Τα λιμάνια της Τουρκίας και της Βόρειας Ευρώπης προσπαθούν να πάρουν την Cosco από τον Πειραιά

-Ας το έχουν υπόψη τους οι εργαζόμενοι στο λιμάνι

Πίσω από τις κινητοποιήσεις των λιμενεργατών στον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων του Πειραιά βρίσκεται η μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση και την εταιρεία. Οι λιμενεργάτες ζητούν να ικανοποιηθεί μια σειρά από αιτήματα, με κυριότερο την έ­νταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά, αφού η κυβέρνηση, με πρόσχημα τις μνημονιακές επιταγές, έχει απεντάξει από τη συγκεκριμένη κατηγορία διάφορα επαγγέλματα και ειδικότητες που θεωρούνται πιο σκληρά από αυτό των εργατών στο λιμάνι.

Το βασικό αίτημα προς την εταιρεία είναι η υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας με αυξήσεις. Οι αμοιβές στο λιμάνι σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν τα 1.100 ευρώ μηνιαίως, ακόμη και για 16 μεροκάματα τον μήνα. Για τους πλήρους απασχόλησης η αμοιβή ξεπερνά τα 1.600 ευρώ μηνιαίως.

Αυτήν τη στιγμή ο Πειραιάς πλησιάζει στον στόχο που ρεαλιστικά είχε θέσει, να γίνει, δηλαδή, το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου και στη συνέχεια της Ευρώπης. Τον Μάιο ο Πειραιάς έκανε ρεκόρ διακίνησης κοντέινερ, ενώ διαρ­κώς εμφανίζονται διεθνείς πελάτες που θέλουν πρόσβαση στην ευρωπαϊκή αγορά μέσω του Πειραιά. Το ρεκόρ έγινε παρά το γεγονός ότι για τρεις ημέρες το λιμάνι παρέμεινε κλειστό από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Όταν πριν από κάποια χρόνια μαστιζόταν από τρομερή ανεργία και τώρα προσπαθεί να ανακάμψει και όλα δείχνουν ότι θα είναι το κυρίαρχο λιμάνι-δρόμος προς την καρδιά της Ευρώπης. Και αυτό έχει ανησυχήσει κυρίως τα ανταγωνιστικά λιμάνια της Τουρκίας και της Βόρειας Ευρώπης, που δεν αντέχουν να βλέπουν τον Πειραιά να τους παίρνει την μπουκιά απ’ το στόμα. Μπρος σε αυτές τις πραγματικές βλέψεις, μήπως οι συνδικαλιστές πρέπει να βάλουν στη ζυγαριά το συμφέρον της χώρας, από το οποίο εξαρ­τάται το συμφέρον όλων των εργαζομένων που εκπροσωπούν και αγωνίζονται για αυτούς αλλά και των οικογενειών τους;