Οι φυσικοθεραπευτές χρειάζονται… φυσικοθεραπείες
Το 40% των φυσικοθεραπευτών αντιμετωπίζει μυοσκελετικά προβλήματα και άλλα προβλήματα υγείας, που δημιουργούνται από την άσκηση του επαγγέλματος. Αυτό προκύπτει από την έρευνα που διεξάγει κάθε χρόνο ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών, όπως επισήμανε σε δηλώσεις του ο πρόεδρος του Συλλόγου Πέτρος Λυμπερίδης με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία.
Οι φυσικοθεραπευτές, ως επαγγελματίες υγείας, εκτίθενται σε αρκετούς εργασιακούς κινδύνους που σχετίζονται με τη χρήση ηλεκτρικών μηχανημάτων, την άρση και μετακίνηση ασθενών, την έκθεση σε μικρόβια κατά τη διάρκεια της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας και τη ψυχική εξουθένωσή τους (Girbig et al., 2017).
Ιδιαίτερα δε οι νοσοκομειακοί φυσικοθεραπευτές στις κλινικές, τμήματα και μονάδες (ΜΕΘ), μέσω της κινητοποίησης των ασθενών καταπονούν το μυοσκελετικό τους σύστημα, ενώ εξίσου σημαντική είναι η έκθεση τους σε ενδονοσοκομειακά μικρόβια κατά τη διάρκεια της επαφής τους με τους νοσηλευόμενους, πολλοί από τους οποίους είναι βαρέως πάσχοντες π.χ. μετεγχειρητική φυσικοθεραπεία, αναπνευστική φυσικοθεραπεία κ.λπ.
Σύμφωνα με τον κ. Λυμπερίδη «κρίνεται απαραίτητο να λαμβάνονται κατά την άρση, μετακίνηση, ορθοστάτιση και βάδιση των ασθενών, αλλά και κατά την εφαρμογή των αναπνευστικών τεχνικών για την απόχρεμψη των εκκρίσεων, τα κατάλληλα μετρά προφύλαξης».
Τρόποι ασφάλειας και υγείας στη φυσιοθεραπευτική εργασία είναι: (α) η λήψη κατάλληλων ατομικών μέτρων προφύλαξης όπως μάσκα, γάντια και νοσοκομειακής ποδιάς μιας χρήσεως, (β) η διδασκαλία σωστού τρόπου άρσης, μετακίνησης, ορθοστάτισης και βάδισης ασθενών, (γ) η διδασκαλία της διατήρησης σωστής στάσης του σώματος κατά την εργασία, (δ) η χρήση αυτοδιατάσεων, (ε) τα τακτικά διαλείμματα και (στ) η χρήση βοηθημάτων κ.λπ.