Γ. ΚΑΡΟΥΖΟΣ: ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ! Η αλήθεια για την κυβερνητική κρίση στην Ιταλία
Γράφει ο
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Νομικός
Στην Ιταλία, όπως και στην Ελλάδα, το πολίτευμα είναι Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
Το άρθρο 92 του Συντάγματος προβλέπει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ορίζει τον πρόεδρο της κυβέρνησης και, με πρόταση του προέδρου της κυβέρνησης, τους υπουργούς της.
Αυτό και επιχειρήθηκε να συμβεί εν προκειμένω. Σημειώνω ότι ιστορικά τέσσερις φορές, τέσσερις διαφορετικοί Πρόεδροι της Δημοκρατίας εξέφρασαν διαφωνίες για τον ορισμό υπουργών που προτάθηκαν από εντολοδόχους πρωθυπουργούς.
Άρα, αυτό που συμβαίνει τώρα με τον Πρόεδρο Mattarella δεν συνέβη για πρώτη φορά, δηλαδή, να απορρίψει αυτός από τους 17 προταθέντες υπουργούς του ετερόκλητου υποψήφιου κυβερνητικού συσχετισμού μόλις έναν, τον Savona, για τη θέση του υπουργού Οικονομίας, για τους λόγους που παρακάτω εξηγούμε. Τι όμως συνέβη στ’ αλήθεια;
Η χώρα αυτή, με το απίστευτο δημόσιο χρέος των 2,5 τρισ. ευρώ, βρέθηκε σε μία δίνη αλλοπρόσαλλων πολιτικών επιλογών και εξελίξεων.
Εξαιτίας σωρείας λαθών που διέπραξαν οι αστέρες των Πέντε Αστέρων, του κινήματος που αναδείχθηκε πρώτο κόμμα, το οποίο εκτινάχθηκε στα εκλογικά ποσοστά του από τότε που ιδρύθηκε ως κίνημα του blog ενός λαϊκού ηθοποιού που αποτέλεσε τον ηγέτη του, του ηθοποιού του θεάτρου του δρόμου Beppe Grillo.
Επικεφαλής και υποψήφιος πρωθυπουργός αυτού του κόμματος στις τελευταίες εκλογές τέθηκε ο Di Maio, ένας νεαρός 33 ετών, πρώην μέλος του Δημοκρατικού Kόμματος της Αριστεράς του Renzi.
Τα εκλογικά αποτελέσματα εξανάγκασαν το Κόμμα των Πέντε Αστέρων να συνεργαστεί με την περίφημη Λέγκα του Βορρά, του αντίστοιχου με αυτό της Μαρί Λεπέν ακραίου κόμματος, που είδε να εκτινάσσονται τα ποσοστά του χρησιμοποιώντας ξενοφοβικά συνθήματα. Αρχηγός του κόμματος αυτού είναι ο 35άρης Salvini, που καθημερινά βλέπει τα ποσοστά του κόμματός του, μεσούσης ακόμη και της παρούσας πολιτικής κρίσης, να αυξάνονται.
Το κόμμα των Πέντε Αστέρων εισπράττει κυρίως δυσαρεστημένους αριστερούς ψηφοφόρους και αυτοπροσδιορίζεται στον χώρο της Αριστεράς με έντονα λαϊκιστικά γνωρίσματα.
Υπόσχονται τα πάντα και προς όλους. Αναρωτιέται λοιπόν ο καλόπιστος αναγνώστης πώς θα μπορούσαν να συνεργαστούν με ένα ακραίο μόρφωμα, όπως αυτό της Λέγκας του Βορρά; Και όμως ακόμη και μέχρι και τώρα αυτό επιδιώκεται.
Όταν εκλήθησαν από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να λάβουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης προέβησαν στο πρώτο ατόπημα: Πέρα από κάθε προεκλογική τους δέσμευση, επί ημέρες συνέτασσαν ένα μη συνταγματικό κείμενο, το οποίο ονόμασαν κυβερνητικό συμβόλαιο της κυβέρνησης της αλλαγής, στην υπογραφή του οποίου μάλιστα κάλεσαν και συμβολαιογράφο προκειμένου να θεωρήσει το γνήσιο της υπογραφής των επικεφαλής των δύο παραπάνω κομμάτων. Τέτοια εμπιστοσύνη υπήρχε μεταξύ τους!
Διέρρευσαν μόλις την τρίτη ημέρα των… γραφών του συμβολαίου απόσπασμα αυτού, στο οποίο ξεκάθαρα διατυπωνόταν η εξέταση αλλαγής νομίσματος και υιοθέτησης plan Β στην πιθανή αποχώρηση της Ιταλίας από την Ευρωζώνη. Και εδώ έσκασε η βόμβα: Την ημέρα ανακοίνωσης της είδησης καταρρέει το χρηματιστήριο στο Μιλάνο, εκτινάσσονται τα spreads σε πρωτόγνωρα ύψη από το 2013.
Το χάος! Ακολουθεί επαναδιατύπωση του κυβερνητικού συμβολαίου της αλλαγής, χωρίς φυσικά τον παραπάνω όρο, μετά την κατακραυγή που τα κόμματα αυτά δέχθηκαν. Εννοείται ότι προεκλογικά λόγος για όλα αυτά ουδείς. Και ενώ τα πράγματα έδειχναν να ηρεμούν, οι αντιφάσεις των άπειρων νεαρών πολιτικών κορυφώνονται.
