Περί… ανωμαλιών…
Γράφει ο
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ
Η Νέα Δημοκρατία υπέπεσε σε ένα μέγιστο πολιτικό και ηθικό ατόπημα, που θα της στοιχίσει πανάκριβα στην περαιτέρω πορεία της. Η κυβέρνηση εψήφισε στη Βουλή το επαίσχυντο νομοσχέδιο περί αναδοχής παιδιών από ομόφυλα «ζευγάρια». Επειδή ο Αλέξης Τσίπρας άλλαξε ιδεολογικό και πολιτικό φύλο, θεώρησε ότι μπορεί να νομοθετήσει κάθε είδους διαστροφή και ανωμαλία. Μετά την απαξίωση του έθνους και της θρησκείας, θέλει στη συνέχεια να διαλύσει και την ελληνική οικογένεια.
Δεν πρόκειται, όμως, να ασχοληθούμε τώρα μαζί του. Από τον εξωμότη της Αριστεράς, που για να μείνει στην εξουσία κυβερνά ως Μαντάμ ντε Πομπαδούρ των Βρυξελλών, όλα τα περιμένουμε. Το θέμα είναι τι κάνει η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Μητσοτάκης.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως συνέπραξε ουσιαστικά στην ασχημία της κυβέρνησης. Φοβήθηκε μην τυχόν και τον κατηγορήσουν οι Συριζαίοι για… «συντηρητισμό» και άφησε τους βουλευτές του να ψηφίσουν «κατά συνείδηση». Πολλοί από αυτούς εδήλωσαν κατηγορηματικά ότι θα ψήφιζαν το νομοσχέδιο της ανωμαλίας, όπως η Ντόρα Μπακογιάννη και η Όλγα Κεφαλογιάννη. Αμφότερες προέρχονται από παλιές πολιτικές οικογένειες της Κρήτης. Θεώρησαν, άραγε, ότι αυτή η ψήφος τιμά την οικογενειακή τους παράδοση; Πώς θα αντικρίσουν αύριο τους ψηφοφόρους τους στην ιδιαιτέρα πατρίδα τους; Ο πρωθυπουργός εκατηγόρησε τον κ. Μητσοτάκη για «ακραίο λαϊκιστή», «ακροδεξιό» και «συντηρητικό» επειδή δεν πήρε κατηγορηματικά θέση υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών. Του αρνήθηκε ότι είναι «φιλελεύθερος κεντρώος».
Παρατήρηση πρώτη: Ποιος είπε στον κ. Τσίπρα ότι οι φιλελεύθεροι κεντρώοι ρέπουν στην ανωμαλία;
Παρατήρηση δεύτερη: Να μας συγχωρεί ο… «εκσυγχρονιστής» πρωθυπουργός, αλλά τέτοιου «είδους»… «προοδευτικοί» δεν θέλουμε να είμαστε. Αφήνουμε το… «πρότυπο» να το χαίρονται αποκλειστικά οι Συριζαίοι, μαζί με τους συνοδοιπόρους τους.
Και παρατήρηση τρίτη: Ας μας πει ο κ. Τσίπρας: Σε ποια φάση της Ιστορίας και σε ποια χώρα κομμουνιστικό ή αριστερό κόμμα, διεθνώς, υιοθέτησε τέτοια «εκσυγχρονιστικά» νομοσχέδια; Και επειδή σε κάποιες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης διεστραμμένοι εγκέφαλοι έχουν κάνει νόμους για την… αιμομιξία και την κτηνοβασία, να περιμένουμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την ευρωλαγνεία που τον διακρίνει, ότι θα μιμηθεί και αυτόν τον… «προοδευτισμό»;
Κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι αυτή η σουρεαλιστική – παρδαλή κυβέρνηση δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο σε αυτόν τον τόπο. Αλλά, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, τώρα το ζήτημα δεν είναι η κυβέρνηση αλλά η αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι να απορεί κανείς πώς λειτούργησε η σκέψη του κ. Μητσοτάκη. Έχει συνειδητοποιήσει ποιον χώρο θέλει να εκφράσει; Από της ιδρύσεώς της η Νέα Δημοκρατία στέγασε τον κόσμο της Δεξιάς αλλά και αρκετούς άστεγους κεντρώους. Ο όρος Κεντροδεξιά υιοθετήθηκε επειδή εξασφάλιζε στην παράταξη έναν πιο «φιλελεύθερο» χαρακτήρα.
