Χρεοκοπήσαμε και ως κοινωνία…
ΘΑΡΡΑΛΕΑ
Του Μάκη Κουρή
Μας προσγείωσε στη φρίκη η αποκάλυψη της τραγωδίας που ζούσαν μικρά παιδιά από τον ίδιο τον πατέρα τους και τη μάνα που τα γέννησε. Λίγα μέτρα από κει που βίωναν κάθε μέρα την κόλαση από τους ίδιους τους… γονείς τους, η ζωή χαμογελούσε στα γειτονόπουλά τους. Και κανείς δεν είχε πάρει χαμπάρι το μαρτύριο που ζούσαν… Να τα βιάζουν ο πατέρας και η μάνα τους… Στη Λέρο…
Κακοποιούσαν την κόρη τους απ’ όταν ήταν 9 χρονών. Κατά σύμπτωση, αυτές τις μέρες ήρθε στο φως μια παρόμοια τραγωδία στην απέναντι όχθη, στο Ιόνιο, στη Ζάκυνθο. Δεν άντεξε ο γιος τους βιασμούς από τον πατέρα-κτήνος, μαρτύριο που το υφίσταντο καθημερινά και τα δύο αδέλφια του, και πήρε το όπλο και τον εκτέλεσε. Μέχρι που έσκασε αυτή η βόμβα, άκρα του τάφου σιωπή.
Μιλιά στη γειτονιά…
Κάτι είχαν υποψιαστεί οι δάσκαλοι των παιδιών, αλλά δεν το έψαξαν…
Πουθενά δεν είχαν βρει τα παιδιά αποκούμπι… Να αρχίσει κάποιος να ξετυλίγει το δράμα που ζούσαν μέσα στο σπίτι τους, αυτό που τα περίμενε όταν γυρνούσαν από το σχολείο.
Και το χειρότερο: Η τραγωδία είχε φτάσει και στον Εισαγγελέα της περιοχής, όπως κατήγγειλε επώνυμα ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» Κώστας Γιαννόπουλος. Αλλά δεν έκανε τίποτε. Δεν έκανε το αυτονόητο, να διατάξει έρευνα, να δώσει εντολή στην Αστυνομία να πάει στο σπίτι του μαρτυρίου για να ψάξει να δει τι συνέβαινε. Και έχει τεράστιες ευθύνες. Όπως και για την τραγωδία της Ζακύνθου είχε ενημερωθεί ο Εισαγγελέας τον Σεπτέμβριο του 2011, αλλά η Δικαιοσύνη δεν παρενέβη. Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου επενέβη αφού βγήκε στον αέρα η κακοποίηση των παιδιών. Αλλά και η σιωπή της γειτονιάς; Της τοπικής κοινωνίας της Λέρου και της Ζακύνθου; Ήξεραν, κάτι είχαν υποψιαστεί, αλλά θα είπαν «τι δουλειά έχω εγώ να πάω να μπλέξω;»…
Και εδώ η κοινωνία απούσα. Αδιάφορη για το τι συμβαίνει στο διπλανό σπίτι. Το δέλεαρ της καλοπέρασης υπερίσχυσε της προσφοράς στον αδύναμο, της συμμετοχής στα κοινά, της αφιέρωσης κάποιων ωρών για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής.
Όλα έχουν γίνει μια μακριά ανάμνηση.
Όλα τα θέλουμε έτοιμα από τους άλλους.
Τα Μνημόνια και η οικονομική κρίση έχουν μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας, που παλεύει για να στραφεί η προσοχή από τους αριθμούς στον άνθρωπο, και έχει χαθεί η συμπαράσταση στον συνάνθρωπο, στον γείτονα που έχει πρόβλημα. Η πατρίδα, στις κρίσιμες μέρες που ζούμε, μας έχει ανάγκη όλους μας.
Δυστυχώς, η Λέρος και η Ζάκυνθος έδειξαν τη χρεοκοπία της Κοινωνίας. Με πίκρα θα πούμε ότι είναι ΑΠΟΥΣΑ από παντού…