Προτείνουν για πρωθυπουργό έναν απίθανο καθηγητή δικαίου με ψευδές το μισό βιογραφικό του, ο οποίος, ως δικηγόρος, ορκίστηκε μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι θα αποτελεί τον Δικηγόρο του Λαού (sic). Έναντι ποιων, άραγε;
Ο Conte (έτσι ονομάζεται) προτείνει 17 ονόματα υπουργών στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με επικεφαλής σε αυτό της Εθνικής Οικονομίας τον 82χρονο Savona. Έναν άνθρωπο τεχνοκράτη, πρώην υπουργό ανάπτυξης, μέλος πολλών μασονικών στοών, συνεργάτη επί έτη του ιταλικού ΣΕΒ, που όμως αποκαλύφθηκε να έχει καταστρώσει ολόκληρο πλάνο για τη χρήση εθνικού νομίσματος στην Ιταλία, στην περίπτωση που η Ευρώπη δεν άλλαζε πολιτική και συντελούνταν η αποχώρηση της Ιταλίας από αυτήν.
Το οικονομικό σύμπαν στην Ιταλία και στην Ευρώπη κλυδωνίζεται με τις αποκαλύψεις αυτές. Ο Mattarella, με βάση το ανωτέρω άρθρο του Συντάγματος, αποκλείει τον Savona από υπουργό.
Αντιπροτείνει στη θέση αυτή τον υπαρχηγό της Lega. O αρχηγός της Lega όμως βρίσκει την αφορμή να εκθέσει τον άπειρο αρχηγό των 5 Αστέρων Di Maio, στον οποίο αφήνει τον ρόλο της θεσμικής σύγκρουσης με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο Di Maio, όντας σε πανικό, αφού βλέπει την εξουσία να απομακρύνεται, μιλά για εσχάτη προδοσία του Πρόεδρου της Δημοκρατίας, αλλά όλο αυτό διαρκεί μόλις μία ημέρα. Ο Salvini εμφανίζεται πλέον ως ο εγγυητής. Συνιστά ψυχραιμία και ζητά άμεσα εκλογές. Ο νεαρός Di Maio εγκλωβίζεται σε μια αντιθεσμική υστερία που προκαλεί κατακραυγή, ενώ η Lega βλέπει τα ποσοστά της να αυξάνονται θεαματικά στην τελευταία δημοσκόπηση.
Και αν με ρωτάτε για τα υπόλοιπα κόμματα; Η Αριστερά του Renzi, υπερθεματίζουσα υπέρ του Mattarella, θα δει τα ποσοστά της να σημειώνουν νέο ιστορικό ρεκόρ πτώσης, ενώ ο Berlusconi αναζητά νέους συμμάχους μετά την απόδραση της Lega από τη συμμαχία του.
Στο μεταξύ, το κόμμα των Πέντε Αστέρων ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει την ερχόμενη Τετάρτη σε όλες τις πλατείες της Ιταλίας μεγάλες συγκεντρώσεις κατά της… ακυβερνησίας (φωτογραφίζοντας ως υπαίτιο τον Πρόεδρο Μattarella).
Οι πολιτικές συζητήσεις πλέον διεξάγονται και δημοσίως, με βασικό θέμα οι επερχόμενες εκλογές να έχουν χαρακτήρα αντι-Ενωσιακό και ευθεία αμφισβήτηση του ευρώ!
Ο έλεγχος αρχίζει να ξεφεύγει από την πολιτική αντιπαράθεση, καθώς ο αρχηγός της Lega επιλέγει την κυβίστηση, δηλαδή αντί του αιτήματος για άμεσες εκλογές προτείνει την επανυποβολή σχήματος κυβέρνησης με επικεφαλής και πάλι τον Conte και υπουργούς τους οποίους πραγματικά γνωρίζουν ελάχιστοι.
Η αλήθεια είναι ότι νεαροί ηγέτες δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν το βάρος μίας ξεκάθαρα αντιευρωπαϊκής καμπάνιας δημ-
οψηφισματικού χαρακτήρα και αυτό διότι η επόμενη ημέρα θα τους έφερνε εμπρός σε τεράστια διλήμματα.
Έτσι ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση, αφού ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανακάλεσε την εντολή που στο μεταξύ είχε δώσει σε άλλο πρόσωπο για τον διορισμό μίας κυβέρνησης που θα διοργάνωνε εκλογές. Σκηνές απείρου κάλλους καταγράφηκαν, με τους εντολοδόχους να πηγαινοέρχονται στο Προεδρικό Μέγαρο, ελπίζοντας σε μία ψήφο εμπιστοσύνης.
Αυτά όλα με ενέπνευσαν για τον τίτλο του άρθρου, που αποτελεί κλασικό ιταλικό επιφώνημα αμήχανης αντίδρασης σε μία κατάσταση, που ίσως στην ασπρόμαυρη εκδοχή του θα θύμιζε σενάριο φιλμ του αξέχαστου Φελίνι.