Από το «λεφτά χωρίς Μνημόνιο» στο «Μνημόνιο χωρίς λεφτά»…
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Ελληνική Βουλή συζητά τη σικέ πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας για τη συμφωνία σχετικά με το όνομα της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ). Σικέ διότι κατατέθηκε λίγα λεπτά μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, το οποίο η ΝΔ θα μπορούσε να είχε μπλοκάρει έστω για λίγες μέρες, αν κατέθετε νωρίτερα την πρότασή της. Όμως ο προγραμ- ματισμός της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών αποδείχθηκε ισχυρότερος από τις πολιτικές επιδιώξεις τόσο της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και της κυβέρνησης.
Ισχυρότερος αποδείχθηκε και ο προγραμματισμός του ΝΑΤΟ, αφού η πρόταση μομφής θα έχει τελειώσει την Κυριακή το βράδυ και η κυβέρνηση θα έχει όλο τον χρόνο να ψηφίσει την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ στις 11 – 12 Ιουλίου. Πράξη για την οποία δεν υπάρχει αρνησικυρία, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενα από την κυβερνητική πλευρά. Κοντολογίς, η Ελλάδα έχει υπογράψει μια επαίσχυντη συμφωνία που τσαλαπατά την ΠΓΔΜ, η οποία μέχρι την υπογραφή της θα ονομάζεται «το άλλο μέρος». Σκοπός είναι η γειτονική χώρα να καταστεί το απόλυτο προτεκτοράτο των Αμερικανών.
Όμως, πάρα την πλήρη υποταγή τόσο της κυβέρνησης όσο και τις αντιπολίτευσης στους νατοϊκούς και ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς, που έχουν ξεσηκώσει διθυράμβους για τον κ. Τσίπρα στο συνέδριο του Economist αυτές τις μέρες στο Λαγονήσι, λεφτά δεν έχει. Όπως παρατηρεί η έκθεση της JP Morgan, που βγήκε στη δημοσιότητα σήμερα, οι όροι ολοκλήρωσης του τρίτου Μνημονίου συνιστούν «βρώμικη έξοδο» που «θυμίζει Μνημόνιο». Αναφορικά με τη γνώση των δεδομένων από την τράπεζα, αξίζει να σημειώσουμε ότι από τις 18 Ιανουαρίου του 2018 η JP Morgan πήρε στη δούλεψή της τον πρώην επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους κ. Στέλιο Παπαδόπουλο.
Βέβαια δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εσωτερική πληροφόρηση για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα της JP Morgan. Όσο προχωράμε προς το Eurogroup της 21ης Ιουνίου, τόσο η διευθέτηση απομακρύνεται από τη λύση για το χρέος που ευαγγελιζόταν ο κ. Μοσκοβισί στην «Καθημερινή» την περασμένη εβδομάδα και κατευθύνεται προς τη λύση που διέρρευσαν οι Γερμανοί μέσω της εφημερίδας «Süddeutsche Zeitung». Το σχέδιο είναι ο ESM να εγγυηθεί τις αποπληρωμές μέχρι το 2022 με την καταβολή της τέταρτης δόσης των 15 δισ. και επιπλέον 20 δισ. από το αδιάθετο υπόλοιπο του τρίτου Μνημονίου. Το περιβόητο μαξιλάρι ασφαλείας που η κυβέρνηση έλεγε ότι θα μάζευε από τις αγορές.
Σύμφωνα με τελευταίες πληροφορίες, λοιπόν, αυτή η διευθέτηση οδηγεί σε προσομοιώσεις, όπου το συνολικό κόστος εξυπηρέτησης του χρέους είναι χαμηλότερο από 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2030. Το τελευταίο, κατά τους δανειστές, συνιστά αξιόχρεο, μέχρι το 2030 φυσικά, αφού ο λόγος χρέος/ΑΕΠ δεν πρόκειται να βελτιωθεί ούτως ή άλλως. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν με μία φράση ότι δεν θα υπάρξει καμία ουσιαστική διευθέτηση για το χρέος και το μόνο που θα μείνει είναι μια σκληρή επιτροπεία με τέσσερις αξιολογήσεις τον χρόνο, ώστε να δεχτεί, ίσως και με επιπλέον μέτρα, το ΔΝΤ να υπογράψει την εκταμίευση των 35 δισ. που λείπουν για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών μέχρι το 2022, βάσει των σημερινών υπολογισμών βέβαια. Όλοι, πλην της ελληνικής κυβέρνησης, αναγνωρίζουν ότι η κρίση συνεχίζεται και ότι στην Ελλάδα είναι βαθύτερη από οπουδήποτε αλλού.
Ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος ξέρουν ότι εκεί πάει το πράγμα, γι’ αυτό και από το βήμα της Βουλής διαλαλούν προς τη ΝΔ και τις λοιπές μνημονιακές δυνάμεις ότι «εάν νομίζετε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε καλύτερα, be our guest» (έτσι το είπε ο Τσακαλώτος, φυσικά). Ξεχνούν ότι αυτοί συνέχισαν το μνημονιακό αδιέξοδο, με τη φιλοδοξία, όπως φαίνεται, να γίνουν οι καταλληλότεροι διαχειριστές του. Είναι το τελευταίο επικοινωνιακό τερτίπι μιας ομάδας που, αφού πρόδωσε κάθε τι που έχει σχέση με την Αριστερά, προσπαθεί να πείσει την αστική τάξη και τους ξένους ότι μπορεί να κάνει τη «δουλειά» καλύτερα από τους παραδοσιακούς εκπροσώπους της.
Στο μεσοδιάστημα ο λαός θα υποστεί τα μέτρα του Μεσοπρόθεσμου και ένα σκληρό Μνημόνιο μέχρι το 2022, που μπορεί να γίνει και σκληρότερο. Είναι η πορεία από το «λεφτά χωρίς Μνημόνιο» στο «Μνημόνιο χωρίς λεφτά».