Οι τέσσερις κίνδυνοι που υπονομεύουν τη Δημοκρατία
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου
-Ο κυβερνητικός δεσποτισμός, η υποβάθμιση της Δικαιοσύνης, η ανεξέλεγκτη οικονομική παγκοσμιοποίηση και η φθίνουσα πορεία του κοινωνικού κράτους
Στους κινδύνους που υπονομεύουν (απειλούν) τη σημερινή Δημοκρατία αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλος στη διάρκεια της ομιλίας του σε Διεθνή Διάσκεψη στο Ναύπλιο με θέμα «Διασφαλίζοντας τα δημοκρατικά θεσμικά όργανα σε μια Ευρώπη που βρίσκεται σε κρίση: Προκλήσεις και απαντήσεις».
Σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο, ο πρώτος κίνδυνος για την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία εκπορεύεται από «έναν ιδιότυπο κυβερνητικό δεσποτισμό, ο οποίος οφείλεται κατά βάση, στη σταδιακή κορύφωση της υπεροχής της εκτελεστικής εξουσίας έναντι της νομοθετικής, σε σημείο μάλιστα να γίνεται λόγος για πραγματική περιθωριοποίηση της τελευταίας. Άρα, σε περιθωριοποίηση του οργάνου που εκφράζει γνησιότερα την έννοια της λαϊκής εκπροσώπησης και, επέκεινα, τη δημοκρατική αρχή».
Ο δεύτερος κίνδυνος για τη Δημοκρατία κατά τον κ. Παυλόπουλο σχετίζεται με την προστασία την οποία οφείλει να παρέχει στα μέλη του κοινωνικού συνόλου η δικαστική εξουσία. «Η ραγδαία ποιοτική υποβάθμιση και η μείωση της κανονιστικής εμβέλειας του κανόνα δικαίου, τις οποίες μοιραίως συνεπάγεται η κατ’ ανωτέρω ‘‘ηχηρή’’ επέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στο πεδίο της νομοθετικής, έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις στον τρόπο με τον οποίο ασκείται το θεμελιώδες δικαίωμα αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας, άρα στον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης», σημείωσε.
Υπενθύμισε δε ότι «η αποτελεσματική λειτουργία της Δικαιοσύνης, ως κυρωτικού μηχανισμού σε περίπτωση παραβίασης της αρχής της νομιμότητας, συνιστά πραγματικό πυλώνα της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, αφού η Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, υπό τη σύγχρονη έννοιά της, δεν είναι νοητή χωρίς την κορυφαία, πολυπρισματική, θεσμική αντηρίδα του κράτους δικαίου».
Ο τρίτος κατά σειρά κίνδυνος για τη Δημοκρατία σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο εκπορεύεται από τις παρενέργειες της, ολοένα και εντεινόμενης, ανεξέλεγκτης οικονομικής παγκοσμιοποίησης. Ειδικότερα στο πλαίσιο της διαρκώς και διευρυνόμενης, σε πλάτος αλλά και σε βάθος, παγκοσμιοποίησης του οικονομικού συστήματος και της κυριότερης συνιστώσας του, του χρηματοπιστωτικού συστήματος, «παρατηρείται», όπως τόνισε, «ένας εξαιρετικά ανησυχητικός πολλαπλασιασμός μη κρατικών οντοτήτων, με διεθνή δράση, οι οποίες όχι μόνον οικειοποιούνται σημαντικό μέρος της εξουσίας και των αρμοδιοτήτων που ανήκαν παραδοσιακώς στο δημοκρατικώς οργανωμένο κράτος, αλλά επιπλέον φθάνουν να ασκούν ισχυρό -από πλευράς επερχόμενων κυρώσεων- έλεγχο πάνω σ’ αυτό το δημοκρατικώς οργανωμένο κράτος».
Και πρόσθεσε: «Αυτή η ‘‘αθέμιτη’’ γέννηση και δράση των, κατά τα ανωτέρω, μη κρατικών οντοτήτων θίγει την ουσία της ίδιας της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως συστήματος δημοκρατικής οργάνωσης κάθε κράτους, αφού δίχως δημοκρατικώς νομιμοποιημένα όργανα άσκησης εξουσίας δεν είναι νοητή η εφαρμογή των αρχών της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας».
Ο τέταρτος κίνδυνος για τη Δημοκρατία σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο αφορά τον πυλώνα του κοινωνικού κράτους, το οποίο συνθέτει μια condition sine qua non για τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και αποτελεί, δίχως αμφιβολία, αναπόσπαστο τμήμα όχι μόνο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας αλλά και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. «Η, ευκρινώς παρατηρούμενη στην εποχή μας, φθίνουσα πορεία του κοινωνικού κράτους δικαίου δημιουργεί, από την ίδια της τη φύση, εξαιρετικά ‘‘τοξικό’’ κίνδυνο υπονόμευσης της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας», σημείωσε. «Τούτο», πρόσθεσε, «είναι το αναγκαίο συμπέρασμα, το οποίο προκύπτει εκ του ότι η καταγωγή και η ιδιοσυστασία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας προϋποθέτουν ένα γνησίως φιλελεύθερο -και όχι ακραίως φιλελεύθερο- πρότυπο οικονομικής οργάνωσης. Και τούτο διότι τα ακραίως νεοφιλελεύθερα πρότυπα ευνοούν ένα είδος επικυριαρχίας του ‘‘οικονομικού’’ επί του ‘‘θεσμικού’’, η οποία υποσκάπτει τα θεμέλια της δημοκρατικής αρχής και, συνακόλουθα, της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας».