Παύλος Γιαννακόπουλος: Ο ηγέτης που γιγάντωσε τον ΠΑΟ
-Και του έβγαζαν όλοι το καπέλο…
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφυγε στα 89 του και σκόρπισε θλίψη στην οικογένεια του Παναθηναϊκού, αλλά όχι μόνο. Κι αυτό διότι έχαιρε της εκτίμησης όλου του αθλητικού και όχι μόνο κόσμου, πράγμα που φάνηκε περίτρανα από το πλήθος των επωνύμων και του απλού κόσμου που τον αποχαιρέτησε.
Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Παύλο Γιαννακόπουλο και την τεράστια προσφορά του, όπως και του αδελφού του Θανάση, στην ομάδα μπάσκετ του «τριφυλλιού» και τον Ερασιτέχνη; Πήρε μια ομάδα σχεδόν στην απόλυτη απαξίωση και την οδήγησε στην κορυφή της Ευρώπης έξι φορές. Κατέστησε το τμήμα μπάσκετ του συλλόγου την κορυφαία ομάδα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Δεν νοιάστηκε ποτέ για το οικονομικό, δεν έβαλε ποτέ τον εαυτό του πάνω από τον σύλλογο, ήταν πάντα απλός στρατιώτης της ομάδας. Οι μεταγραφές που έκανε, ακόμα και τώρα, δεν έχουν ταίρι σε ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι ο άνθρωπος που έφερε στη γηραιά ήπειρο το μεγαλύτερο όνομα που πάτησε ποτέ παρκέ απ’ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τον Ντομινίκ Γουίλκινς.
Ευτύχησε να δει τον γιο του να αναλαμβάνει τα ηνία της ΚΑΕ και να συνεχίζει με επιτυχία το έργο του. Λίγο πριν φύγει από τη ζωή είδε και τον Ερασιτέχνη, που τόσο αγάπησε και υπηρέτησε για πολλά χρόνια, να περνά στα χέρια του Δημήτρη και να αποκτά νέα πνοή ξανά. Η μόνη πικρία που μένει στους οπαδού του Παναθηναϊκού ήταν ότι δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει πράξη το σύνθημα «Παύλο, θεέ, πάρε την ΠΑΕ», όχι βέβαια διότι δεν το ήθελε. Σύνθημα που αν γινόταν πράξη προφανώς και θα είχε αλλάξει την ιστορία και του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού.
Βέβαιο είναι ότι ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ηγέτης. Κάθε στιγμή έγραφε Ιστορία. Δημιούργησε κάτι τεράστιο και παρέσυρε τον «αιώνιο» αντίπαλο. Η μεταξύ τους κόντρα έκανε το μπάσκετ εθνικό μας σπορ. Αν το μπάσκετ έφτασε στα επίπεδα που βρίσκεται σήμερα σε συλλογικό επίπεδο, χρωστά πολλά από το 1990 και μετά στους δύο «αιώνιους». Ο ανταγωνισμός «κόκκινων» και «πράσινων» οδήγησε σε εννέα ευρωπαϊκά, σε εθνικές επιτυχίες, σε επιτυχίες άλλων ομάδων (ΑΕΚ, Μαρούσι), προπονητές και παίκτες στο εξωτερικό, στο ΝΒΑ.
Ο Παναθηναϊκός είναι ζωντανός οργανισμός, βαθιά ριζωμένος στην αθλητική συνείδηση του τόπου κι ο εκλιπών έχει τεράστια συνεισφορά σε αυτό. Μπορείς να δώσεις χρήματα σε κάποιον, μπορείς να διοργανώσεις φιέστες, να κάνεις όποια τρέλα θέλεις. Όταν όμως ξοδεύεις τα λεφτά σου για να γεμίσεις περηφάνια απλούς φιλάθλους και κλαις μαζί τους, τότε ζεις μέσα από το έργο σου για πάντα.
Και αυτό ισχύει για τον Παύλο Γιαννακόπουλο, που έχαιρε της εκτίμησης όλων. Δεν είναι τυχαίο που έλεγε ότι αισθάνεται πιο ασφαλής στο ΣΕΦ και στο «Καραϊσκάκης» παρά οπουδήποτε αλλού. Ακόμα και οι οπαδοί του «αιώνιου» αντιπάλου του έβγαζαν το καπέλο. Και τον σέβονταν…
Φωτό: thepresident.gr