Όμως, η σπονδυλική στήλη αυτού του φορέα είναι η Δεξιά, που εγνώρισε πολλές αλλαγές «ταμπέλας», αλλά πάντα ο πυρήνας της υπήρξε ο συντηρητικός κόσμος, που είχε τις αρχές και τις αξίες του. Μάλιστα, στην ουσία Δεξιά και Κέντρο εκπροσωπούσαν τον ίδιο κόσμο. Βρέθηκαν σε αντιθέσεις, και μάλιστα οξείες, εξαιτίας των ηγεσιών τους. Ηφαιστειώδεις προσωπικότητες, που ήλθαν σε αντιπαραθέσεις, εφανάτισαν τα πλήθη και φθάσαμε μέχρι τον εθνικό διχασμό. Αλλά η βάση των ηθικών και εθνικών αξιών παρέμενε για όλους ίδια. Διαφωνούσαν στο ποιος τις εκφράζει καλύτερα.
Όλος αυτός, λοιπόν, ο κόσμος μένει εμβρόντητος από τη σήψη και την παρακμή του σημερινού «πολιτικού βίου». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν συνειδητοποίησε την ψυχολογία των ψηφοφόρων της παρατάξεως της οποίας ηγείται. Δεν καταλαβαίνει ότι οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας είναι βαθιά απογοητευμένοι και παραμένει άγνωστο πώς θα αντιδράσουν την ώρα της κάλπης. Τι βλέπουν οι οπαδοί; Έναν αρχηγό που δεν τολμά να αντιταχθεί στη δικτατορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εβύθισε την Ελλάδα στη φτώχεια και στη συμφορά.
Έναν αρχηγό που κάνει συμβιβασμούς σε εθνικά θέματα, όπως το «Μακεδονικό», όπου αποδέχεται σύνθετη ονομασία. Έναν αρχηγό που δεν διακηρύσσει ότι πρέπει να απελαθούν όλοι οι λαθρομετανάστες – πρόσφυγες. Έναν αρχηγό που δεν τολμά εξαρχής να καταδικάσει απερίφραστα τα νομοσχέδια της διαστροφής και της ανωμαλίας.
Ο Κυριάκος όφειλε εγκαίρως να τονίσει ότι το κόμμα του είναι κατηγορηματικά αντίθετο στο ανήκουστο νομοσχέδιο για την αναδοχή τέκνων από ομόφυλα «ζευγάρια». Και να έχει το σθένος να διαγράψει ακόμα και την αδελφή του την Ντόρα, που εψήφισε υπέρ του επαίσχυντου νομοσχεδίου. Τότε θα εκέρδιζε την εκτίμηση του κόσμου του, και όχι μόνον, αλλά και θα επετύγχανε τη συσπείρωση ευρυτέρων μαζών στη Νέα Δημοκρατία.
Τίποτα εξ αυτών δεν έγινε. Απεδείχθη ότι ο Κυριάκος γίνεται έρμαιο των καταστάσεων. Επέδρασε επάνω του η μικροκομματική νοοτροπία, να κερδίσει ολίγες ψήφους από ομόφυλα «ζευγάρια», και δεν σκέφθηκε ότι χάνει τη μεγίστη πλειοψηφία του συντηρητικού κόσμου. Και δεν είναι μόνον αυτό. Με την πολιτική του ναρκοθετεί τις βάσεις του κόμματός του. Στους συντηρητικούς πολίτες εδραιώνεται η πεποίθηση ότι ο κύκλος της Νέας Δημοκρατίας έχει κλείσει κατά τον χειρότερο τρόπο. Έχουν το αίσθημα ότι επροδόθησαν και καταφέρονται με πάθος εναντίον των κατά τη γνώμη τους υπευθύνων.
