ΕΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑ Η ΚΗΔΕΙΑ ΕΔΩ ΥΠΑΙΤΙΟΣ Η ΠΑΙΔΕΙΑ

Του
Μιχάλη Φιοράντε

Δέν ήτανε αχάριστος
καί όπως όλοι ζούσε
μέ όπλο του τήν μοναξιά
καί δέν μοιρολογούσε.
•••
Ξημέρωμα τής Κυριακής
άναβε τό καντήλι
έπλενε τό εσώβρακο
κι ύστερα τό μαντήλι.
•••
Πέρναγε τά πεντήκοντα
μέσα σέ έναν μήνα
ήτανε καί αδύνατος
μέ αυτουργό τήν πείνα.
•••
Η Μάνα του τού άφησε
ένα παλιό ψυγείο
πού έσκουζε συνέχεια
-τενόρου εκμαγείο,
•••
μέ θράσος απροσμέτρητο
λές Σκάλα στό Μιλάνο,
ενώ τόν βρίζαν συνεχώς
οι κάτω καί οι πάνω.
•••
Αυτός δέν αντιγύριζε
πάντων στήν βλασφημία
μόνος του υπεράσπιζε
τήν τάξη κι ευφημία.
•••
Είχε καί μία σύνταξη
καί πλήρωνε τό νοίκι
-γόνος τής τιμιότητας
απ’ τήν Θεσσαλονίκη.
•••
Έτσι περνούσε τήν ζωή
μέσα στήν ασφυξία
προσμένοντας νά
τού δοθεί
κι αυτού κάποια αξία.
•••
Πήγαινε στό παράθυρο
καί κοίταζε τούς δρόμους
ύστερα ανεπαίσθητα
εσήκωνε τούς ώμους.
•••
Γύριζε στό δωμάτιο
δίχως καί νά θυμώσει,
αυτός φτωχός γεννήθηκε
φτωχός θά τελειώσει.
•••
Δέν ήξερε νά εξηγεί
τί ήταν η ζωή του
ούτε τού δίδαξαν ποτέ
νά λέει τήν άποψή του.
•••
Ο Δάσκαλος εις
τό σκολειό
ήξερε νά χτυπάει
δίχως ένα παράπτωμα
-ούτε καί ν’ αγαπάει.
•••
Έτσι, ο τότε μαθητής,
καί τώρα ένα στουρνάρι,
μαθήτευσε ποδόσφαιρο
-Θεού ήταν η Χάρη;
•••
Έβλεπε μόνο τήν Τι-Βι
στό δίπλα ταβερνείο
πού ελαφρώς ομοίαζε
μέ συνεπές πορνείο.
•••
Όταν τόν έπνιξε, λοιπόν
η φτώχεια κι η Ελλάδα
πήδηξε απ’ τό παράθυρο,
γιατί η δική του Ομάδα,
•••
τόν άφησε στήν σκοτεινιά
καί στήν ανοησία,
-έτσι πρίν φτάσει
στόν βυθό
καί πάει στήν Εκκλησία,
•••
έφτυσε στά Ουράνια
-απόφοιτος βλακείας
απ’ τό «πανεπιστήμιο»
μιάς Χώρας μαλακίας.
……………………………..
«Δισκοπότηρο χαμένο
κι οι Ιππότες ξεχασμένοι
-έτσι λέω, έτσι λένε
στα αμπάρια μαύρων πλοίων».
(…)
»Βλέπω τον
Εσταυρωμένο
στην σειρά να περιμένει
να τον κάψουν,
όπως καίνε
τις αλήθειες
των βιβλίων».