ΠΑΝΩ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΤΩ ΤΑ ΣΚΟΡΠΙΑ

Του
Μιχάλη Φιοράντε

Δαιμονισμένοι οι καιροί
δέν ξέρω τί νά κάνω
νά ζήσω μικροέλληνας
ή Ήλιε νά πεθάνω.
•••
Απάντηση δέν έλαβα
ακόμα περιμένω,
ή μήπως στέλνουν
οι Θεοί
τά δέοντα μέ τρένο.
•••
Όταν μιλάς μέ τούς εκεί
στά ύψη στεγασμένους
δέν είσαι πλέον
άνθρωπος
μά βουλευτής
βλαμμένος.
•••
Ποτέ μου τί κατάλαβα
τό τί θά πει Ελλάδα,
φονιάς και δηλητήριο
ή σάπια μαρμελάδα;
•••
Χρόνια καί χρόνια
πάλευα
νά δώ τό τί σημαίνει:
Πολιτισμού κατάλοιπο
ή χώρα τρελαμένη;
•••
Θαύμαζα τά ερείπια
καί σήκωνα τήν μύτη
καί κάποιοι μέ ονόμαζαν
μπούφο ή καί κοπρίτη.
•••
«Τό θέατρο τού λογισμού
ήταν στό δώσε-πάρε»
-κατάλαβες, μού λέγανε
ηλίθιε κουμπάρε;
•••
Οι μήνες ταξιδεύανε
καί φεύγανε τά χρόνια
κι άρχισε τό ψιλόβροχο
κι ήρθαν μετά τά χιόνια.
•••
Σκαλίζαμε οι Έλληνες
τό παρελθόν νά βρούμε
καί βρήκαμε κατακραυγή
καί ΑΛΛΑ, μήν τά πούμε.
•••
Η σιχασιά ανέβαινε
υπό μορφήν μαρμάρων
καί έφτυνε κατάφατσα
τήν χώρα τών
κουμπάρων.
•••
Κάτι παιδάκια παίζανε
-μήν μέ ρωτήσεις
μπάρμπα-
απάντηση δέν θά σού πώ
έχει ο νούς μου κράμπα.
•••
Μέ πιάσαν ασυλλόγιστο
χρόνια καί χρόνια
σκούρα
καί βρήκα μία έξοδο
πέφτοντας
στήν Μαστούρα.
•••
Τά λόγια τους ναρκωτικά
«Μαστούρα»
τά προφέρω,
τούς όρχεις μού ζαλίσανε
κι είπα τήν Γή νά φέρω,
•••
ανάποδα, γιά μόρφωση,
μά είχα κάνει λάθος,
ίδια τά ίδια φίλε μου
κι ο νους τους δίχως
βάθος.
•••
Τώρα πηγαίνω εκδρομή
πάνω στά «σύνορά» μας.
Μά λάθος υπολόγιζα:
ΣΚΟΠΙΑ καί δίπλα Ράμας.
(…)
Τρακόσοι σφάζονταν Γραικοί
πάνω στό κάθισμά τους
καί πέρδονταν
στό συνεχές,
γι’ άρωμα
στά λεφτά τους.
•••
Ξεχαρβαλώνω
τήν Ντροπή
στόν διάολο τούς στέλνω
-τόν νού μου
τόν καθάρισα,
τούς όρχεις μου τούς πλένω.
……………………………………
«Κι ο Μεγαλέξανδρος αργεί,
αργεί και πότε θα ’ρτει,
δεν ησυχάζουν οι νεκροί
κάτω απ’ το χώμα κι άλλον Μάρτη».
«ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ» – 1986.