Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα
ΘΑΡΡΑΛΕΑ
Του Μάκη Κουρή
Πολύ χρήσιμη ήταν η πολύωρη συζήτηση την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή, με τον καθένα από τους πολιτικούς αρχηγούς να λέει το ποίημά του. Για την επόμενη μέρα της πατρίδας και του ελληνικού λαού, όμως, μετά από εννιά χρόνια στα κάτεργα, δεν φάνηκε ίχνος φωτός. Τι είδους μέρα θα ξημερώσει για την ελληνική οικογένεια, τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον μικρομεσαίο μαγαζάτορα; Ποιο αύριο περιμένει τον τόπο μας μετά το τέλος των Μνημονίων υποταγής;
Καμία χαραμάδα προσέγγισης δεν φάνηκε. Μονόλογοι ακούστηκαν μόνο, με την κυβέρνηση να λέει ότι τα έκανε όλα καλά και ότι για όλα φταίει η αντιπολίτευση και βασικά τα κόμματα που κυβέρνησαν μέχρι τώρα, γιατί αυτά άνοιξαν την πόρτα στους δεσμοφύλακες, αφήνοντας τη χώρα ανοχύρωτη.
Ένα βήμα πριν από το ΤΥΠΙΚΟ τέλος των Μνημονίων, ο μεν πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε τα περί «καθαρής εξόδου» χωρίς να πει τίποτε το συγκεκριμένο για το πώς θα αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή των Ελλήνων, πώς θα τελειώσουν τα βάσανα των νοικοκυριών και θα μπούμε στην κανονικότητα, όπως οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για το πώς θα σταματήσουν οι Έλληνες να είναι πολίτες τρίτης και τέταρτης κατηγορίας και η Ελλάδα θα βγει από το… σωφρονιστήριο. Λέξη δεν είπε, όμως, και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης για το ποια είναι η ατζέντα του, ο «οδικός χάρτης» με τον οποίο θα βαδίσει η χώρα μετά την… αποφυλάκισή της. Για το ποια θα είναι η πορεία της και προς ποιον στόχο. Για το τι θα αλλάξει στη ζωή των Ελλήνων και σε ποιον χρονικό ορίζοντα. Το μόνο για το οποίο… δεσμεύθηκε ήταν ότι αυτοί θα τα κάνουν καλύτερα, ξεχνώντας ότι δική τους κυβέρνηση παρέδωσε τα κλειδιά στους «θεσμούς», στον κάθε Τόμσεν, για να κάνει το αφεντικό. Αν έχεις, Κυριάκο, συγκεκριμένο σχέδιο, γιατί δεν το ανακοινώνεις, ώστε όταν έρθει η ώρα της κάλπης να ξέρει ο πολίτης ποιο κόμμα θα διασφαλίσει το βιος του και το συμφέρον της χώρας μας; Ιδού η Ρόδος…
Αλλά και η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής Φώφη Γεννηματά δεν άνοιξε τα χαρτιά της, δεν δεσμεύθηκε για το πώς θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά όταν, απευθυνόμενη στη δευτερολογία της προς τον πρωθυπουργό, είπε: «Έχετε βάλει τη θηλιά στον λαιμό της χώρας. Αλλά δεν σας ενδιαφέρει, άλλοι θα βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά».
Το «διά ταύτα», μετά τη γεύση που πρόσφερε η ολοήμερη σχεδόν συζήτηση στη Βουλή, είναι ότι γυμνή προσέρχεται η Ελλάδα στην έξοδο από τα Μνημόνια, χωρίς να είναι ορατή κάποια βελτίωση στο μέλλον, από τη στιγμή που οι… χειροπέδες παραμένουν, με όλα εκείνα τα δυσβάστακτα μέτρα που θα ισχύουν μέχρι το 2060.
Γυμνή και άοπλη πάει η χώρα μας στο «αύριο» που θα μας επιβάλουν οι… εταίροι μας, με την απόλυτη ευθύνη ΟΛΟΥ του πολιτικού μας κόσμου. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν κάθισαν μαζί σε ένα τραπέζι να αποφασίσουν για το αύριο της Ελλάδας, έχοντας την πολύ πικρή εμπειρία των αδίστακτων δανειστών μας, οι οποίοι μεταχειρίστηκαν τη χώρα μας ως… θήραμα σε κλουβί, περιφέροντάς την ως φόβητρο για όποιον βγαίνει έξω από τη γραμμή.
Θα περίμενε ο κάθε Έλληνας, θα το ευχόταν, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, τα κόμματα που είχαν και έχουν σήμερα στα χέρια τους το τιμόνι της χώρας, σε αυτόν τον κρίσιμο σταθμό, από τον οποίο θα ξεκινήσει η επόμενη μέρα της πατρίδας μας, να είχαν συμφωνήσει με ποια βήματα θα προχωρήσει η Ελλάδα. Και αυτά τα βήματα να ήταν αδιαπραγμάτευτα, με το «σήκω πάνω – κάτσε κάτω» να ανήκει στο χθες.
Αν δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, να ομονοήσουμε, όχι για το προσωπικό μας συμφέρον αλλά για το αύριο της Ελλάδας και του λαού της, τότε τον λόγο έχει ο μεγάλος ποιητής μας Κώστας Βάρναλης με τους στίχους του: «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα…».
Μόνο που, για να έρθει το θάμα, χρειάζεται και εκείνο το «συν Αθηνά και χείρα κίνει…».