνετέλεσε και η Νέα Δημοκρατία σε αυτό το «επίτευγμα» με τη συμμετοχή εκπροσώπων της στην παρδαλή παρέλαση. Και ο «εντυπωσιακός» φωτισμός της Βουλής με τα παρδαλά χρώματα φώτισε τη διαστροφή της κυβέρνησης αλλά και την ανοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού δεν διαμαρτυρήθηκε για αυτήν τη φωταψία στον «Ναό»(;) της «Δημοκρατίας»…
Λάτρης της Ιστορίας, ο Αλέξης μάς γύρισε στα 1924, ώστε να δώσει ένα μάθημα στο ΚΚΕ για το πώς έπρεπε να λάβουν σάρκα και οστά οι επιδιώξεις των κομμουνιστών, που ήσαν πιστοί στον Στάλιν. Ό,τι δεν επέτυχαν ο ερυθρός τσάρος, ο Δημητρόφ και ο Τίτο, το επέτυχε ο Αλέξης! Όταν το 1917 επεκράτησε η Οκτωβριανή Επανάσταση των Μπολσεβίκων, ιδρύθηκε η Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η οποία στην ουσία αντικατέστησε τη Ρωσία. Ήταν το πρώτο κράτος στην Ιστορία το οποίο δεν προσδιόριζε η γεωγραφία ούτε η εθνική Ιστορία ούτε καμιά δυναστεία. Το προσδιόριζε απλώς το πολίτευμά του, το πολιτικό σοσιαλιστικό περιεχόμενό του και η διαχείρισή του από τα σοβιέτ, δηλαδή από τις αντιπροσωπείες των εργατών και των στρατιωτών.
Συνεπώς, μπορούσε να επεκτείνεται παντού όπου μια εγχώρια κομμουνιστική επανάσταση επικρατούσε.
Για να επιτύχει την κάθοδό της στο Αιγαίο, ίδρυσε τη Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία, ώστε όταν θα επικρατούσε η επανάσταση θα είχαμε την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών στα Βαλκάνια. Γι’ αυτό το 1924 διεκήρυξε η ΒΚΟ ότι διεθνιστικό καθήκον όλων των κομμουνιστών ήταν η ανεξάρτητη Μακεδονία και η ανεξάρτητη Θράκη, που θα αποτελούσαν Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες.
Έτσι, ο Στάλιν αποκτούσε έλληνες συμμάχους για την απόσπαση της Μακεδονίας. Τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου του 1932, το επίσημο όργανο του ΚΚΕ δημοσίευσε στην πρώτη του σελίδα την «Προκήρυξη προς τον Μακεδονικό Λαό, που ζει κάτω από την ελληνική κυριαρχία». Την προκήρυξη απηύθυνε η Κεντρική Επιτροπή της Εσωτερικής Μακεδονικής Οργάνωσης, που είχε εξαπολύσει το «Ίλιντεν» (είχαμε γράψει για αυτό σε προηγούμενο άρθρο μας).
Αυτή η προκήρυξη δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτά που συμφώνησαν στις μέρες μας ο Τσίπρας και ο Ζάεφ. Όμως τότε ορισμένοι κορυφαίοι ηγέτες του ΚΚΕ διεφώνησαν με την πολιτική του κόμματος και υπερασπίσθηκαν τη Μακεδονία, όπως ο ιδρυτής του «Ριζοσπάστη» Γιάννης Πετσόπουλος, ο βουλευτής Σεραφείμ Μάξιμος, ο πρώην γενικός γραμματέας του κόμματος Θωμάς Αποστολίδης και ο ιστορικός Γιάννης Κορδάτος. Για αυτόν τον λόγο, διεγράφησαν από το κόμμα. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, νέα ξένη δύναμη επεδίωξε όχι πλέον να ελέγξει μέσω τρίτων τη Μακεδονία, αλλά να την προσαρτήσει πλήρως. (Και αυτός είναι ο βαθύτερος στόχος του Ζάεφ χάρις στη συνδρομή του Τσίπρα.)
Μιλάμε για την Κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία, που κινήθηκε με πιο πονηρό τρόπο. Ο Τίτο ίδρυσε τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας στα πρότυπα της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας και με αυτόν τον τρόπο επεχείρησε να απορροφήσει την ελληνική Μακεδονία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία.
Στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας, ίδρυσε μιαν ομόσπονδη, λαϊκή και μετά σοσιαλιστική, ψευδοδημοκρατία, με το κάλπικο όνομα «Μακεδονία». Και για να της βρει λαό, κατασκεύασε ένα… «μακεδονικό έθνος»! Ακριβώς αυτό το κάλπικο έθνος είναι τα Σκόπια, που με τη βοήθεια του Τσίπρα επιτυγχάνει τον ίδιο στόχο που δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει ο Τίτο! Και καμαρώνει ο πρωθυπουργός των Εξαρχείων για την… «ιστορική συμφωνία» με τον Ζάεφ.
Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Αμερική, επειδή φοβόταν τα γειτονικά μας κράτη που ήσαν υπό τον έλεγχο του Στάλιν, πήρε το μέρος μας, ενώ σήμερα υποστηρίζει τα Σκόπια για τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ. Στο διάστημα μεταξύ 1944 – 1948, ο Τίτο χρησιμοποίησε τον κομμουνιστικό ανταρτοπόλεμο στην Ελλάδα προκειμένου να ενσωματώσει την ελληνική Μακεδονία. Το 1948 και 1949, τα Σκόπια κήρυξαν επίσημα «Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα του Μακεδονικού Λαού».
Έτσι χαρακτήριζαν την ένοπλη κομμουνιστική ανταρσία. Και έχουν ιδιαίτερη αξία τα απόρρητα βουλγαρικά και γιουγκοσλαβικά αρχεία που έφερε στο φως η Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, διότι αποκαλύπτεται ότι καθ’ όλον τον Ψυχρό Πόλεμο η Γιουγκοσλαβία και η Βουλγαρία βρίσκονταν μεταξύ τους σε ακήρυκτο πόλεμο για το ποια πλευρά θα έπαιρνε τη Μακεδονία. Μάλιστα, ο βούλγαρος Πρόεδρος Τόντορ Ζίβκοφ το 1970 έλεγε στον γιουγκοσλάβο πρεσβευτή: «Δεν θα αποκτήσετε ποτέ τη Μακεδονία του Πιρίν, όπως δεν θα αποκτήσετε ποτέ τη Μακεδονία του Αιγαίου…».
Η 12η Ιουνίου 2018 θα γραφτεί με μαύρα γράμματα από τον ιστορικό του μέλλοντος. Η «ιστορική συμφωνία» για την οποία επαίρεται ο Αλέξης αποτελεί τον θρίαμβο των Σκοπιανών. Μάταια τα τηλεοπτικά κυβερνητικά φερέφωνα και οι εξωνημένοι Συριζαίοι προπαγανδιστές επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη κάνοντας λόγο για τις «ειρηνικές σχέσεις» μεταξύ των δύο χωρών.
Πρόκειται για ταπεινωτική «Ανταλκίδειο Ειρήνη» για την Ελλάδα, όπως εκείνη του 386 π.Χ. Από την πρώτη στιγμή, ο Ζάεφ πανηγύρισε, αφού ο Τσίπρας τού χάρισε «μακεδονική» ταυτότητα, έθνος και γλώσσα. Του επέτρεψε να κλέβει την Ιστορία μας και να παρουσιάζεται ο σλάβος ηγέτης ως… απόγονος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Σε οτιδήποτε φέρει την ονομασία «μακεδονικό», οι Σκοπιανοί θα απαιτούν δικαιώματα. Με το επαίσχυντο «τέταρτο Μνημόνιο» ο Τσίπρας σφάζει τον ελληνικό λαό. Με την «ιστορική» του συμφωνία με τον Ζάεφ ο Αλέξης έγραψε μια σελίδα καταισχύνης, που θα μείνει μελανή κηλίδα στην πορεία του.
Τι άλλο πρέπει να διαπράξει για να έχει τύψεις συνειδήσεως; Αλλά «συνείδηση» του Τσίπρα είναι οι εντολές των ξένων. Σε αυτούς στηρίζεται για να αγκιστρώνεται στην πρωθυπουργική καρέκλα και αδιαφορεί για όλα τα άλλα. Διότι ο Τσίπρας και η κυβέρνηση απέκρυψαν από τον ελληνικό λαό τα επαίσχυντα σημεία της ταπεινωτικής για την Ελλάδα συμφωνίας. Εάν δημοσιευτούν και μελετηθούν ένα προς ένα όλα τα άρθρα που περιέχει σε βάρος μας αυτό το μειοδοτικό κείμενο, με το οποίο ο Τσίπρας και ο Κοτζιάς υιοθετούν όλες τις αξιώσεις των Σκοπιανών, η λαϊκή οργή θα γιγαντωθεί ακόμα περισσότερο. Με αυτό το «Μνημόνιο της ντροπής» η κυβέρνηση άναψε τον δαυλό του εθνικού διχασμού.
Είχα μνημονεύσει σε προηγούμενο άρθρο μου το νομοθέτημα του 1947. Χρειάζεται να το επαναλάβω. Τότε, λοιπόν, που υπήρχε σοβαρός πολιτικός κόσμος, θεσπίστηκε εκείνο το νομοθέτημα, που έλεγε: «Όστις, θέλων να αποσπάσει εν μέρος της Επικρατείας, ή να ευκολύνει τα προς το τέλος τείνοντα σχέδια, συνώμοσεν εντός του κράτους, ή συνεννοήθη με ξένους για τον σκοπόν τούτον, τιμωρείται με θάνατον…». Γι’ αυτό, καλόν είναι να μελετά και να ανατρέχει κανείς στην Ιστορία, διότι τα σφάλματα του χθες είναι ανεπίτρεπτο να επαναλαμβάνονται σήμερα.
Για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως αυτό που προέκυψε, ο πρωθυπουργός έπρεπε να κάνει δημοψήφισμα. Ας παραιτηθεί και να πάμε σε εκλογές. Δεν έχει το δικαίωμα να παραμένει ανέμελος, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, μόνο και μόνο επειδή με αυτήν την παχυδερμία εξυπηρετεί τις επιθυμίες Βερολίνου και Ουάσινγκτον. Είναι τραγική η γενική εικόνα που παρουσιάζουμε σήμερα: Το νοσηρό πολιτικό κλίμα το οποίο επικρατεί στη χώρα μας επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ο δημόσιος βίος στην Ελλάδα έχει ανάγκη ριζικών μεταβολών. Άνευ αυτών, η περαιτέρω επιβίωση του έθνους καθίσταται προβληματική. Η λαομίσητη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να φύγει το ταχύτερον για να επανεύρει η Ελλάδα τον εαυτό της.