Ιταλία και ευρωπαϊκός αντίκτυπος
Του
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΑΔΑΜΙΔΗ
Δικηγόρου, ΔΝ, αν. Καθηγητή
Κοινοτικού Δικαίου, Προμηθειών και Διεθνών Σχέσεων
στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων
Το νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται στην Ιταλία από δύο κόμματα με «αιρετικές» προσεγγίσεις ως προς την ιταλική και την ευρωπαϊκή πολιτική καθεστηκυία τάξη δημιουργεί προοπτικές, τουλάχιστον, ανακατατάξεων ως προς τις κοινοτικές προτεραιότητες.
Με συνειδητοποιημένη και αποκρυσταλλωμένη προσέγγιση και συμφωνία στοχεύσεων, ο προτεινόμενος κυβερνητικός συνασπισμός αφίσταται μεν λογικών για άμεση ρήξη με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Υιοθετεί ωστόσο αρχές που ανατρέπουν εν τοις πράγμασι τα μέχρι σήμερα ισχύοντα περί δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι προβλέψεις για κατώτατο εγγυημένο εισόδημα, η εισαγωγή ριζοσπαστικών φορολογικών συντελεστών 15% και 20% για εισοδήματα που υπερβαίνουν τις 80.000 ευρώ και η σκλήρυνση της στάσης στο θέμα ιδίως της μετανάστευσης ανταποκρίνονται στις προεκλογικές δεσμεύσεις και τις ανάγκες της ιταλικής κοινωνίας. Συγχρόνως όμως επιβαρύνουν το ιταλικό δημόσιο χρέος και αμφισβητούν τις αντίστοιχες κοινοτικές πολιτικές.
Οι προοπτικές δείχνουν να είναι εκρηκτικές. Η ιταλική οικονομία είναι η τρίτη στην Ευρώπη. Ο εκφραστής των θέσεων της νέας ιταλικής κυβέρνησης φέρεται να είναι ένας καθηγητής νομικής, που κατά τεκμήριο και γνώση έχει και λόγο μπορεί να αρθρώσει. Όσο και αν επιχειρείται προκαταβολικά η αποδόμησή του. Τα μέτρα που η κυβέρνησή του ευαγγελίζεται να υιοθετήσει δεν μπορούν να ξεπεραστούν με απλή παράβλεψη από το κοινοτικό ιερατείο. Δεν προϋποθέτουν απλώς και μόνο ανοχή. Σηματοδοτούν αλλαγή κατεύθυνσης.
Ο νέος αυτός προσανατολισμός εκφράζει ανησυχίες και ανάγκες, που αποτυπώθηκαν στις κάλπες. Κατά τρόπο μάλιστα πανηγυρικό. Θα ήταν καταστροφικό να αντιμετωπιστούν ως αμφισβήτηση της Ευρώπης. Αποτελούν σίγουρα αμφισβήτηση συγκεκριμένων πολιτικών, που φαίνεται να αποδοκιμάζονται ευρύτερα. Και εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να αντέξουν στον χρόνο. Καταργούν και ακυρώνουν τον συνδετικό αρμό του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που συνίσταται στην κοινή προκοπή και πρόοδο.
Οι πολιτικές εξελίξεις και στην Ιταλία δεν μπορούν να αγνοηθούν. Και σίγουρα δεν μπορούν να απορριφθούν στο όνομα της Ευρώπης. Το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον στηρίζεται στην αποδοχή και την έγκριση των ευρωπαίων πολιτών. Διαχρονικά η έγκριση αυτή αποτυπώνεται στις κάλπες. Κάθε άλλη ανάγνωση αποτελεί υπεκφυγή. Και δεν μπορεί να έχει διάρκεια και προοπτική.