Τουρκικοί ελιγμοί και εκβιασμοί στο Κυπριακό και περίεργες υποχωρήσεις στο εσωτερικό μέτωπο
Γράφει ο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Πρέσβυς ε.τ.
H Τουρκική πλευρά συζητά την περίπτωση ομοσπονδίας μόνο για να εξασφαλίσει τη συμμετοχής στην εκμετάλλευση του φυσικού αερίου!
Πριν από λίγες μέρες, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου πραγματοποίησε μια νέα επίσκεψη στην κατεχόμενη Κύπρο και είχε διαβουλεύσεις με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Απ’ ό,τι διέρρευσε στον Τουρκοκυπριακό Τύπο, ο Τούρκος υπουργός έθεσε απροκάλυπτα ως στόχο της Τουρκικής πλευράς τη συνομοσπονδία και τα δύο κράτη. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης «διεφώνησε» με την ιδέα αυτή και επέμεινε ότι στόχος της Τουρκικής πλευράς πρέπει να είναι η ομοσπονδία.
Σε συνέντευξή του αργότερα, ο Μουσταφά Ακιντζί αναφέρθηκε στο λεγόμενο «Πλαίσιο Γκουτιέρες». Προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει προπαγανδιστικά για να προτείνει την αναγνώρισή του από την Ελληνική πλευρά ως Ενδιάμεσης Στρατηγικής Συμφωνίας, που θα κατοχύρωνε υπέρ της Τουρκικής πλευράς τις υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων μέχρι την Πενταμερή στο Κραν Μοντανά. Την ίδια στιγμή, ο Μουσταφά Ακιντζί αντιπαρήλθε το γεγονός ότι το αδιέξοδο στο Κραν Μοντανά προήλθε ακριβώς από την πλήρη αδιαλλαξία της Τουρκικής πλευράς πάνω στα κρίσιμα θέματα των εγγυήσεων και της παρουσίας Τουρκικού στρατού και μετά τη «λύση».
Η Τουρκική δηλαδή πλευρά, διά στόματος Ακιντζί, χωρίς να υποδηλώνει οποιαδήποτε μετακίνηση πάνω στα θέματα των εγγυήσεων και της παρουσίας στο διηνεκές Τουρκικού στρατού στην Κύπρο, επιχειρεί να παρουσιασθεί διεθνώς ως διπλωματικά επισπεύδουσα, προτείνοντας στην πραγματικότητα αλλαγή της βάσεως των διαπραγματεύσεων και νέες προκαταβολικές υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς.
Προφανώς, μια Ενδιάμεση Συμφωνία θα κατοχύρωνε την «ισότητα» των δύο μερών, θα βοηθούσε την άτυπη διεθνή αναγνώριση του ψευδοκράτους, θα αποδυνάμωνε την Κυπριακή Δημοκρατία και θα επικύρωνε τις μονομερείς υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς, χωρίς καμία αλλαγή των Τουρκικών θέσεων.
Για την Τουρκική πλευρά, τα προαπαιτούμενα που τίθενται πλέον για την επανέναρξη νέων διαπραγματεύσεων δεν εξαντλούνται στην αδιάλλακτη εμμονή στις ίδιες θέσεις σε ό,τι αφορά τις εγγυήσεις και την παρουσία Τουρκικού στρατού. Προστίθεται τώρα και η απαίτηση της «ίσης» συμμετοχής στην αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου στην ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου. Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, σε πρόσφατη συνέντευξή του στη Γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung», επανέλαβε όλα όσα υποστηρίζει η Τουρκική προπαγάνδα για την ΑΟΖ της Κύπρου και για τα δήθεν «δικαιώματα» των Τουρκοκυπρίων. Πρότεινε επίσης, ως συνήθως, τη συγκρότηση κοινής επιτροπής των δύο μερών, η οποία να διαχειρισθεί τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου. Σε αντίθετη περίπτωση, ζήτησε να παγώσει ο ενεργειακός σχεδιασμός της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι τη λύση του Κυπριακού.
Τι προκύπτει από την παραπάνω προπαγάνδα της Τουρκικής πλευράς, η οποία προτάσσει ευσχήμως τον Τουρκοκύπριο ηγέτη για να συγκαλύπτει τον δικό της ρόλο και να προβάλλει το Κυπριακό ως θέμα διαμάχης μεταξύ των δύο κοινοτήτων;
Πλαίσιο Γκουτιέρες: έδαφος για τη διεκδίκηση από την Τουρκική πλευρά «ίσου» ρόλου στη διαχείριση των φυσικών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας και πριν ακόμη από τη λύση του Κυπριακού.
