Μάκης Κουρής: Λύση ναι, αλλά χωρίς να απαρνηθούμε την Ιστορία μας…
ΘΑΡΡΑΛΕΑ
Του Μάκη Κουρή
Θα πάμε κόντρα στο ρεύμα θριάμβου που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση, πανηγυρίζοντας ότι έλυσε το μέγα πρόβλημα, το Σκοπιανό, που 30 χρόνια τώρα ταλαιπωρεί τη χώρα μας, με τη συμφωνία που έκανε ο πρωθυπουργός πίσω από κλειστές πόρτες με τον ομόλογό του της πρώην πλέον ΠΓΔΜ, στην οποία χαρίσαμε απλόχερα το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» στο άψε – σβήσε…
Το ποιος είναι ο κερδισμένος δεν χρειάζονται ειδικές γνώσεις και περισπούδαστες αναλύσεις για να το καταλάβει κανείς. Φτάνει η δήλωση του πρωθυπουργού των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος, χωρίς να περιμένει να μπουν οι υπογραφές στις ειδυλλιακές Πρέσπες, όπου συναντήθηκαν σε πανηγυρική ατμόσφαιρα, έμπλεος χαράς για τη νίκη του, βγήκε και βροντοφώναξε στους συμπολίτες του: «Η μακεδονική γλώσσα, ο μακεδονικός λαός, ο Μακεδόνας, η Μακεδονίτισσα προστατεύονται και ενισχύονται για πάντα»! Οι Ερινύες είναι ήδη εδώ…
Δεν είμαστε αντίθετοι στο ότι πρέπει να υπάρξει λύση. Έστω και με κάποιες υποχωρήσεις. Μέχρι εκεί, όμως, που δεν θα τρίζουν τα κόκαλα εκείνων που μας παρέδωσαν αυτήν τη γη, την ποτισμένη με αξίες, Ιστορία και πολιτισμό. Εκείνων που μας δίδαξαν τη Δημοκρατία, που και σήμερα είναι η καρδιά του πολιτεύματος της συντριπτικής πλειονότητας των χωρών του πλανήτη. Λύση με την οποία δεν θα απαρνηθούμε το χθες, δεν θα διαγράψουμε τους ήρωές μας, την Ιστορία μας και όλα εκείνα τα συστατικά της φυλής μας. Και τώρα τα προσφέρουμε στο πιάτο σε εκείνους που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με όλα αυτά. Αντίθετα, ήταν απέναντι. Και ξαφνικά, αναζητώντας ταυτότητα, έβαλαν στο μάτι τα ιερά και τα όσιά μας. Ποιος λαός θα το αποδεχόταν; Δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο να βάλουμε στο τραπέζι και να τους δώσουμε κομμάτι της Ιστορίας μας. Γι’ αυτό και πανηγυρίζει ο Ζάεφ.
Κάθε άλλο παρά αντίθετοι είμαστε και στη σχέση «καλής γειτονίας», ακόμη και στο να βοηθήσουμε τον λαό των Σκοπίων για να βελτιωθεί το επίπεδο της ζωής του.
Σε αυτήν τη γραμμή ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Καραμανλής και ουσιαστικά όλος ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως, και συγκεκριμένα από το 1990, δεν έδειξαν οι ηγέτες τους ότι θέλουν συνεργασία και καλές σχέσεις, όπως συμβαίνει με όλες τις χώρες της Ευρώπης. Αντίθετα, σημαία τους είχαν την αρπαγή της Ιστορίας μας.
Θα το πούμε ωμά: Έχοντας ζήσει όλη αυτήν τη διαδρομή από το 1990, αλλά και νωρίτερα, δεν τους εμπιστευόμαστε. Ξέρουμε ότι, ακόμη κι αν καθ’ υπόθεσιν η Ελλάδα αποδεχόταν κάτι από αυτά που ζητάνε, την επομένη θα ζητούσαν κι άλλα…
Φυσικά, δεν είμαστε… απροσγείωτοι. Πίσω από τα Σκόπια βρίσκονται οι «μεγάλοι», Αμερική, Γερμανία, ΕΕ, ΝΑΤΟ και οι λοιποί γνωστοί και μη εξαιρετέοι… «φίλοι» και σύμμαχοί μας. Στηρίζουν τα Σκόπια και όχι την Ελλάδα. Η απάντηση στο «γιατί», γιατί μας… πουλάνε, είναι απλή: Γιατί μας θεωρούν δεδομένους, «ό,τι πεις, αγά μου». Και τα Σκόπια είναι… υπάλληλοί τους. Και έτρεξαν όλοι μαζί να πανηγυρίσουν για τη συμφωνία. Γεμάτοι χαρά όλοι… Αυτό επισημαίνει και ο Μιχάλης Ιγνατίου, ένας από τους κορυφαίους διπλωματικούς συντάκτες, στο άρθρο του με τίτλο «Γιατί έσπευσαν οι ξένοι να χαιρετίσουν τη συμφωνία για το Σκοπιανό»:
«Οι ανακοινώσεις των ξένων για τη συμφωνία για το Σκοπιανό δεν είναι απειλητικές ούτε εκβιαστικές. Είναι… χαρμόσυνες. Μίλησαν όλοι. Δεν προλαβαίναμε να αναδημοσιεύουμε τις ανακοινώσεις και τις δηλώσεις. Ήταν σαν ριπές… πολυβόλου. Και αναρωτήθηκαν πολλοί άνθρωποι: Γιατί τόση χαρά όταν η πλειοψηφία των πολιτών στην Ελλάδα κυριαρχείται από απογοήτευση; Είναι απλή η απάντηση. Οι ξένοι δεν νοιάζονται ούτε για την Ιστορία ούτε για τον Πολιτισμό. Μόνο για τα στρατηγικά τους συμφέροντα. Οι άνθρωποι και τα προβλήματά τους δεν μετράνε».
Δεν θέλουμε να αποδεχτούμε, αν και επίμονα κυκλοφορεί, ότι η άρον άρον συμφωνία με τα Σκόπια ήταν απαίτηση – εντολή της Ουάσινγκτον και του Βερολίνου. Είναι, όμως, σίγουρο ότι θα είχαν αποτραπεί οι εθνικές υποχωρήσεις, η απλόχερη παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας μας και η παραχώρηση της Μακεδονικής ταυτότητας και γλώσσας στα Σκόπια –κάτι που απαιτούσαν χρόνια τώρα, αλλά δεν τους το έδωσαν, Αλέξη, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου– αν ο πρωθυπουργός είχε καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς, είτε όλους μαζί είτε ξεχωριστά, σε μια προσπάθεια καθορισμού μιας εθνικής γραμμής.
Προφανώς, ο πρωθυπουργός θέλησε να πάρει όλη τη δόξα, με την Ελλάδα να μπαίνει σε περιπέτειες. Με όλους τους γείτονες, με πρώτη την Αλβανία μετά τα Σκόπια, να λένε: «Δώσε κι εμένα, μπάρμπα»…
Πολύ φοβόμαστε ότι με το Σκοπιανό ανοίγει ο ασκός του Αιόλου… αντί της υποτιθέμενης σταθερότητας που θα φέρει η συμφωνία… Από την οποία οι χαμένοι θα είμαστε εμείς…