Στ. Λυγερός: Εθνικό έγκλημα η συμφωνία
Του
ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΥΓΕΡΟΥ
-Επικυρώνει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων
Η συμφωνία Αθήνας – Σκοπίων, αποδεχόμενη τη μετατροπή της σλαβομακεδονικής ταυτότητας σε «μακεδονική», επικυρώνει τον «μακεδονισμό», το ιδεολόγημα της «διαμελισμένης μακεδονικής πατρίδας».
Είναι γελοίο η κυβέρνηση να ομιλεί για απαλοιφή αλυτρωτικών αναφορών στο Σύνταγμα της ΠΓΔΜ, όταν αποδέχεται το βασικό όχημα του αλυτρωτισμού, που είναι το όνομα της εθνότητας / γλώσσας.
Όπως είχε διαφανεί σχεδόν από την αρχή, ο Κοτζιάς διαπραγματεύθηκε με λογική ανατολίτικου παζαριού. Το ομολόγησε ρητά ο ίδιος στις συνεντεύξεις που παραχώρησε και στην ΕΡΤ και στο Kontra. Προφανώς, σε μια διαπραγμάτευση υπάρχει πάρε – δώσε. Έχει κρίσιμη σημασία, όμως, η διαπραγμάτευση να εκκινεί από μια θέση αρχής, η οποία να αντανακλά την πραγματικότητα στην περιοχή και κατ’ επέκταση να καθορίζει τις θεμιτές «κόκκινες» γραμμές. Δεν το έκανε και γι’ αυτό έχασε ένα κρίσιμο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα.
Πολύ περισσότερο που η ίδια η σλαβομακεδονική ηγεσία είχε προσφέρει στην ελληνική διπλωματία το επιχείρημα για να αποδομήσει τη διαπραγματευτική άμυνα των Σκοπίων. Και ο Ζάεφ και ο Ντιμιτρόφ έχουν ομολογήσει δημοσίως ότι δεν μπορούν να μονοπωλούν τον όρο «Μακεδονία», ο οποίος περιγράφει μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή από αυτήν που καταλαμβάνει το κράτος τους. Γι’ αυτό και αποδέχθηκαν το «Βόρεια Μακεδονία» ως όνομα του κράτους τους. Η ομολογία τους αυτή, από διαπραγματευτικής απόψεως, είναι η αχίλλειος πτέρνα τους, η οποία δυστυχώς δεν αξιοποιήθηκε από την ελληνική πλευρά.
Ο Κοτζιάς όφειλε να θέσει στην άλλη πλευρά ένα απλό ερώτημα: Αφού και οι ίδιοι οι Σλαβομακεδόνες αποδέχονται ότι το κράτος τους δεν μπορεί να ονομάζεται Μακεδονία, επειδή είναι μέρος της γεωγραφικής Μακεδονίας κι όχι όλη η γεωγραφική Μακεδονία, πώς θέλουν οι ίδιοι να ονομάζονται «Μακεδόνες» και η γλώσσα τους «μακεδονική»; Δεν συνιστά αυτό μονοπώληση του όλου από το μέρος; Οι Σλαβομακεδόνες είναι μία από τις εθνότητες που κατοικούν στην ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία. Και η γλώσσα τους είναι μία από τις γλώσσες που ομιλούνται στην ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία.
Εξαρχής όμως ο Κοτζιάς υπέκυψε στην «κόκκινη» γραμμή των Ζάεφ – Ντιμιτρόφ, να μείνει, δηλαδή, εκτός διαπραγμάτευσης το όνομα της εθνότητας και της γλώσσας. Έριξε όλο το βάρος του στην επιβολή μιας σύνθετης ονομασίας μόνο για το κράτος. Και μάλιστα χωρίς καν να κάνουν διάκριση μεταξύ των σύνθετων ονομάτων που βρίσκονταν στο καλάθι του Νίμιτς. Για την ακρίβεια, ήταν έτοιμοι να αποδεχθούν και το «Νέα Μακεδονία», παρότι αυτό το όνομα αναφέρεται σε ολόκληρη τη γεωγραφική Μακεδονία.
Εάν στον Τσίπρα μπορεί κανείς να καταλογίσει εγκληματική άγνοια για το ποιο πραγματικά είναι το εθνικό διακύβευμα σ’ αυτήν την υπόθεση, ο Κοτζιάς δεν έχει ούτε αυτό το ελαφρυντικό. Τον είχαμε επανειλημμένως επαινέσει για τον εθνικά επωφελή τρόπο που είχε χειρισθεί το Κυπριακό. Σήμερα, υπογράφοντας αυτήν τη συμφωνία, θα βλάψει καίρια τα θεμιτά εθνικά συμφέροντα, θα είναι υπεύθυνος για τη διάπραξη εθνικού εγκλήματος.