Προκύπτει, πρώτον, η επιδίωξη της Τουρκικής πλευράς να εκμεταλλευθεί το Πλαίσιο Γκουτιέρες για να προωθήσει μια Ενδιάμεση Στρατηγική Συμφωνία. Η τελευταία δεν θα κατοχύρωνε μόνο, όπως ήδη αναφέρθηκε, ως κεκτημένο τις υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς. Θα δημιουργούσε επίσης έδαφος για τη διεκδίκηση από την Τουρκική πλευρά «ίσου» ρόλου στη διαχείριση των φυσικών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας και πριν ακόμη από τη λύση του Κυπριακού. Υπενθυμίζεται σχετικά η σύγκλιση που είχε επιτευχθεί, επί του αλήστου μνήμης εκπροσώπου του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Ντάουνερ, για διαχείριση των φυσικών πόρων της Κύπρου από τις ομοσπονδιακές αρχές και όχι από τα συνιστώντα κρατίδια.
Η προσέγγιση αυτή είχε, βεβαίως, το νόημα ότι θα ίσχυε μετά τη λύση του Κυπριακού. Αυτό είναι, άλλωστε, και το νόημα των λεγομένων δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Στην περίπτωση δηλαδή που λυθεί το Κυπριακό, όλοι οι νόμιμοι πολίτες θα επωφεληθούν και από την αξιοποίηση του φυσικού αερίου. Για την Τουρκική πλευρά όμως η σύγκλιση αυτή χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να διεκδικήσει από τώρα και εκ των προτέρων ρόλο, παρουσιαζόμενη ήδη ως «ισότιμο» μέρος.
Από τα παραπάνω προκύπτει, κατά δεύτερο λόγο, ότι αυτό που επιδιώκει η Τουρκική πλευρά δεν έχει καμιά σχέση με την ομοσπονδία, με την οποία βαυκαλίζεται ένα μεγάλο μέρος της Ελληνικής πλευράς και την οποία υπολαμβάνει ως δήθεν βάση των διακοινοτικών συνομιλιών και της συζητούμενης «λύσεως».
Αποδέχεται να συζητά για δήθεν ομοσπονδία μόνο για λόγους τακτικής και για να δίνει στους ενδοτικούς της Ελληνικής πλευράς το πρόσχημα να εμμένουν στην ίδια στρατηγική και στην ίδια αυταπάτη ότι δήθεν συζητούν «λύση» ομοσπονδίας.
Η Τουρκική πλευρά έχει επιπλέον έναν πρόσθετο λόγο να προσποιείται ότι συζητά λύση ομοσπονδίας, τη συμμετοχή στο φυσικό αέριο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Εκεί δηλαδή που τη συμφέρει η Τουρκική πλευρά κάνει λόγο για ομοσπονδία. Κατά τα άλλα, οι θέσεις και οι διεκδικήσεις της παραπέμπουν σαφώς σε συνομοσπονδία και χωριστό κράτος.
Όλα αυτά, που είναι προφανή και αναμφισβήτητα και επιβεβαιώνονται από τις απροκάλυπτες απειλές της Άγκυρας και του φερεφώνου της στην κατεχόμενη Κύπρο, θα έπρεπε να διδάξουν σε όσους εμμένουν ακόμη σε αυτοκαταστροφικές πολιτικές ότι δεν αποτελεί λύση, ούτε ποτέ αποτέλεσε, ο στρουθοκαμηλισμός και ότι χρειάζεται μια αντικειμενική ανάγνωση της σημερινής πραγματικότητας και η χάραξη μιας νέας πορείας.
Αντί όμως να γίνει αυτό, σημαντικές πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό μέτωπο της Κύπρου, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα ΑΚΕΛ, επιλέγουν την πολιτική της φυγής προς τα εμπρός, προς την ίδια καταστροφική κατεύθυνση. Εμμένοντας το κόμμα αυτό σε μια δήθεν πολιτική «προσεγγίσεως» με τους Τουρκοκυπρίους, έφτασε στο σημείο να αναλαμβάνει ρόλους συνηγόρου του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί και να διολισθαίνει σε Τουρκικές θέσεις, όπως, π.χ., η διέλευση του αγωγού φυσικού αερίου της Κύπρου μέσω Τουρκίας! Η θέση αυτή εξαγγέλθηκε μάλιστα από τον Γ. Γραμματέα του Κόμματος Άντρο Κυπριανού λίγες μέρες πριν από την προγραμματιζόμενη Σύνοδο Κορυφής Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ στη Λευκωσία, κατά την οποία αναμένεται η οριστικοποίηση της κατασκευής του αγωγού της Ανατολικής Μεσογείου East Med. Αιδώς, Αργείοι.