Τι είναι η Τουρκία με ή χωρίς τον Ερντογάν
-Είναι μάστορας, αλλά νιώθει ανασφαλής
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι ο Ερντογάν είναι κυριολεκτικά μάστορας στον χειρισμό του χρόνου και των περιστάσεων. Υπάρχουν τέσσερις παράγοντες που διαμορφώνουν την επίσπευση των εκλογών:
Πρώτος παράγων: Η οικονομία στην Τουρκία δεν πάει καθόλου καλά, για την ακρίβεια πάει από το κακό στο χειρότερο.
Δεύτερος παράγων: Ο εθνικιστικός παροξυσμός, τον οποίον έχουμε δει και σε βάρος ημών αλλά και τον οποίο αντιμετωπίζει και από την άκρα Δεξιά, στο πρόσωπο της κ. Μεράλ Ακσενέρ.
Τρίτος παράγων: Οι σχέσεις με τις δύο υπερδυνάμεις.
Εντάξει, καλά του πήγε η επιχείρηση στο Αφρίν, ύστερα από δύο μήνες οι τουρκικές δυνάμεις το κατέλαβαν, αλλά μέχρις εκεί. Όσο για τις σχέσεις του με τους Ρώσους και τους Αμερικανούς, αυτές κινούνται σε τεντωμένο σχοινί.
Τέταρτο στοιχείο είναι, όσο και αν φαίνεται παράξενο, η προσωπική ανασφάλεια του Ερντογάν. Κλείνουμε δύο χρόνια από το πραξικόπημα ή το υποτιθέμενο πραξικόπημα και εξακολουθεί να απολύει στρατιωτικούς, να στέλνει χιλιάδες κόσμο στις φυλακές. Είναι προφανές ότι το 50% και κάτι που πήρε στο δημοψήφισμα της 17ης Απριλίου πέρυσι δεν του αρκεί και θέλει τώρα, όσο το σίδερο είναι ζεστό, να το χτυπήσει για να ολοκληρώσει τον κύκλο και να γίνει πλέον και τύποις Σουλτάνος.
Ο σημερινός πρωθυπουργός κ. Γιλντιρίμ θα είναι ο τελευταίος, άρα θα είναι ενός ανδρός αρχή. Όλα ωραία και καλά, αν δεν υπήρχε η θρυαλλίδα, όπως την αποκαλώ, που ακούει στο όνομα Μεράλ Ακσενέρ.
Θα το ακούμε συχνά αυτό το όνομα από δω και πέρα. Είναι γυναίκα, την αποκαλούν «λύκαινα» στην Τουρκία, ήταν στέλεχος του κόμματος των Γκρίζων Λύκων του Μπαχτσελί, με τον οποίο διαφώνησε όταν ο Μπαχτσελί τάχθηκε υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα πέρυσι, κάνοντας και αυτός μια κωλοτούμπα.
Η κ. Ακσενέρ όμως πήρε τον δικό της δρόμο. Πήρε πάνω από τα μισά στελέχη των Γκρίζων Λύκων μαζί της. Είναι μια εξαιρετικά δραστήρια γυναίκα, η οποία θέλει πολύ μεγάλη προσοχή, διότι δυτικοφέρνει ως προς την επιχειρηματολογία της. Το πολιτικό της αφήγημα είναι απλό: Αποκατάσταση της ελευθερίας έκφρασης, απελευθέρωση των δημοσιογράφων, αποκομματικοποίηση της δικαστικής εξουσίας και του Συνταγματικού Δικαστηρίου, ανατροπή, βεβαίως, του δημοψηφίσματος του 2017, ώστε η χώρα να επιστρέψει στο κοινοβουλευτικό σύστημα και όχι στο σουλτανοκεντρικό. Όμως είναι έντονα εθνικίστρια, ιδιαίτερη σκληρή με τους Κούρδους, έχει υποστηρίξει, όπως η ίδια την είπε, την τουρκικότητα των νησιών του Αιγαίου -σημειώνω ότι κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη- και ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν υποφέρει από την καταπίεση των Ελληνοκυπρίων.
Με άλλα λόγια, τίποτε νεότερο, τίποτε το διαφορετικό από όσα ακούμε εδώ και χρόνια από το τουρκικό πολιτικό κατεστημένο. Συνεπώς εκτιμώ ότι θα ζήσουμε ενδιαφέρουσες στιγμές μέχρι τις 24 Ιουνίου. Και μια τελευταία παρατήρηση, ας μη σπεύσουν κάποιοι να υποστηρίξουν, όπως το είχαν κάνει στο παρελθόν, ότι η ανθελληνική ρητορική των τούρκων πολιτικών στηρίζεται σε εσωτερικές σκοπιμότητες που θα πάψουν να υπάρχουν μετά τις εκλογές. Ένα μέτρο αλήθειας στο επιχείρημα αυτό υπάρχει, ναι, το παραδέχομαι. Πρέπει όμως να δούμε ξεκάθαρα τι είναι η Τουρκία, με ή χωρίς Ερντογάν.
Πάντως, η κοινή λογική μου επιτάσσει να πω ότι θα έχουμε ένα θερμό δίμηνο και βεβαίως αυτό θα εξαρτηθεί από το τι θα δείξουν στον κ. Ερντογάν οι δημοσκοπήσεις που διενεργούνται. Εάν διαπιστώνει ότι τον βοηθούν οι εθνικιστικές εξάρσεις και, πέραν αυτών, η όξυνση της επιθετικότητας εναντίον της Ελλάδος, προφανώς θα το κάνει.
• (Το παραπάνω κείμενο είναι από την τηλεφωνική παρέμβαση του πρώην πρέσβη κ. Κοραντή στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» στο Kontra.)