Η υπόθεση της Κεντροδεξιάς εγκατελείφθη. Αφέθη αδέσποτος και ανυποστήρικτος. Ο Μητσοτάκης θυσιάζει αρχές και αξίες που άλλοι υπηρέτησαν, χάριν μικροκομματικών, απατηλών συμφερόντων. Οι κεντροδεξιοί διαπιστώνουν ότι με τον σημερινό αρχηγό τους δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η λαίλαπα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Στα πολιτικά παρασκήνια διεξάγονται συνομιλίες και διατυπώνονται προβληματισμοί για την ανάγκη μιας νέας Δεξιάς. Η Ελλάδα έχει προσβληθεί από μνημονιακή και αναρχοσυριζαία γάγγραινα. Το κακό καλπάζει ακάθεκτο. Μεταβάλλεται σε ανίατη ασθένεια και θανατηφόρο.
Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου απετελματώθησαν. Τα κόμματα μετεβλήθησαν σε συστατικά στοιχεία του αδιεξόδου. Στον στενό ηγετικό κύκλο της Νέας Δημοκρατίας έχει αναπτυχθεί μια υπερπληθωρική αισιοδοξία εξαιτίας των δημοσκοπήσεων. Το σύμπτωμα είναι νοσηρό. Οι δημοσκοπήσεις που δίνουν προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία δεν εκφράζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτήν αλλά την απελπισία τους για να γλιτώσουν από τον Αρμαγεδδώνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Μια εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας που δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των ψηφοφόρων της θα σημάνει την αυτοκτονία του κόμματος. Πολλοί παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας –κυρίως στη Βόρειο Ελλάδα– για να μη φθάσουμε σε αυτήν την «αυτοκτονία» εξετάζουν τις δυνατότητες άλλου σκηνικού, σε συνεργασία με υπάρχοντα σχήματα «έντιμης Δεξιάς» και με προσέλκυση προσωπικοτήτων εκτός κομματικών χώρων. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα προκύψει στο τέλος. Αλλά η ανάγκη για κάτι νέο σε αυτόν τον ιδεολογικό χώρο είναι δεδομένη. Το παραδέχονται όλοι, ασχέτως εάν δεν το εκδηλώνουν ακόμα δημόσια.
Το οικτρό νομοσχέδιο για την αναδοχή τέκνων από ομόφυλα «ζευγάρια» δεν έδωσε μόνο το μέτρο της ηθικής σήψης της κυβέρνησης. Έδωσε και το μέγεθος της ανικανότητας της αξιωματικής αντιπολίτευσης να προασπίσει ηθικές αξίες όλων των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων. Η περίπτωση Τσίπρα – Μητσοτάκη, του πρώτου να υπεραμύνεται της ανωμαλίας και του δεύτερου να μην τολμά να την καταδικάσει ανοιχτά, θυμίζει ένα περιστατικό με τον διάσημο συγγραφέα Όσκαρ Ουάιλντ. Από τα πιο σπινθηροβόλα πνεύματα του καιρού του αλλά και γνωστός ομοφυλόφιλος, ο Ουάιλντ γνώρισε μια μέρα στο σπίτι του γάλλου ποιητή Μαλαρμέ έναν νεαρό ομοφυλόφιλο που λεγόταν Ζαν Λορέν.
Ο τελευταίος, ενοχλημένος από τις συγγραφικές δάφνες του Ουάιλντ, αρνήθηκε να δώσει το χέρι του: «Δεν ανήκετε στους φίλους μου», του είπε ξερά. Ο συγγραφέας του «Ντόριαν Γκρέι» απήντησε χαμογελώντας: «Α, αγαπητέ μου Ζαν, έχετε δίκιο! Όταν κάνει κανένας τη ζωή που κάνουμε εσείς κι εγώ, δεν έχει πια φίλους. Έχει μόνο… εραστές!»… Όταν δύο πολιτικοί σαν τον Τσίπρα και τον Μητσοτάκη ασκούν τη μνημονιακή πολιτική τους και ψηφίζουν νομοσχέδια περί ομοφυλοφίλων, δεν έχουν πλέον φίλους αλλά μόνο επικριτές…